Cap., Par.

 1    4, 9  |       Capua praecipitem eiecit, hominem perditum et non obscure
 2    9, 20b|    fluctibus posse arbitraretur hominem emersum subito ex diuturnis
 3    9, 21 |    integritatem maiorum spe sua hominem vocabant materni generis
 4    9, 22a|     numquam putavi. nequam esse hominem et levem et falsa opinione [
 5   10, 23 |          rem publicam capessere hominem bene sanum non oportere,
 6   22, 49 |       mea. neque enim in hoc me hominem esse infitiabor umquam,
 7   28, 60 | publicae casum vexavit ut illum hominem perditissimum atque impudentissimum
 8   38, 82 |        scitis omnes, usque adeo hominem in periculo fuisse quoad
 9   41, 88 |       terrere coepit. non movit hominem summa gravitate summaque
10   47, 101|         tuae, qui cum florentem hominem in populari ratione, L.
11   63, 132|          qui C. Caesarem, mitem hominem et a caede abhorrentem,
12   64, 133|       me) ficti adferebat; ille hominem mihi amicissimum, Cn. Pompeium,
13   64, 134|   iudicia perfringere. quae res hominem impellit ut sit tam intemperans