Cap., Par.

 1   17, 40a |      esse dicebat. Nec mihi ille iudicium populi nec legitimam aliquam
 2   25, 55  |    censoria notio et gravissimum iudicium sanctissimi magistratus
 3   31, 68  |          quocumque venerat, quod iudicium cumque subierat, damnabatur:
 4   35, 75  |    quorum consilio P. Sestius in iudicium vocatur, quo se pacto gerunt?
 5   40, 86  | contritum et contemptum putatur, iudicium bonorum, omnia pericula,
 6   50, 106 |        re publica) populi Romani iudicium ac voluntas potest, contione,
 7   53, 113 |        existimatio videmus: quod iudicium populi Romani in honoribus
 8   53, 114 |      consulem, conlegas, bonorum iudicium nihili putaret, aedilitatem
 9   56, 119b|    consequar, si universi populi iudicium verum et incorruptum et
10   58, 124 |       maximum vero populi Romani iudicium universi consessu gladiatorio
11   64, 135a|  tribunos plebis appellare et vi iudicium disturbare, cum diffidit.