Cap., Par.

1    1, 1  |  dignitate imperi, nequaquam satis multi cives forti et magno
2   12, 27 | essent sordidati, cumque hoc satis esset signi esse improbum,
3   50, 108|   aliquo dixero, ingrata, si satis de omnibus, infinita esse
4   52, 112|  excusationem nec senectutis satis iustam putavit; nemo fuit
5   64, 134|      in quo eius temeritatem satis mirari, iudices, non queo.
6   69, 145|    patriam, pertuli poenarum satis: eversa domus est, fortunae
7   69, 146|               si hoc non est satis, quod haec omnia deleta