Cap., Par.
1 2, 3 | praetermissum est quod aut pro re publica conquerendum fuit
2 5, 12 | publicae, non praestans in re publica virtus, non summa
3 5, 12 | milites, non mirificus usus in re militari exstitisset, neque
4 7, 15b| fuerat ille annus tam in re publica, iudices, cum in
5 7, 15b| ignari rerum loquebantur, re quidem vera in universam
6 7, 16 | plebis felix in evertenda re publica fuit nullis suis
7 9, 21 | clarorum hominum et bene de re publica meritorum memoria,
8 9, 22a| crudelitatis, quantum ipse cum re publica sensi, numquam putavi.
9 10, 25a| qua re patefacta -- neque enim
10 11, 26 | Ninnius, ad senatum de re publica rettulit, senatusque
11 12, 28 | etiam tum senatum aliquid in re publica posse arbitrarentur;
12 12, 29a| unice diligebat, tum pro re publica vel mortem oppetere
13 12, 29a| merito civi, pro amico, pro re publica deprecari. ~
14 13, 30 | vos eos qui nunc estis in re publica fore putasset, si
15 13, 30 | umquam ausus esset senatum de re publica tollere, equitum
16 15, 34 | sed, cum duo consules a re publica provinciarum foedere
17 17, 40a| capiendis, adiutoribus in re gerenda esse usurum dicebat;
18 19, 42 | me; vocem pro me ac pro re publica neminem mittere;
19 21, 47 | tum tamquam fata in ipsa re gerenda canebantur? an erat
20 23, 51 | eorumque periculorum est in re publica retinenda medicina;
21 23, 51 | potestas esset erepta. qua re moneo vos, adulescentes,
22 23, 52 | portas sedenti imperatori qua re suum terrorem falso iactari
23 24, 53 | imperi, quaenam illa in re publica monstra, quae scelera
24 24, 54 | hauriendum, et spirante etiam re publica ad eius spolia detrahenda
25 25, 55 | sanctissimi magistratus de re publica tolleretur, ut conlegia
26 25, 55 | uni helluoni bis de eadem re deliberandi et rogata (lege
27 29, 63 | videbat, quoniam illa in re publica macula regni publicati
28 29, 63 | me tamen socium suorum in re publica consiliorum videre
29 33, 71 | homines videbantur nondum re, sed spe rei publicae reciperandae.
30 34, 73 | dixit id quod dignissimum re publica fuit, nihil de me
31 34, 73 | tempestatemque fugisse; qua re, cum absens rem publicam
32 34, 73 | vim habere non posset; qua re me, qui nulla lege abessem,
33 37, 79 | exanimatus, neque ulla alia re ab se mortem nisi opinione
34 38, 83 | dubito quin, si modo esset in re publica senatus, si maiestas
35 38, 83 | causam amici, causam bene de re publica meriti, causam senatus,
36 39, 84 | fieri nisi armis oppressa re publica nullo modo poterant,
37 40, 86 | omnibus civibus videtur re docuisse, non verbis, et
38 40, 86 | a praestantibus viris in re publica fieri et quid necesse
39 40, 87 | ac fortium civium: quid re publica, quid se dignum
40 41, 88 | contineret dolorem neque eadem se re ulcisceretur qua esset lacessitus,
41 44, 95 | tutatus sic ut in privata re deos penatis suos, in re
42 44, 95 | re deos penatis suos, in re publica iura tribunatus
43 45, 96b| fuerunt eorum qui versari in re publica atque in ea se excellentius
44 45, 97 | opinionibus in gubernanda re publica serviunt, defensores
45 46, 99 | studiorum vitiorumque nacti, in re publica fluctus excitantur,
46 50, 106| removeris, omnes idem de re publica sensuri esse videantur.
47 50, 106| locis significari maxime de (re publica) populi Romani iudicium
48 53, 114| nihil, senserat tantum de re publica aliud atque homines
49 56, 120| hercule semper partium in re publica tam quam in scaena
50 56, 120| revocabatur ab universis -- ~re dubiahaut dubitarit vitam
51 66, 139| inimicitiae, subeundae saepe pro re publica tempestates: cum
52 66, 139| claros viros et bene de re publica meritos in invidiam
53 67, 140| dicere, praeclare vir de re publica meritus, L. Opimius,
54 67, 141| patriae, non deterruit a re publica defendenda nec Miltiadi
55 68, 143| qua re imitemur nostros Brutos,
56 69, 147| renovare rem publicam. qua re vos obtestor atque obsecro
|