Cap., Par.

 1    1, 2   |           cum multa sunt indigna, tum nihil minus est ferendum
 2    4, 9   |          curavit. qua de causa et tum conventus ille Capuae, qui
 3    4, 11a |  arcessivi cum illo exercitu quem tum secum habebat; quibus hic
 4    5, 11b |    tribunorum plebis novorum, qui tum extremis diebus consulatus
 5    8, 19  |     horrido ut Capua, in qua ipsa tum imaginis ornandae causa
 6    8, 19  |         de supercilio dicam, quod tum hominibus non supercilium,
 7    8, 20a |     audacem cum amicum et adfinem tum etiam fortem et gravem consulem. ~
 8   11, 25b |                               hic tum senatus sollicitus, vos,
 9   11, 25b |           querelis bonorum omnium tum etiam precibus senatus,
10   11, 26  |           se domi continebat. qua tum superbia caenum illud ac
11   11, 26  |        patrimoni dicam, quod ille tum cum quaestum faceret amisit?
12   12, 27  |       mutasse vestem? quae quidem tum mutatio non deprecationis
13   12, 28  |           errare homines si etiam tum senatum aliquid in re publica
14   12, 29a |        eius erat unice diligebat, tum pro re publica vel mortem
15   13, 30  |          iuberi: atque illis erat tum reditus in suas civitates,
16   14, 32  |    aliquod commune consilium quod tum non honorificentissime de
17   14, 33a |           vestro, illa omnia quae tum contra me contraque rem
18   17, 40a |         maximum, duo, qui privati tum essent, et <populo Romano>
19   18, 40b |         improba conferebatur; qui tum, quamquam ob alias causas
20   18, 40b |     videbantur. illi autem aliquo tum timore perterriti, quod
21   19, 43  |                         scio enim tum non mihi vestrum studium,
22   21, 47  |      aequo animo oppetenda? quid? tum mortemne fugiebam? an erat
23   21, 47  | versabatur? non haec denique a me tum tamquam fata in ipsa re
24   21, 47  |       morte restingui, alii autem tum maxime mentis sapientium
25   25, 55  |        cum earum quae latae sunt, tum vero quae promulgatae fuerunt.
26   26, 56  |      exsules Byzantium condemnati tum cum indemnati cives e civitate
27   29, 62  | improborum virtute sedavit. adiit tum periculum, sed adiit ob
28   29, 63  |          senatu caruisset, quo si tum veniret me tamen socium
29   29, 63  |     videre posset, is aequo animo tum, me expulso et meo nomine
30   29, 63  |        nomine cum universo senatu tum sententia sua condemnata,
31   33, 71  |          ipsis evenissent ea quae tum homines precabantur! neque
32   33, 72  |         equidem audita dico: quae tum frequentia senatus, quae
33   34, 73  |                                   tum princeps rogatus sententiam
34   35, 76  |      corporibus obtexit, vitamque tum suam noctis et fugae praesidio
35   35, 77a |                        meministis tum, iudices, corporibus civium
36   38, 81  |      latrone repetituri? an etiam tum quiesceretis, cunctaremini,
37   38, 83  |                             ac si tum P. Sestius, iudices, in
38   39, 85  |        omnia hominum cum egestate tum audacia perditorum clamore,
39   42, 91  |      mansuetudinem transduxerunt. tum res ad communem utilitatem,
40   42, 91  |         quas publicas appellamus, tum conventicula hominum, quae
41   42, 91  |         civitates nominatae sunt, tum domicilia coniuncta, quas
42   55, 118 |    dispicientis, in eo homine cui tum petenti iam aedilitatem
43   57, 122 |      pelli, pulsum patimini!~quae tum significatio fuerit omnium,
44   58, 125a|                         Ubi erant tum illi contionum moderatores,
45   62, 130 |           auctoritate P. Servili (tum incredibili) quadam gravitate
46   62, 130 |            Servilio dicenti etiam tum tradidit, nec illam divinam
47   62, 131a|     virorum, cum omnibus Metellis tum vero uni viro fortissimo
48   63, 131b|        filiae, quam ex gravissimo tum primum desiderio luctuque
49   67, 141 |          magnitudo animi videtur, tum in tanta gloria insistentes