Cap., Par.

 1   1, 1  |      valent, ab amplissimis viris L. Corneli causa defensa est;
 2   1, 1  | amicissimis et cum beneficiis cum L. Cornelio tum maxima familiaritate
 3   1, 3  |          procedere>. Quae enim in L. Crasso potuit, homine nato
 4   2, 5  |      hesterno die dixit ipse, ita L. Cornelium de fortunis omnibus
 5   6, 18 |           adficiendi, non gravior L. Cornelio quam multis viris
 6   6, 18 |        invidia violatura virtutem L. Corneli quam aequitas vestra
 7   7, 19b|           Corneli ex ea lege quam L. Gellius Cn. Cornelius ex
 8   7, 19b|           donaverit. Donatum esse L. Cornelium praesens Pompeius
 9  12, 34 |            exstincti occidissent, L. Marcius, primi pili centurio,
10  13, 38 |           Illis enim repetentibus L. Cornelium responderem legem
11  13, 41 |         annis ante hoc tempus cum L. Cornelio Gaditanos fecisse
12  13, 43 |          iis esse laetandum huius L. Corneli benivolentiam erga
13  14, 46 |           Potest igitur, iudices, L. Cornelius condemnari, ut
14  14, 48 |            Quem cum disertus homo L. Antistius accusaret, non
15  14, 49 |          C. Mario fuit ut non per L. Crassum, adfinem suum,
16  14, 50 |           Massiliensem Aristonem <L.> Sulla? Quid? quoniam de
17  14, 51 |       fecit quod P. Crassum, quod L. Sullam, quod Q. Metellum, <
18  15, 53 |           fuisse. Quo modo igitur L. Cossinius Tiburs, pater
19  17, 56 |           videbatis; tum pecuniam L. Corneli, quae neque invidiosa
20  17, 56 |       Metelli fuisse meminerat et L. Crassi, Crassum emisse
21  18, 58 |                        Qui amicis L. Corneli aut inimici sunt
22  19, 64 |         si Cn. Pompeius pater, si L. Sulla, si P. Crassus, si
23  19, 65 |        hac causa non de maleficio L. Corneli, sed de beneficio