Cap., Par.

 1   1, 2  | auctoritate de bellis, nihil de re publica gravius, nihil de
 2   2, 5  |       Ac mihi quidem hoc dignum re publica videtur, hoc deberi
 3   2, 7  |      putanda est. Cuius igitur? Re vera nullius, actione accusatoris
 4   4, 14 |        levius sit, cum in tanta re publica versere et maximis
 5   7, 22 |        videatur; de nostra vero re publica, de nostro imperio,
 6   7, 24 |    condicio infima est, bene de re publica meritos persaepe
 7   8, 26 |    telis obiecerint, pro aliena re publica quemquam fore putatis
 8  13, 41 |        periculi missos videtis; re denique multo ante Gadibus
 9  13, 42 |        notavit? Potuit magis de re iudicare quam cum ad vestrum
10  14, 47 |     cogitatione vestra, quoniam re non potest, ut conspiciatis
11  14, 47 |     dubium quin nullo foedere a re publica bene gerenda impediretur;
12  14, 48 |          negabat hoc beneficium re ipsa sublata valere debere.~
13  14, 49 |        foederatis in defendenda re publica nostra spem praemiorum
14  15, 53 |         atque in maximis causis re ipsa atque usu comprobatum.
15  16, 54b|       erat propositum aliqua ex re praemium civitatis?~55.
16  18, 58 | alterius rationis ac partis non re, non verbo, non vultu denique
17  18, 60 |         satis apud illos in hac re ponderis haberet, cum me
18  18, 60 |  avocarem. Etenim contendere de re publica, cum id defendas
19  19, 64 |      populus Romanus, si qui de re simili iudicarunt, si foederati
20  19, 64 |         nolite committere ut in re tam inveterata quicquam