Cap., Par.
1 2, 5 | vocaretur. Non enim furatus esse civitatem, non genus suum ementitus,
2 7, 19b| fundus factus esset, in hanc civitatem venire.~20.
3 7, 21 | populi facti non essent civitatem non haberent. In quo magna
4 9, 27 | enim nostro neque mutare civitatem quisquam invitus potest,
5 10, 29 | rem civi Gaditano in hanc civitatem venire non liceat? Equidem
6 10, 30a| cum ignorarent, si illam civitatem essent adepti, hanc se perdidisse
7 10, 30a| iuris nemo umquam, qui hanc civitatem retinere vellet, in aliam
8 10, 30a| retinere vellet, in aliam se civitatem dicavit. ~
9 11, 31 | recipiendis augeri hanc civitatem oportere; cuius auctoritate
10 11, 31 | generibus gentes universae in civitatem sunt receptae, ut Sabinorum,
11 11, 31 | noluissent, nec, si qui essent civitatem nostram beneficio populi
12 12, 32 | definite potestatem Pompeio civitatem donandi dederat, sustulisset. '
13 12, 32 | calles (reliqueras enim civitatem tuam) neque nostras potuisti
14 12, 35 | ipso foedere Gaditanum in civitatem nostram recipi non liceret?
15 12, 35 | aeterna pax sit. Quid id ad civitatem? Adiunctum illud etiam est,
16 13, 38 | Pompeium de consili sententia civitatem huic dedisse, nullum populi
17 13, 40 | gradibus ascensus etiam ad civitatem.~41.
18 13, 41 | multatis virtute adipisci licet civitatem, Gaditanis autem officiis
19 13, 43 | disciplinaque delerit, summa in eam civitatem huius rogatu studia et beneficia
20 13, 44 | virtutis causa in nostram civitatem venire, tamen hoc ipso inferius
21 13, 44 | atque amicissimam nobis civitatem, simul et vos non ignorantis,
22 14, 51 | huius imperi possent in hanc civitatem venire, et contra oppugnatores
23 15, 52 | causa destiterunt. Multi in civitatem recepti ex liberis foederatisque
24 15, 54a| ingenio patefieri aditus ad civitatem potuit, manu et virtute
25 16, 54b| est foederatis, viam ad civitatem populi iussu patere passi
26 16, 55 | vetera; proxime dico ante civitatem Veliensibus datam de senatus
|