1-dicio | dicit-loque | luci-sagun | salus-zmyrn
bold = Main text
Cap., Par. grey = Comment text
501 7, 19b| Cornelium praesens Pompeius dicit, indicant publicae tabulae.
502 9, 27 | est illud imperitissime dictum de populis fundis, quod
503 12, 36 | faciles, suaves homines esse dicuntur; 'qui erranti comiter monstrat
504 18, 61 | amplissimo ornavit et numero dierum novo: idem in angustiis
505 1, 4 | Quo mihi difficilior est hic extremus perorandi
506 18, 57b| Cornelio invident, non est difficillimum mitigare. More hominum invident,
507 3, 13 | Pompei sic late longeque diffusa laus ut eius gloriae domicilium
508 2, 6 | adsiduitas, dimicatio, virtus digna summo imperatore, spes pro
509 14, 51 | Etenim cum ceteris praemiis digni sunt qui suo labore et periculo
510 14, 51 | publicam defendunt, tum certe dignissimi sunt qui civitate ea donentur
511 13, 42 | et huius civitatis honore dignissimum iudicaret? Potuit certius
512 3, 13 | populi Romani excellens dignitas! O Cn. Pompei sic late longeque
513 15, 53 | civis item summa virtute et dignitate, -- nepotes T. et C. Coponios
514 6, 18 | laudem, honores, gloriam, dignitatem, non intellego cur potius
515 1, 1 | amici fuerint saluti et dignitati meae, si minus referenda
516 18, 58 | non coluit, cuius fortunae dignitatique non concessit? Versatus
517 2, 5 | Ac mihi quidem hoc dignum re publica videtur, hoc
518 14, 49 | bello, in acie, in exercitu dilectum virtutis, qui sociis, qui
519 19, 63 | officia observantiamque dilexit. Fuit hic multorum illi
520 6, 17 | facultate et pro fide sua diligentissime vobis explicavit, neque
521 14, 45 | peritissimos bellici iuris, quos diligentissimos in exquirendis condicionibus
522 13, 43 | sanctissimum hospitem, studio ut diligentissimum defensorem commodorum suorum.~
523 18, 59 | salutis aut dignitatis meae diligitis et caros habetis, sic, quae
524 2, 5 | Cornelium de fortunis omnibus dimicare ut nullius in delicti crimen
525 8, 25 | nostro imperio periculo suo dimicaret, graviter id iure ferremus,
526 2, 6 | nostram, labor, adsiduitas, dimicatio, virtus digna summo imperatore,
527 7, 23 | saepe telis hostium, qui dimicationi capitis, qui morti obiecerit,
528 11, 31 | quemque iuris et retinendi et dimittendi esse dominum. Illud vero
529 10, 29 | iure, non de foederibus disceptamus, -- quid est quam ob rem
530 19, 64 | periculo suo de publico iure disceptat. Quod ius si Cn. Pompeius
531 2, 5 | coeperit, numquam a Memmio discessisse, Carthagine esse obsessum,
532 11, 30b| Romano odio quodam atque discidio, neque tam fide benivolentiaque
533 13, 43 | barbariam ex Gaditanorum moribus disciplinaque delerit, summa in eam civitatem
534 14, 47 | belli fuisse; se P. Africani discipulum ac militem, se stipendiis,
535 4, 15a| sine summo otio non facile discuntur, Cn. Pompeius excellat,
536 14, 48 | firma et inlustri. Quem cum disertus homo L. Antistius accusaret,
537 12, 35 | rebus est fulta. Sed isti disputationi <hic> certe nihil est loci;
538 11, 30b| Sed hic totus locus disputationis atque orationis meae, iudices,
539 13, 38 | Sed quid ego disputo quae mihi tum, si Gaditani
540 18, 61 | et auctor fui, neque me dissensioni meae pristinae putavi potius
541 11, 30b| regione terrarum, neque tam dissidentem a populo Romano odio quodam
542 11, 31 | civitatis esse possit, -- dissimilitudo enim civitatum varietatem
543 11, 31 | O iura praeclara atque divinitus iam inde a principio Romani
544 18, 59 | huic et, ut a principio dixi, iustam et debitam gratiam
545 3, 12 | vixisset testimonium publice dixisset et, ut mos Graecorum est,
546 4, 15a| forte ea quae nos libri docent in umbra atque otio, ea
547 4, 15a| rem gereret regiones ipsae docere potuerunt. ~
548 1, 3 | nulli litteris ac studiis doctrinae dediti quasi quiddam incredibile
549 11, 31 | Romulus, foedere Sabino docuit etiam hostibus recipiendis
550 18, 61 | sumus: obtenta non sunt. Dolorem alii, nos luctum maeroremque
551 16, 55 | peregrina et externa, mente domestica et civili precaretur. Has
552 14, 51 | Crassum,> quod denique domesticum auctorem patrem suum facere
553 3, 13 | diffusa laus ut eius gloriae domicilium communis imperi finibus
554 11, 31 | retinendi et dimittendi esse dominum. Illud vero sine ulla dubitatione
555 9, 28 | est> ut is Publicius, si domum revenisset et inde Romam
556 12, 32 | potestatem Pompeio civitatem donandi dederat, sustulisset. 'Exceptum,'
557 11, 30b| adsciscere civem aut civitate donare possimus.~31.
558 7, 24 | id est civitate, publice donari videmus. ~
559 19, 65 | qui foederatos civitate donarunt; deinde senatum qui hoc
560 14, 48 | quos C. Marius civitate donasset, dixit causam ex colonia
561 14, 48 | annis post hanc civitatis donationem acerrima de civitate quaestio
562 7, 19b| sententia singillatim civitate donaverit. Donatum esse L. Cornelium
563 12, 34 | terra marique Carthago nixa duabus Hispaniis huic imperio immineret,
564 9, 28 | Duarum civitatum civis noster esse
565 17, 56 | in causa aperta minimeque dubia multo et plura et a pluribus
566 16, 55 | fuisse, foederatarum sine dubio civitatum. Mitto vetera;
567 3, 12 | qualis fuerit Cn. Pompeius dubitabimus?~13.
568 16, 54b| nimis iucundum esse posset, dubitandum fuit quin, quo in genere
569 6, 19a| atque de vestra humanitate dubitare videar: est autem petendum
570 10, 29 | ceterae civitates omnes non dubitarent nostros homines recipere
571 3, 8b | agere, iudices, non esse fas dubitari quin, quod Cn. Pompeium
572 3, 11 | tabulas publicas rettulisset, dubitasse quisquam verumne an falsum
573 11, 31 | dominum. Illud vero sine ulla dubitatione maxime nostrum fundavit
574 5, 16 | Cuius igitur audita virtus dubitationi locum non daret, huius <
575 13, 44 | de eo numquam omnino esse dubitatum. ~
576 14, 45 | artem saepe vincit, quis dubitet de foederibus et de toto
577 14, 47 | potuisse; sibi non fuisse dubium quin nullo foedere a re
578 10, 30a| homines civitatum. Quo errore ductos vidi egomet non nullos imperitos
579 3, 11 | ille vir, cui patriae salus dulcior quam conspectus fuit, qui
580 12, 34 | imperio immineret, et cum duo fulmina nostri imperi subito
581 12, 34 | auctoritatem senatus dicere. Duris enim quondam temporibus
582 2, 5 | fatetur, hunc in Hispania durissimo bello cum Q. Metello, cum
583 13, 39 | semper omni sanctiorem arce duxerunt, et hoc foedere Catuli senatusque
584 | earum
585 | eas
586 10, 30a| Quo errore ductos vidi egomet non nullos imperitos homines,
587 | eis
588 14, 49 | suum, hominem incredibili eloquentia, sed paucis ipse verbis
589 1, 1 | peritissimis; si ingenia, ab eloquentissimis; si studia, ab amicissimis
590 7, 20 | antiquitatis, correctorem atque emendatorem nostrae civitatis, qui hanc
591 2, 5 | civitatem, non genus suum ementitus, non in aliquo impudenti
592 17, 56 | meminerat et L. Crassi, Crassum emisse de libertino homine, Soterico
593 17, 56 | praediorum nullam esse gentem, emptionibus ea solere saepe ad alienos
594 | eodem
595 5, 16 | senatus adulescentulo atque equite Romano saepe communi saluti
596 14, 50 | maximis gestis P. Caesium, equitem Romanum, virum bonum, qui
597 3, 11 | fuisse iudicem ex illis equitibus Romanis gravissimis viris
598 15, 53 | Cossinius Tiburs, pater huius equitis Romani, optimi atque ornatissimi
599 14, 49 | publica nostra spem praemiorum eripi vellet? Quod si vultus C.
600 12, 36 | homines esse dicuntur; 'qui erranti comiter monstrat viam,'
601 19, 64 | honestius sit illis ducibus errare quam hoc magistro erudiri.
602 10, 30a| eosdem homines civitatum. Quo errore ductos vidi egomet non nullos
603 19, 64 | errare quam hoc magistro erudiri. Sed si de certo, de perspicuo,
604 14, 47 | se legationibus bellicis eruditum, se, si tanta bella attigisset
605 3, 9 | ingenium? quin etiam ipsi casus eventusque rerum non duces, sed comites
606 4, 15a| discuntur, Cn. Pompeius excellat, singularem quandam laudem
607 3, 13 | imperi! O populi Romani excellens dignitas! O Cn. Pompei sic
608 7, 24 | est non posse uti sociis excellenti virtute praeditis, qui velint
609 2, 5 | videtur, hoc deberi huius excellentis viri praestantissimae gloriae,
610 12, 32 | civis recipiatur. Quod si exceptio facit ne liceat, ubi <non
611 13, 41 | Proferam tesseram; legatos excito; laudatores ad hoc iudicium,
612 13, 39 | inferrentur, moenibus <hostem> excluserunt, classibus insecuti sunt,
613 7, 24 | praemiis et iis honoribus exclusos esse fidelissimos et coniunctissimos
614 14, 46 | igitur tibi probare auctorem exempli atque facti illius quod
615 11, 31 | oportere; cuius auctoritate et exemplo numquam est intermissa a
616 14, 47 | imperitum foederis, non rudem exemplorum, non ignarum belli fuisse;
617 18, 61 | angustiis aerari victorem exercitum stipendio adfecit, imperatori
618 13, 40 | sibi et liberis, si qui eximia virtute fuerit, sit in nostris
619 4, 15a| Equidem contra existimo, iudices, cum in omni genere
620 7, 23 | quis ex his populis sit exortus qui nostros duces auxilio
621 2, 6 | obsessionis, nullius proeli expertem fuisse. Haec sunt omnia
622 18, 61 | Voluimus quaedam, contendimus, experti sumus: obtenta non sunt.
623 7, 20 | beneficiorumque nostrorum expertis faciat foederatos! Quid
624 5, 16 | communi saluti auxilium expetisset, cuius res gestae omnis
625 6, 17 | sua diligentissime vobis explicavit, neque Cn. Pompeius, cuius
626 14, 45 | quos diligentissimos in exquirendis condicionibus civitatum
627 10, 29 | licet esse Gaditanum sive exsilio sive postliminio sive reiectione
628 14, 47 | Exsistat ergo ille vir parumper cogitatione
629 12, 32 | Etenim quaedam foedera exstant, ut Cenomanorum, Insubrium,
630 3, 13 | sedes, qui locus in quo non exstent huius cum fortitudinis tum
631 12, 34 | Hispania, Cn. et P. Scipiones, exstincti occidissent, L. Marcius,
632 5, 16 | profecto; mors enim cum exstinxisset invidiam, res eius gestae
633 18, 58 | incumberet. Non modo non exsultavit in ruinis nostris vestrisque
634 4, 15a| condicionibus populorum, regum, exterarum nationum, in universo denique
635 14, 51 | rei publicae de civitate exterminari! Neque enim ille summus
636 16, 55 | immortalis scientia peregrina et externa, mente domestica et civili
637 1, 4 | mihi difficilior est hic extremus perorandi locus. Etenim
638 6, 18 | si omnes quos aut fortuna extulit aut ipsorum inlustravit
639 14, 51 | Uticensis et Saguntinos Fabios civitate donavit. Etenim
640 14, 50 | modestia, Q. Metellus Pius, Q. Fabium Saguntinum? Quid? hic qui
641 14, 50 | foedus Pyrrhi temporibus C. Fabricio consule ictum putatur? Quid?
642 7, 20 | beneficiorumque nostrorum expertis faciat foederatos! Quid enim potuit
643 4, 15a| quae sine summo otio non facile discuntur, Cn. Pompeius
644 12, 36 | interpretaretur. Comes benigni, faciles, suaves homines esse dicuntur; '
645 13, 43 | studio aut omnino aut certe facilius consequantur. Itaque et
646 12, 32 | recipiatur. Quod si exceptio facit ne liceat, ubi <non sit
647 18, 59 | facultate hominis, pro loco facta sunt, et grata esse vobis
648 16, 55 | sacerdotem illam civem Romanam factam non esse, aut foedus et
649 1, 1 | habenda certe satis esse facturum.~2.
650 1, 2 | in dicendo, iudices, quae facultas, quae copia, non opinione
651 3, 11 | dubitasse quisquam verumne an falsum esset videretur: nos Cn.
652 2, 6 | laedatur, poena sit nulla nisi famae: sic innocentissimi hominis
653 6, 18 | non modo amicitias et rei familiaris copias consecuta est, sed
654 19, 63 | summa amicorum copia cum familiarissimis eius est adaequatus. In
655 19, 63 | minimam fraudem Caesaris familiaritas valere debeat? Cognovit
656 19, 64 | aliquod delictum, sed ob suam familiaritatem vestris oppressum sententiis
657 18, 60 | atque omnibus qui nostris familiaritatibus implicantur vehementer utilis,
658 | fas
659 3, 8b | licuisse sed etiam decuisse fateamur?~9.
660 13, 42 | civitate illum mutatum esse fateretur et huius civitatis honore
661 18, 58 | sive meum sive rei publicae fatum, ut in me unum omnis illa
662 13, 40 | caritate annonae, ut saepe ante fecerant, frumento suppeditato levarunt,
663 12, 33 | cum caput eius qui contra fecerit consecratur. Quid habes
664 13, 41 | Gaditani senatus consulta fecerunt.~42.
665 5, 16 | nunc apud nos id quod is fecisset contra foedus factum diceretur,
666 16, 55 | precaretur. Has sacerdotes video fere aut Neapolitanas aut Veliensis
667 14, 51 | voluit esse: ~Hostem qui feriet, erit, inquit, mihi Carthaginiensis,~
668 8, 25 | dimicaret, graviter id iure ferremus, minui auxilia populi Romani,
669 15, 52 | senatus. Iudices cum prae se ferrent palamque loquerentur quid
670 7, 21 | beneficio nostro, non suo iure fiant.~22.
671 13, 44 | viros optimos, et illam fidelissimam atque amicissimam nobis
672 7, 24 | honoribus exclusos esse fidelissimos et coniunctissimos socios
673 9, 28 | accidisse, ut earum civitatum fierent cives, <cum> hanc ante amittere
674 3, 11 | puer, cum Q. Metellus Luci filius causam de pecuniis repetundis
675 13, 41 | hanc, iudices, non a me fingi orationem, sed me dicere
676 3, 13 | domicilium communis imperi finibus terminetur! O nationes,
677 14, 48 | colonia Latina in primis firma et inlustri. Quem cum disertus
678 6, 19a| si causam ipsam per se firmam esse et stabilem videritis,
679 18, 61 | sunt fortasse in sententia firmiores. Reprendo neminem, sed adsentior
680 11, 31 | Haec sunt enim fundamenta firmissima nostrae libertatis, sui
681 13, 42 | delectare verbo, si tum fit fundus cum scita ac iussa
682 19, 65 | Postremo illud, iudices, fixum in animis vestris tenetote,
683 16, 55 | senatus sententia C. Valerium Flaccum, praetorem urbanum, nominatim
684 13, 39 | nostrum imperium nomenque flexerunt; qui, cum maxima bella nobis
685 5, 15b| virtuti invidere, velle ipsum florem dignitatis infringere. Etenim
686 16, 55 | Neapolitanas aut Veliensis fuisse, foederatarum sine dubio civitatum. Mitto
687 15, 52 | civitatem recepti ex liberis foederatisque populis [liberati] sunt:
688 14, 50 | Crassus, non Aveniensem foederatum civitate donavit, homo cum
689 6, 18 | multis viris bonis atque fortibus constitui lex vitae et condicio
690 14, 49 | valeat memoria, valeat fortissimi et clarissimi viri nomen
691 8, 25 | Romani, debilitari animos fortissimorum virorum, alienigenarum nos
692 3, 13 | quo non exstent huius cum fortitudinis tum vero humanitatis, cum
693 18, 60 | esse optimum sentias, et fortium virorum et magnorum hominum
694 2, 6 | sic innocentissimi hominis fortunas, praestantissimi imperatoris
695 2, 5 | ipse, ita L. Cornelium de fortunis omnibus dimicare ut nullius
696 17, 56 | iniquorum invidiosorum animos frangeremus; quos ut accusator incenderet,
697 19, 63 | laudem huic quam ad minimam fraudem Caesaris familiaritas valere
698 14, 49 | atque fortis, ut illi vivi fruantur opibus suis, horum etiam
699 13, 40 | ut saepe ante fecerant, frumento suppeditato levarunt, se
700 1, 4 | iudices, nuper in alia causa fuerim, et praedicatorem et actorem. ~
701 1, 1 | pono, me omnibus qui amici fuerint saluti et dignitati meae,
702 | fui
703 7, 24 | usui rei publicae nostrae fuissent, scimus civitate esse donatos;
704 5, 15b| abhinc annos quingentos fuisset,~16.
705 12, 34 | imperio immineret, et cum duo fulmina nostri imperi subito in
706 12, 35 | enim et plurimis rebus est fulta. Sed isti disputationi <
707 11, 31 | invitus! Haec sunt enim fundamenta firmissima nostrae libertatis,
708 11, 31 | dubitatione maxime nostrum fundavit imperium et populi Romani
709 9, 27 | imperitissime dictum de populis fundis, quod commune liberorum
710 7, 20 | populo aliquo tamquam in fundo resedisset, ut tum lege
711 14, 48 | Antistius accusaret, non dixit fundum Spoletinum populum non esse
712 2, 5 | crimen vocaretur. Non enim furatus esse civitatem, non genus
713 14, 45 | consultores suos non numquam ad Furium et Cascellium praediatores
714 7, 21 | maiores nostros legem C. Furius de testamentis, tulit Q.
715 12, 32 | Iapydum, non nullorum item ex Gallia barbarorum, quorum in foederibus
716 12, 32 | Ac sicubi esset, lex id Gellia et Cornelia, quae definite
717 12, 33 | rogatione ea quae de Pompeio a Gellio et a Lentulo consulibus
718 7, 19b| Corneli ex ea lege quam L. Gellius Cn. Cornelius ex senatus
719 3, 9 | quot sunt in rerum natura genera bellorum. An ingenium? quin
720 13, 38 | civitate tribuenda; huic generi legum fundos populos fieri
721 11, 31 | Lanuvini, et ex ceteris generibus gentes universae in civitatem
722 13, 39 | comprobetur? qui a principio sui generis aut studio rei publicae ~
723 5, 16 | cuius res gestae omnis gentis cum clarissima victoria
724 18, 60 | inimicitias ipsi inter nos geramus, amicis nostrorum inimicorum
725 14, 47 | foedere a re publica bene gerenda impediretur; a se ex coniunctissima
726 13, 40 | moenibus acre et magnum bellum gerentem commeatu pecuniaque iuverunt,
727 4, 15a| litterae, neque cum rem gereret regiones ipsae docere potuerunt. ~
728 1, 4 | capere possitis. Sed mos est gerundus non modo Cornelio, cuius
729 4, 14 | bellum acerrimum et maximum gesserat quo iure Gaditana civitas
730 14, 45 | qui iam imperia ac bella gesserunt. Etenim si Q. Scaevola ille
731 14, 47 | bella attigisset quanta gessit <et> confecit, si tot consulibus
732 4, 14 | Gratificatur mihi gestu accusator: inscientem Cn.
733 6, 18 | summam laudem, honores, gloriam, dignitatem, non intellego
734 13, 40 | atque in acie locus, sit his gradibus ascensus etiam ad civitatem.~
735 6, 18 | infimo genere et fortunae gradu non modo amicitias et rei
736 16, 55 | sunt semper sacerdotes et Graeca omnino nominata. Sed cum
737 16, 55 | adsumpta de Graecia, et per Graecas curata sunt semper sacerdotes
738 3, 12 | iuraret reclamasse. <Tum> Graeci homines spectati viri noluerunt
739 9, 28 | maiores legati nostri in Graeciam proficiscentes interpretem
740 10, 30a| Itaque in Graecis civitatibus videmus Atheniensis,
741 3, 12 | publice dixisset et, ut mos Graecorum est, iurandi causa ad aras
742 16, 55 | nominata. Sed cum illam quae Graecum illud sacrum monstraret
743 18, 59 | pro loco facta sunt, et grata esse vobis et probata. Non
744 4, 14 | Gratificatur mihi gestu accusator: inscientem
745 14, 49 | Sit hoc discrimen inter gratiosos civis atque fortis, ut illi
746 12, 36 | monstrat viam,' benigne, non gravate; 'communiter' quidem certe
747 7, 24 | Etenim in populum Romanum grave est non posse uti sociis
748 18, 59 | Pompeius copiosa oratione et gravi secum, si vellent, contendere
749 6, 18 | poena sunt adficiendi, non gravior L. Cornelio quam multis
750 14, 46 | Marium? Quaeris aliquem graviorem, constantiorem, praestantiorem
751 13, 41 | periculum crearetur . . . gravissima autem in istum civem suum
752 16, 54b| Servilia principes viri ac gravissimi et sapientissimi cives hanc
753 1, 2 | hesterno die Cn. Pompei gravitas in dicendo, iudices, quae
754 8, 25 | periculo suo dimicaret, graviter id iure ferremus, minui
755 3, 12 | quidam apud eos qui sancte graviterque vixisset testimonium publice
756 11, 31 | civitatum varietatem iuris habeat necesse est, -- ne quis
757 1, 1 | potuerim, praedicanda et habenda certe satis esse facturum.~
758 14, 51 | Cuius civitatis sit, id habent hodie leve et semper habuerunt,
759 7, 21 | non essent civitatem non haberent. In quo magna contentio
760 18, 60 | illos in hac re ponderis haberet, cum me praesertim rerum
761 12, 33 | fecerit consecratur. Quid habes igitur dicere de Gaditano
762 14, 51 | habent hodie leve et semper habuerunt, itaque et civis undique
763 3, 9 | tempus extremum principium habuit bellorum atque imperiorum
764 14, 51 | ille summus poeta noster Hannibalis illam magis cohortationem
765 18, 61 | succedendum non censuit. Harum ego sententiarum et princeps
766 16, 55 | domestica et civili precaretur. Has sacerdotes video fere aut
767 14, 51 | fecit; nam et Gaditanum Hasdrubalem ex bello illo Africano et
768 12, 32 | Cenomanorum, Insubrium, Helvetiorum, Iapydum, non nullorum item
769 14, 50 | Camertium <C. Marius>? Quid? Heracliensem Alexam P. Crassus, vir amplissimus,
770 7, 21 | In quo magna contentio Heracliensium et Neapolitanorum fuit,
771 13, 39 | moenia, delubra, agros ut Hercules itinerum ac laborum suorum,
772 17, 57a| praeterquam propinquorum suorum hereditates adsecutus. ~
773 7, 21 | Q. Voconius de mulierum hereditatibus; innumerabiles aliae leges
774 11, 31 | ut Sabinorum, Volscorum, Hernicorum; quibus ex civitatibus nec
775 2, 5 | exercitu fuisse; ut Pompeius in Hispaniam venerit Memmiumque habere
776 12, 34 | marique Carthago nixa duabus Hispaniis huic imperio immineret,
777 13, 41 | si Afris, si Sardis, si Hispanis agris stipendioque multatis
778 14, 51 | civitatis sit, id habent hodie leve et semper habuerunt,
779 2, 6 | civitate in qua sit natus honestissimo loco natum esse concedis,
780 19, 64 | videte ne utilius vobis et honestius sit illis ducibus errare
781 13, 42 | fateretur et huius civitatis honore dignissimum iudicaret? Potuit
782 6, 18 | est, sed summam laudem, honores, gloriam, dignitatem, non
783 2, 7 | Huius crimen? Minime, nisi honos ignominia putanda est. Cuius
784 13, 40 | gloria, Scipiones, Brutos, Horatios, Cassios, Metellos, et hunc
785 | horum
786 13, 44 | ceterorum, consolabor et hos praesentis, viros optimos,
787 13, 43 | nobilissimo civi sanctissimum hospitem, studio ut diligentissimum
788 7, 23 | periculo suo iuverit, qui cum hoste nostro comminus in acie
789 7, 24 | donatos videmus, et, qui hostes ad nostros imperatores perfugissent
790 6, 18 | multorum virtus, ingenium, humanitas ex infimo genere et fortunae
791 6, 19a| inimici sitis industriae, ne humanitatem opprimendam, ne virtutem
792 3, 13 | cum fortitudinis tum vero humanitatis, cum animi tum consili impressa
793 | I
794 12, 32 | Insubrium, Helvetiorum, Iapydum, non nullorum item ex Gallia
795 | ibi
796 | ideo
797 2, 7 | si adductus gratia minus idoneum hominem praemio adfecisset,
798 14, 47 | non rudem exemplorum, non ignarum belli fuisse; se P. Africani
799 14, 51 | viros adsciverunt et hominum ignobilium virtutem persaepe nobilitatis
800 2, 7 | crimen? Minime, nisi honos ignominia putanda est. Cuius igitur?
801 13, 44 | civitatem, simul et vos non ignorantis, iudices, admonebo, quo
802 10, 30a| tribu, certo numero, cum ignorarent, si illam civitatem essent
803 4, 14 | igitur quisquam Cn. Pompeium ignorasse dicere audebit quod mediocres
804 19, 64 | Quod ius si Cn. Pompeius ignoravit, si M. Crassus, si Q. Metellus,
805 12, 32 | quid sacrosanctum est.' Ignosco tibi, si neque Poenorum
806 14, 46 | prudentia, religione? Is igitur Iguvinatem M. Annium Appium, fortissimum
807 14, 47 | quemque esse delectum; neque Iguvinatium neque Camertium foedere
808 3 | Caput III~8b.
809 4, 15a| varietate artium, etiam illarum quae sine summo otio non
810 | illum
811 12, 34 | duabus Hispaniis huic imperio immineret, et cum duo fulmina nostri
812 18, 59 | contendere iubebat, ab hoc impari certamine atque iniusta
813 9, 27 | mutandae civitatis, nec foedere impediatur quo minus ex civi Romano
814 6, 19a| adiumento causae potius quam impedimento esse malitis. ~
815 12, 37 | ulla denique maiestas, si impedimur quo minus per populum Romanum
816 12, 36 | foederibus uti solemus, imperantis est, non precantis. Deinde
817 18, 61 | exercitum stipendio adfecit, imperatori decem legatos decrevit,
818 14, 51 | cohortationem quam communem imperatoriam voluit esse: ~Hostem qui
819 2, 6 | fortunas, praestantissimi imperatoris factum condemnari volunt.
820 14, 49 | C. Mari, si vox, si ille imperatorius ardor oculorum, si recentes
821 3, 9 | principium habuit bellorum atque imperiorum maximorum, cuius plerique
822 9, 27 | Sed cum est illud imperitissime dictum de populis fundis,
823 7, 20 | foederatos! Quid enim potuit dici imperitius quam foederatos populos
824 10, 30a| ductos vidi egomet non nullos imperitos homines, nostros civis,
825 14, 47 | non potestis; dicat se non imperitum foederis, non rudem exemplorum,
826 1, 3 | in eo qui tantum potuit impertire huic studio temporis quantum
827 18, 60 | nostris familiaritatibus implicantur vehementer utilis, ut nostras
828 3, 13 | denique, mutae regiones, imploro, et sola terrarum ultimarum;
829 13, 41 | sed iniquissimas leges impositas a nobis esse arbitrabuntur.
830 3, 13 | humanitatis, cum animi tum consili impressa vestigia? Hunc quisquam,
831 2, 5 | ementitus, non in aliquo impudenti mendacio delituisse, non
832 17, 56 | frangeremus; quos ut accusator incenderet, ut aliqui sermones hominum
833 15, 53 | ahenea meminimus post rostra incisum et perscriptum fuisse. Quo
834 18, 58 | ut in me unum omnis illa inclinatio communium temporum incumberet.
835 9, 28 | voluntate, indemnati et incolumes, his rebus relictis alias
836 13, 44 | arbitrentur, quamquam nullo incommodo adficiantur, si liceat eorum
837 18, 61 | non omnibus; neque esse inconstantis puto sententiam tamquam
838 1, 3 | doctrinae dediti quasi quiddam incredibile dicere putabantur, ei qui
839 18, 58 | inclinatio communium temporum incumberet. Non modo non exsultavit
840 9, 28 | cives Romani sua voluntate, indemnati et incolumes, his rebus
841 7, 19b| praesens Pompeius dicit, indicant publicae tabulae. Accusator
842 12, 36 | accusatoris interpretatio indigna responsione, qui ita dicebat, '
843 6, 18 | ipsorum inlustravit labor et industria poena sunt adficiendi, non
844 6, 19a| ingenium, ne inimici sitis industriae, ne humanitatem opprimendam,
845 14, 51 | virtutem persaepe nobilitatis inertiae praetulerunt. ~
846 2, 6 | natum esse concedis, et ab ineunte aetate relictis rebus suis
847 12, 35 | ut sit ille in foedere inferior.~36.
848 13, 44 | civitatem venire, tamen hoc ipso inferius esse suum foedus quam ceterorum,
849 13, 39 | cum maxima bella nobis inferrentur, moenibus <hostem> excluserunt,
850 8, 25 | atque in vitae discrimen inferret, Gaditanorum auxiliis, cum
851 7, 24 | quorum ius, fortuna, condicio infima est, bene de re publica
852 6, 18 | ingenium, humanitas ex infimo genere et fortunae gradu
853 17, 56 | alienos homines, saepe ad infimos, non legibus tamquam tutelas
854 18, 62 | Sed si qui sunt quibus infinitum sit odium in quos semel
855 12, 34 | Nec vero oratio mea ad infirmandum foedus Gaditanorum, iudices,
856 14, 51 | potius iudicium et factum infirmare conaris, qui fecit quod
857 5, 15b| ipsum florem dignitatis infringere. Etenim si Pompeius abhinc
858 1, 1 | voluistis, usus mediocris, ingeni minime voluntati paris.
859 1, 1 | usus, a peritissimis; si ingenia, ab eloquentissimis; si
860 15, 54a| An lingua et ingenio patefieri aditus ad civitatem
861 18, 59 | et potentes sunt, urgetur inimicis; quos quidem hesterno die
862 18, 60 | vehementer utilis, ut nostras inimicitias ipsi inter nos geramus,
863 18, 57b| circulis vellicant: non illo inimico, sed hoc malo dente carpunt.~
864 18, 60 | geramus, amicis nostrorum inimicorum temperemus. Ac si mea auctoritas
865 18, 58 | quis est umquam inventus inimicus aut quis iure esse potuit?
866 13, 41 | sibi nobiscum <ictum> sed iniquissimas leges impositas a nobis
867 18, 62 | alii putabunt, hanc vero iniquitatem omnes cum aliqua crudelitate
868 17, 56 | verum ut omnium malivolorum iniquorum invidiosorum animos frangeremus;
869 8, 25 | imperatorum populi Romani iniret, ne quis se pro nostro imperio
870 6, 18 | qua fortuna est nascendi initio constitutus, hunc vitae
871 7, 24 | quibus agimus foederatos, iniuriosum et contumeliosum est iis
872 12, 34 | sententiam non tulit, qui iniussu suo nullo pacto potest religione
873 18, 59 | hoc impari certamine atque iniusta contentione avocabat.~60.
874 6, 18 | fortuna extulit aut ipsorum inlustravit labor et industria poena
875 14, 48 | Latina in primis firma et inlustri. Quem cum disertus homo
876 1, 2 | peritius de foederibus, nihil inlustriore auctoritate de bellis, nihil
877 2, 6 | sit nulla nisi famae: sic innocentissimi hominis fortunas, praestantissimi
878 7, 21 | mulierum hereditatibus; innumerabiles aliae leges de civili iure
879 2, 5 | mendacio delituisse, non inrepsisse in censum dicitur: unum
880 13, 39 | excluserunt, classibus insecuti sunt, corporibus opibus
881 1, 4 | in animis omnium penitus insederit, ut plus voluptatis ex recordatione
882 5, 16 | populus Romanus <honoribus> insignibus singularibusque decorasset, --
883 12, 36 | vero priscum aliquod aut insolitum verbum interpretaretur.
884 12, 32 | neque nostras potuisti leges inspicere; ipsae enim te a cognitione
885 3, 11 | tabulae circumferrentur inspiciendi nominis causa, fuisse iudicem
886 12, 32 | exstant, ut Cenomanorum, Insubrium, Helvetiorum, Iapydum, non
887 3, 13 | ultimarum; vos, maria, portus, insulae, litora! Quae est enim ora,
888 6, 17 | nihil enim mihi novi, nihil integri neque M. Crassus, qui totam
889 3, 9 | tribueretur. An pudor, an integritas, an religio in eo, an diligentia
890 9, 27 | foederatorum, -- ex quo intellegi necesse est aut neminem
891 8, 26 | proposito praemio, sed etiam interdicto? ~
892 11, 30b| coniunctam, ex qua nobis interdictum sit ne quem adsciscere civem
893 8, 26 | Atqui nihil interest, iudices, utrum haec foederati
894 2, 5 | Sucronensi et Turiensi, interfuisse, cum Pompeio ad extremum
895 11, 31 | auctoritate et exemplo numquam est intermissa a maioribus nostris largitio
896 13, 42 | iudicaret? Potuit certius interponere iudicium voluntatis suae
897 15, 53 | Romani iudicium multis rebus interpositum atque in maximis causis
898 12, 36 | aliquod aut insolitum verbum interpretaretur. Comes benigni, faciles,
899 12, 36 | In quo erat accusatoris interpretatio indigna responsione, qui
900 14, 45 | Quos igitur prudentissimos interpretes foederum, quos peritissimos
901 18, 58 | non concessit? Versatus in intima familiaritate hominis potentissimi,
902 18, 58 | quidem ipsi quis est umquam inventus inimicus aut quis iure esse
903 19, 64 | committere ut in re tam inveterata quicquam novi sentiatis.~
904 13, 43 | ipsorum permissu statuerit, inveteratam quandam barbariam ex Gaditanorum
905 5, 15b| macula atque labes, virtuti invidere, velle ipsum florem dignitatis
906 6, 18 | non intellego cur potius invidia violatura virtutem L. Corneli
907 5, 16 | mors enim cum exstinxisset invidiam, res eius gestae sempiterni
908 17, 56 | pecuniam L. Corneli, quae neque invidiosa est et, quantacumque est,
909 17, 57a| de ambitu praemio minus invidioso quam qui legum praemiis
910 17, 56 | omnium malivolorum iniquorum invidiosorum animos frangeremus; quos
911 | ipsam
912 7, 24 | communicare; in socios vero ipsos, et in eos de quibus agimus
913 | iste
914 | isti
915 7, 21 | anteferret. Postremo haec vis est istius et iuris et verbi, ut fundi
916 | isto
917 | istorum
918 14, 50 | Cn. Pompeius pater rebus Italico bello maximis gestis P.
919 13, 39 | delubra, agros ut Hercules itinerum ac laborum suorum, sic maiores
920 18, 59 | si vellent, contendere iubebat, ab hoc impari certamine
921 12, 36 | populi maiestas conservari iubetur, de altero siletur, certe
922 16, 54b| neque bono cuiquam nimis iucundum esse posset, dubitandum
923 13, 42 | notavit? Potuit magis de re iudicare quam cum ad vestrum iudicium
924 13, 42 | civitatis honore dignissimum iudicaret? Potuit certius interponere
925 13, 41 | me dicere quae Gaditani iudicarint res ipsa declarat. Hospitium
926 19, 64 | Romanus, si qui de re simili iudicarunt, si foederati populi, si
927 19, 64 | de utili, de probato, de iudicato vobis iure esse constituendum
928 15, 52 | Mamertinis repetentibus iudicaturi, Mamertini publice suscepta
929 19, 65 | de beneficio Cn. Pompei iudicaturos.~
930 19, 65 | deinde senatum qui hoc iudicavit, populum qui iussit, iudices
931 3, 11 | inspiciendi nominis causa, fuisse iudicem ex illis equitibus Romanis
932 16, 54b| praemia rata essent, in eodem iudicia imperatorum valerent? Num
933 1, 1 | auctoritates patronorum in iudiciis valent, ab amplissimis viris
934 7, 21 | adsciverunt; ipsa denique Iulia, qua lege civitas est sociis
935 3, 12 | et, ut mos Graecorum est, iurandi causa ad aras accederet,
936 3, 12 | voce omnis iudices ne is iuraret reclamasse. <Tum> Graeci
937 13, 42 | fit fundus cum scita ac iussa nostra sua sententia comprobat,
938 12, 33 | populus Romanus nihil umquam iusserit, quicquam audes dicere sacrosanctum
939 13, 38 | responderem legem populum Romanum iussisse de civitate tribuenda; huic
940 16, 54b| viam ad civitatem populi iussu patere passi sunt, neque
941 13, 38 | dedisse, nullum populi nostri iussum Gaditanos habere; itaque
942 18, 59 | et, ut a principio dixi, iustam et debitam gratiam refero,
943 12, 34 | magis fide illius populi, iustitia nostra, vetustate denique
944 7, 23 | commeatus periculo suo iuverit, qui cum hoste nostro comminus
945 13, 40 | gerentem commeatu pecuniaque iuverunt, et hoc tempore ipsum populum
946 4 | Caput IV~14.
947 9 | Caput IX~27.
948 5, 15b| saeculi quaedam macula atque labes, virtuti invidere, velle
949 6, 17 | quendam operis extremum laborem, peto a vobis ut me offici
950 18, 60 | putavi, neque huic umquam labori officio muneri defui. Sed
951 10, 30a| videmus Atheniensis, Rhodios, Lacedaemonios, ceteros undique adscribi
952 18, 58 | Cornelius, sed omni officio, -- lacrimis, opera, consolatione, --
953 2, 6 | quaeratur, in Pompeio causa laedatur, poena sit nulla nisi famae:
954 5, 16 | perspecta obtrectatorum voce laedetur? ~
955 9, 28 | clarissimis viris Q. Maximo, C. Laenati, Q. Philippo Nuceriae, C.
956 13, 43 | et magno opere iis esse laetandum huius L. Corneli benivolentiam
957 11, 31 | multi, ut Tusculani, ut Lanuvini, et ex ceteris generibus
958 14, 50 | tum vel nimium parcus in largienda civitate?~51.
959 11, 31 | intermissa a maioribus nostris largitio et communicatio civitatis.
960 12, 33 | et a Lentulo consulibus lata est, in quo aliquid sacrosanctum
961 7, 21 | leges de civili iure sunt latae; quas Latini voluerunt,
962 3, 13 | dignitas! O Cn. Pompei sic late longeque diffusa laus ut
963 14, 48 | dixit causam ex colonia Latina in primis firma et inlustri.
964 16, 54b| fundos igitur factos populos Latinos arbitramur aut Serviliae
965 11, 31 | civitatis. Itaque et ex Latio multi, ut Tusculani, ut
966 3, 10 | his tantis virtutibus ac laudibus esse debet. Cui senatus
967 2, 6 | Haec sunt omnia cum plena laudis tum propria Corneli, nec
968 3, 13 | sic late longeque diffusa laus ut eius gloriae domicilium
969 9, 28 | homine, quem apud maiores legati nostri in Graeciam proficiscentes
970 13, 39 | voluntate eorum, auctoritate, legatione ipsa comprobetur? qui a
971 14, 47 | militem, se stipendiis, se legationibus bellicis eruditum, se, si
972 13, 42 | iudicium civis amplissimos legavit testis huius iuris, vitae
973 16, 54b| arbitramur aut Serviliae legi aut ceteris quibus Latinis
974 8, 25 | ipsis? Qui si suis decretis legibusve sanxissent ne quis suorum
975 12, 33 | de Pompeio a Gellio et a Lentulo consulibus lata est, in
976 12, 34 | iuris periti, Gaditani, M. Lepido Q. Catulo consulibus a senatu
977 13, 40 | fecerant, frumento suppeditato levarunt, se hoc ius esse velle,
978 14, 51 | civitatis sit, id habent hodie leve et semper habuerunt, itaque
979 4, 14 | fecisse significat, quasi vero levius sit, cum in tanta re publica
980 15, 52 | liberis foederatisque populis [liberati] sunt: nemo umquam est de
981 3, 9 | provinciae nostrae, quem liberi populi, quem reges, quem
982 7, 24 | publica meritos persaepe libertate, id est civitate, publice
983 7, 21 | civitatibus foederis sui libertatem civitati anteferret. Postremo
984 11, 31 | fundamenta firmissima nostrae libertatis, sui quemque iuris et retinendi
985 17, 56 | quae non crimine aliquo libidinis, sed communi maledicto notabatur;
986 4, 14 | praediti militari, quod librarioli denique scire <se> profiteantur?~
987 4, 15a| nisi forte ea quae nos libri docent in umbra atque otio,
988 3, 10 | ita quaeri ut id agatur, licueritne ei facere quod fecit, an
989 15, 54a| An lingua et ingenio patefieri aditus
990 3, 13 | maria, portus, insulae, litora! Quae est enim ora, quae
991 4, 15a| Pompeium neque cum requiesceret litterae, neque cum rem gereret regiones
992 1, 3 | illud esse quod non nulli litteris ac studiis doctrinae dediti
993 12, 35 | disputationi <hic> certe nihil est loci; sacrosanctum enim nihil
994 19, 64 | longissime, atque in iis est nunc locis quae regione orbem terrarum,
995 5, 16 | audita virtus dubitationi locum non daret, huius <visa>
996 10, 29 | venire non liceat? Equidem longe secus sentio. Nam cum ex
997 3, 13 | dignitas! O Cn. Pompei sic late longeque diffusa laus ut eius gloriae
998 19, 64 | quoniam C. Caesar abest longissime, atque in iis est nunc locis
999 13, 39 | quid ego contra Gaditanos loquar, cum id quod defendo voluntate
1000 15, 52 | prae se ferrent palamque loquerentur quid essent lege Papia de
|