1-dicio | dicit-loque | luci-sagun | salus-zmyrn
bold = Main text
Cap., Par. grey = Comment text
1001 3, 11 | meo puer, cum Q. Metellus Luci filius causam de pecuniis
1002 18, 61 | sunt. Dolorem alii, nos luctum maeroremque suscepimus.
1003 17, 56 | correpta esse videatur; tum luxuriam, quae non crimine aliquo
1004 5, 15b| enim haec saeculi quaedam macula atque labes, virtuti invidere,
1005 17, 56 | sermones hominum alienis bonis maerentium etiam ad vestras auris permanarent
1006 18, 61 | Dolorem alii, nos luctum maeroremque suscepimus. Cur ea quae
1007 9, 27 | vero ius omne noster iste magister mutandae civitatis ignorat,
1008 19, 64 | ducibus errare quam hoc magistro erudiri. Sed si de certo,
1009 8, 25 | civibus, ut, quod iis quos magnis adiutoribus tuis <usi civibus>
1010 18, 60 | sentias, et fortium virorum et magnorum hominum semper putavi, neque
1011 13, 40 | illorum moenibus acre et magnum bellum gerentem commeatu
1012 12, 37 | potest, tamen de nostra maiestate, nihil de illorum caveretur.
1013 1, 3 | si hanc causam ageret, maior esse ubertas, varietas,
1014 15, 54a| accusatori maiores nostri maiora praemia quam bellatori esse
1015 1, 2 | videretur, nihil memoria maiore de exemplis, nihil peritius
1016 17, 56 | aliquo libidinis, sed communi maledicto notabatur; tum Tusculanum,
1017 19, 65 | vos in hac causa non de maleficio L. Corneli, sed de beneficio
1018 18, 58 | potentissimi, in maximis nostris malis atque discordiis neminem
1019 6, 18 | omnium nostrum deprecandae malivolentiae causa breviter commemorandum
1020 17, 56 | probaremus, verum ut omnium malivolorum iniquorum invidiosorum animos
1021 18, 57b| non illo inimico, sed hoc malo dente carpunt.~58.
1022 3, 11 | decedere quam de sententia maluit -- hoc igitur causam dicente,
1023 18, 61 | non possumus convellere malumus quam tueri? C. Caesarem
1024 15, 52 | repetentibus iudicaturi, Mamertini publice suscepta causa destiterunt.
1025 15, 52 | lege Papia de M. Cassio Mamertinis repetentibus iudicaturi,
1026 14, 51 | ex bello illo Africano et Mamertinos Ovios et quosdam Uticensis
1027 11, 31 | mutetur neve in civitate maneat invitus! Haec sunt enim
1028 15, 54a| aditus ad civitatem potuit, manu et virtute non potuit? Anne
1029 13, 39 | veterem illam speciem foederis Marciani semper omni sanctiorem arce
1030 17, 56 | libertino homine, Soterico Marcio, ad Metellum pervenisse
1031 12, 34 | exstincti occidissent, L. Marcius, primi pili centurio, cum
1032 3, 13 | terrarum ultimarum; vos, maria, portus, insulae, litora!
1033 15, 53 | Coponios nostis,- damnato C. Masone civis Romanus est factus?~
1034 14, 50 | consule ictum putatur? Quid? Massiliensem Aristonem <L.> Sulla? Quid?
1035 7, 23 | careat in suis periculis Massiliensi propugnatore, careat Gaditano,
1036 14, 48 | vocatus? Nam Spoletinus T. Matrinius, unus ex iis quos C. Marius
1037 3, 9 | bellorum atque imperiorum maximorum, cuius plerique aequales
1038 4, 14 | Hispania bellum acerrimum et maximum gesserat quo iure Gaditana
1039 4, 14 | ignorasse dicere audebit quod mediocres homines, quod nullo usu,
1040 1, 1 | me esse voluistis, usus mediocris, ingeni minime voluntati
1041 17, 56 | quod Q. Metelli fuisse meminerat et L. Crassi, Crassum emisse
1042 15, 53 | nuper in columna ahenea meminimus post rostra incisum et perscriptum
1043 2, 5 | Pompeius in Hispaniam venerit Memmiumque habere quaestorem coeperit,
1044 9, 28 | sine causa de Cn. Publicio Menandro, libertino homine, quem
1045 2, 5 | non in aliquo impudenti mendacio delituisse, non inrepsisse
1046 16, 55 | scientia peregrina et externa, mente domestica et civili precaretur.
1047 14, 47 | potest, ut conspiciatis eum mentibus, quoniam oculis non potestis;
1048 | meo
1049 | meos
1050 12, 34 | est meum contra ius optime meritae civitatis, contra opinionem
1051 7, 24 | est, bene de re publica meritos persaepe libertate, id est
1052 14, 47 | confecit, si tot consulibus meruisset quotiens ipse consul fuit,
1053 17, 56 | tum Tusculanum, quod Q. Metelli fuisse meminerat et L. Crassi,
1054 2, 5 | Hispania durissimo bello cum Q. Metello, cum C. Memmio et in classe
1055 13, 40 | Brutos, Horatios, Cassios, Metellos, et hunc praesentem Cn.
1056 4, 14 | usu, nullo studio praediti militari, quod librarioli denique
1057 14, 47 | Africani discipulum ac militem, se stipendiis, se legationibus
1058 19, 63 | summam laudem huic quam ad minimam fraudem Caesaris familiaritas
1059 17, 56 | iudices, in causa aperta minimeque dubia multo et plura et
1060 13, 38 | conservare deberent, quae certe minueretur si aut adiutoribus illorum
1061 8, 25 | graviter id iure ferremus, minui auxilia populi Romani, debilitari
1062 19, 64 | oppressum sententiis audiat. Miseremini eius qui non de suo peccato
1063 13, 41 | deprecatores huius periculi missos videtis; re denique multo
1064 18, 57b| invident, non est difficillimum mitigare. More hominum invident,
1065 16, 55 | foederatarum sine dubio civitatum. Mitto vetera; proxime dico ante
1066 18, 61 | rei publicae tempestate moderari.~62.
1067 3, 9 | ultimae gentes castiorem, moderatiorem, sanctiorem non modo viderunt,
1068 14, 50 | sanctissimus et summa religione ac modestia, Q. Metellus Pius, Q. Fabium
1069 1, 2 | publica gravius, nihil de ipso modestius, nihil de causa et crimine
1070 13, 39 | esse arbitrati sunt; quorum moenia, delubra, agros ut Hercules
1071 16, 55 | quae Graecum illud sacrum monstraret et faceret ex Graecia deligerent,
1072 12, 36 | dicuntur; 'qui erranti comiter monstrat viam,' benigne, non gravate; '
1073 18, 57b| difficillimum mitigare. More hominum invident, in conviviis
1074 14, 49 | quisquam huius imperi defensor mori potest, vivat auctoritas
1075 13, 43 | barbariam ex Gaditanorum moribus disciplinaque delerit, summa
1076 10, 30a| reciperassent. Peritus vero nostri moris ac iuris nemo umquam, qui
1077 5, 16 | audiret? Nemo profecto; mors enim cum exstinxisset invidiam,
1078 19, 65 | primum esse omnis etiam post mortem reos clarissimos illos viros
1079 7, 23 | dimicationi capitis, qui morti obiecerit, nulla condicione
1080 14, 49 | opibus suis, horum etiam mortuorum, si quisquam huius imperi
1081 13, 40 | Testantur et mortuos nostros imperatores, quorum
1082 7, 21 | testamentis, tulit Q. Voconius de mulierum hereditatibus; innumerabiles
1083 10, 30a| ceteros undique adscribi multarumque esse eosdem homines civitatum.
1084 13, 41 | Hispanis agris stipendioque multatis virtute adipisci licet civitatem,
1085 7, 24 | Sardinia, ceteris provinciis multos civitate donatos videmus,
1086 18, 60 | huic umquam labori officio muneri defui. Sed contentio tam
1087 3, 13 | religionis in pace! Vos denique, mutae regiones, imploro, et sola
1088 11, 30b| pertinet ad commune ius mutandarum civitatum: nihil habet quod
1089 11, 31 | nec coacti essent civitate mutari, si qui noluissent, nec,
1090 9, 28 | postliminio potest civitatis fieri mutatio. Neque enim sine causa de
1091 9, 28 | quam hoc solum civitatis mutatione vertissent, sed etiam postliminio
1092 13, 42 | fecit, ut et civitate illum mutatum esse fateretur et huius
1093 11, 31 | ne quis invitus civitate mutetur neve in civitate maneat
1094 6, 18 | aut si, in qua fortuna est nascendi initio constitutus, hunc
1095 7, 19b| Nascitur, iudices, causa Corneli
1096 3, 13 | imperi finibus terminetur! O nationes, urbes, populi, reges, tetrarchae,
1097 4, 15a| populorum, regum, exterarum nationum, in universo denique belli
1098 1, 3 | L. Crasso potuit, homine nato ad dicendi singularem quandam
1099 3, 9 | bellicas quot sunt in rerum natura genera bellorum. An ingenium?
1100 18, 61 | sententiam tamquam aliquod navigium atque cursum ex rei publicae
1101 16, 55 | sacerdotes video fere aut Neapolitanas aut Veliensis fuisse, foederatarum
1102 7, 21 | contentio Heracliensium et Neapolitanorum fuit, cum magna pars in
1103 3, 10 | dicam non licuerit, sed nefas fuerit -- contra foedus
1104 14, 48 | civis Romanos facere posset, negabat hoc beneficium re ipsa sublata
1105 3, 13 | praeditum, foedera scientem neglexisse violasse rupisse dicere
1106 4, 14 | publica versere et maximis negotiis praesis, facere aliquid
1107 15, 53 | virtute et dignitate, -- nepotes T. et C. Coponios nostis,-
1108 11, 31 | invitus civitate mutetur neve in civitate maneat invitus!
1109 16, 54b| senatori neque bono cuiquam nimis iucundum esse posset, dubitandum
1110 14, 50 | prudentia praestans, tum vel nimium parcus in largienda civitate?~
1111 5, 16 | sempiterni nominis gloria niterentur. Cuius igitur audita virtus
1112 12, 34 | praepotens terra marique Carthago nixa duabus Hispaniis huic imperio
1113 13, 43 | ut nostrum, officio ut ex nobilissimo civi sanctissimum hospitem,
1114 13, 41 | iudicium, summos homines ac nobilissimos, deprecatores huius periculi
1115 14, 51 | ignobilium virtutem persaepe nobilitatis inertiae praetulerunt. ~
1116 11, 31 | civitate mutari, si qui noluissent, nec, si qui essent civitatem
1117 13, 39 | suas ad nostrum imperium nomenque flexerunt; qui, cum maxima
1118 16, 55 | sacerdotes et Graeca omnino nominata. Sed cum illam quae Graecum
1119 14, 47 | iura belli perdiscere ac nosse potuisse; sibi non fuisse
1120 4, 14 | an, cum ius illius populi nosset, interpretationem foederis
1121 15, 53 | nepotes T. et C. Coponios nostis,- damnato C. Masone civis
1122 17, 56 | libidinis, sed communi maledicto notabatur; tum Tusculanum, quod Q.
1123 13, 42 | accusatorem huius multa et poena notavit? Potuit magis de re iudicare
1124 14, 50 | Gaditanis agimus, idem <servos novem Gaditanos? Quid? vir sanctissimus
1125 18, 61 | ornavit et numero dierum novo: idem in angustiis aerari
1126 9, 28 | C. Laenati, Q. Philippo Nuceriae, C. Catoni Tarracone, Q.
1127 8, 26 | hominum natum reperti sint qui nullis praemiis propositis vitam
1128 13, 38 | civitatem huic dedisse, nullum populi nostri iussum Gaditanos
1129 19, 64 | iudices, hunc illi acerbum nuntium velle perferri, ut suum
1130 18, 60 | aut, si non proficit, non obest civitati.~61.
1131 19, 63 | commodorum. Quae quidem si huic obfuerint apud vos, non intellego
1132 2, 5 | in censum dicitur: unum obicitur, natum esse Gadibus, quod
1133 8, 26 | vitam suam hostium telis obiecerint, pro aliena re publica quemquam
1134 7, 23 | dimicationi capitis, qui morti obiecerit, nulla condicione huius
1135 17, 57a| Obiectum est etiam quod in tribum
1136 12, 34 | nullo pacto potest religione obligari.~35.
1137 12, 35 | populus enim se nusquam obligavit. Neque ideo est Gaditanorum
1138 19, 63 | fidem est complexus, officia observantiamque dilexit. Fuit hic multorum
1139 2, 6 | nullius laboris, nullius obsessionis, nullius proeli expertem
1140 2, 5 | discessisse, Carthagine esse obsessum, acerrimis illis proeliis
1141 18, 61 | contendimus, experti sumus: obtenta non sunt. Dolorem alii,
1142 6, 18 | statum usque ad senectutem obtinere debet, et si omnes quos
1143 5, 16 | huius <visa> atque perspecta obtrectatorum voce laedetur? ~
1144 12, 34 | P. Scipiones, exstincti occidissent, L. Marcius, primi pili
1145 14, 47 | conspiciatis eum mentibus, quoniam oculis non potestis; dicat se non
1146 14, 49 | ille imperatorius ardor oculorum, si recentes triumphi, si
1147 6, 19a| videar: est autem petendum ne oderitis ingenium, ne inimici sitis
1148 11, 30b| dissidentem a populo Romano odio quodam atque discidio, neque
1149 18, 62 | sunt quibus infinitum sit odium in quos semel susceptum
1150 18, 58 | verbo, non vultu denique offendit. Fuit hoc sive meum sive
1151 19, 63 | probavit, fidem est complexus, officia observantiamque dilexit.
1152 13, 41 | civitatem, Gaditanis autem officiis vetustate fide periculis
1153 6, 17 | Omittam igitur Pompeium iam oratione
1154 13, 43 | diligentia commendatior? Omitto quantis ornamentis populum
1155 | omne
1156 18, 58 | omni officio, -- lacrimis, opera, consolatione, -- omnis
1157 6, 17 | dicendi studio hanc suscepisse operam ac munus putetis.~18.
1158 6, 17 | quasi perpoliendi quendam operis extremum laborem, peto a
1159 1, 2 | facultas, quae copia, non opinione tacita vestrorum animorum,
1160 12, 34 | meritae civitatis, contra opinionem vetustatis, contra auctoritatem
1161 2, 8a | Est enim aliquid quod non oporteat, etiam si licet; quicquid
1162 2, 7 | diceretur, sed contra atque oporteret, tamen esset omnis eius
1163 2, 8a | vero non licet, certe non oportet. ~
1164 2, 8a | factum ab eo diceret quod non oportuisset. Est enim aliquid quod non
1165 8, 26 | quemquam fore putatis qui se opponat periculis non modo nullo
1166 19, 64 | suam familiaritatem vestris oppressum sententiis audiat. Miseremini
1167 6, 19a| industriae, ne humanitatem opprimendam, ne virtutem puniendam putetis.
1168 14, 51 | civitatem venire, et contra oppugnatores rei publicae de civitate
1169 3, 9 | aut sperando umquam aut optando cogitaverunt?~10.
1170 12, 34 | enim est meum contra ius optime meritae civitatis, contra
1171 15, 53 | pater huius equitis Romani, optimi atque ornatissimi viri,
1172 13, 44 | et hos praesentis, viros optimos, et illam fidelissimam atque
1173 3, 13 | insulae, litora! Quae est enim ora, quae sedes, qui locus in
1174 3, 9 | tot habet triumphos quot orae sunt partesque terrarum,
1175 13, 41 | iudices, non a me fingi orationem, sed me dicere quae Gaditani
1176 1, 4 | locus. Etenim ei succedo orationi quae non praetervecta sit
1177 6, 19a| videritis, hominis ipsius ornamenta adiumento causae potius
1178 19, 65 | calamitati hominibus an ornamento esse malitis. Postremo illud,
1179 15, 53 | equitis Romani, optimi atque ornatissimi viri, damnato T. Caelio,
1180 1, 2 | nihil de causa et crimine ornatius:~3.
1181 18, 61 | supplicationum amplissimo ornavit et numero dierum novo: idem
1182 14, 51 | illo Africano et Mamertinos Ovios et quosdam Uticensis et
1183 3, 13 | sed etiam religionis in pace! Vos denique, mutae regiones,
1184 13, 38 | nihil esse cautum praeter pacem; additum esse etiam illud,
1185 10, 29 | societate amicitia sponsione pactione foedere est coniuncta, ita
1186 4, 15a| scientiam in foederibus, pactionibus, condicionibus populorum,
1187 12, 34 | tulit, qui iniussu suo nullo pacto potest religione obligari.~
1188 15, 52 | Iudices cum prae se ferrent palamque loquerentur quid essent
1189 15, 52 | loquerentur quid essent lege Papia de M. Cassio Mamertinis
1190 14, 50 | praestans, tum vel nimium parcus in largienda civitate?~51.
1191 3, 11 | Audivi hoc de parente meo puer, cum Q. Metellus
1192 1, 1 | ingeni minime voluntati paris. Nam ceteris a quibus est
1193 7, 21 | Neapolitanorum fuit, cum magna pars in iis civitatibus foederis
1194 17, 56 | redundarent, idcirco illa in omni parte orationis summa arte adspergi
1195 1, 1 | coniunctis. Quae sunt igitur meae partes? Auctoritatis tantae quantam
1196 3, 9 | triumphos quot orae sunt partesque terrarum, tot victorias
1197 19, 63 | fortasse nunc non nullorum particeps commodorum. Quae quidem
1198 18, 58 | umquam alterius rationis ac partis non re, non verbo, non vultu
1199 14, 47 | Exsistat ergo ille vir parumper cogitatione vestra, quoniam
1200 16, 54b| civitatem populi iussu patere passi sunt, neque ius est hoc
1201 10, 29 | cumque nostris civibus pateat ad ceteras iter civitates,
1202 15, 54a| An lingua et ingenio patefieri aditus ad civitatem potuit,
1203 16, 54b| ad civitatem populi iussu patere passi sunt, neque ius est
1204 8, 25 | nos hominum studiis atque paterna virtute privari.~26.
1205 14, 51 | denique domesticum auctorem patrem suum facere viderat? Neque
1206 8, 26 | liceret. Etenim cum pro sua patria pauci post genus hominum
1207 3, 11 | diceret, ille, ille vir, cui patriae salus dulcior quam conspectus
1208 8, 25 | Hanc tu igitur, patrone foederum ac foederatorum,
1209 1, 1 | Si auctoritates patronorum in iudiciis valent, ab amplissimis
1210 8, 26 | Etenim cum pro sua patria pauci post genus hominum natum
1211 12, 35 | foedere nisi ut pia et aeterna pax sit. Quid id ad civitatem?
1212 19, 64 | Miseremini eius qui non de suo peccato sed <de> huius summi et
1213 19, 65 | Cornelium ut, cum omnium peccatorum quaestiones sint, non de
1214 17, 56 | adspergi videbatis; tum pecuniam L. Corneli, quae neque invidiosa
1215 13, 40 | bellum gerentem commeatu pecuniaque iuverunt, et hoc tempore
1216 3, 11 | Metellus Luci filius causam de pecuniis repetundis diceret, ille,
1217 5, 16 | clarissima victoria terra marique peragrassent, cuius tres triumphi testes
1218 14, 50 | a quo haec quae ego nunc percurro subtilissime sunt omnia
1219 10, 30a| civitatem essent adepti, hanc se perdidisse nisi postliminio reciperassent.
1220 14, 47 | consul fuit, omnia iura belli perdiscere ac nosse potuisse; sibi
1221 18, 60 | varietate atque usu ipso iam perdoctum viderent, etiam ab illis
1222 16, 55 | deos immortalis scientia peregrina et externa, mente domestica
1223 19, 64 | illi acerbum nuntium velle perferri, ut suum praefectum fabrum,
1224 7, 24 | hostes ad nostros imperatores perfugissent et magno usui rei publicae
1225 7, 22 | ac maximo saepe praesidio periculosis atque asperis temporibus
1226 12, 34 | homines et publici iuris periti, Gaditani, M. Lepido Q.
1227 14, 45 | interpretes foederum, quos peritissimos bellici iuris, quos diligentissimos
1228 14, 45 | consuleretur, homo iuris peritissimus, consultores suos non numquam
1229 1, 2 | maiore de exemplis, nihil peritius de foederibus, nihil inlustriore
1230 10, 30a| postliminio reciperassent. Peritus vero nostri moris ac iuris
1231 17, 56 | maerentium etiam ad vestras auris permanarent et in iudicio ipso redundarent,
1232 8, 25 | liceat, si populus Romanus permiserit, ut ab senatu, etiam per
1233 13, 43 | controversias sedarit, iura ipsorum permissu statuerit, inveteratam quandam
1234 7, 22 | foederatis sive liberis, permittendum esse videatur ut statuant
1235 1, 4 | difficilior est hic extremus perorandi locus. Etenim ei succedo
1236 3, 11 | omnia acerbissima diligentia perpendemus?~12.
1237 6, 17 | foedere, de exemplis, de perpetua consuetudine civitatis nostrae
1238 13, 43 | saeptum sit iis iter <in> perpetuum ad hoc amplissimum praemium
1239 6, 17 | adhiberi hunc a me quasi perpoliendi quendam operis extremum
1240 14, 50 | subtilissime sunt omnia perpolita, M. Crassus, non Aveniensem
1241 15, 53 | meminimus post rostra incisum et perscriptum fuisse. Quo modo igitur
1242 5, 16 | daret, huius <visa> atque perspecta obtrectatorum voce laedetur? ~
1243 1, 2 | vestrorum animorum, sed perspicua admiratione declarari videbatur.
1244 17, 56 | est, non ut vobis rem tam perspicuam dicendo probaremus, verum
1245 19, 64 | erudiri. Sed si de certo, de perspicuo, de utili, de probato, de
1246 18, 58 | sunt huic multo vehementius pertimescendi. Nam huic quidem ipsi quis
1247 18, 62 | confligant. Illam enim fortasse pertinaciam non nulli, virtutem alii
1248 17, 57a| quod in tribum Clustuminam pervenerit; quod hic adsecutus est
1249 17, 56 | legibus tamquam tutelas pervenire.~57a.
1250 17, 56 | Soterico Marcio, ad Metellum pervenisse de Vennoni Vindici bonis
1251 9, 28 | Maximo, C. Laenati, Q. Philippo Nuceriae, C. Catoni Tarracone,
1252 12, 35 | aliud in foedere nisi ut pia et aeterna pax sit. Quid
1253 2, 6 | Haec sunt propria Corneli, pietas in rem publicam nostram,
1254 12, 34 | occidissent, L. Marcius, primi pili centurio, cum Gaditanis
1255 14, 50 | ac modestia, Q. Metellus Pius, Q. Fabium Saguntinum? Quid?
1256 18, 62 | nulla ratione, iudices, placare possumus, vestros quidem
1257 18, 62 | sed humanitate vestra esse placatos. ~
1258 12, 33 | foedere ad populum, nihil ad plebem latum esse neque legem neque
1259 12, 35 | esse nisi quod per populum plebemve sanctum est. Quod si hoc
1260 12, 33 | potest nisi quod populus plebesve sanxit; deinde sanctiones
1261 2, 6 | fuisse. Haec sunt omnia cum plena laudis tum propria Corneli,
1262 3, 9 | imperiorum maximorum, cuius plerique aequales minus saepe castra
1263 17, 56 | dubia multo et plura et a pluribus peritissimis esse dicta
1264 12, 35 | deterior; gravissimis enim et plurimis rebus est fulta. Sed isti
1265 1, 1 | est defensus hunc debere plurimum video; ego quantum ei debeam,
1266 12, 33 | consecratione legis aut poenae, cum caput eius qui contra
1267 14, 51 | Neque enim ille summus poeta noster Hannibalis illam
1268 18, 60 | satis apud illos in hac re ponderis haberet, cum me praesertim
1269 12, 36 | superiore condicione causaque ponitur cuius maiestas foederis
1270 1, 1 | principio orationis hoc pono, me omnibus qui amici fuerint
1271 3, 10 | esse debet. Cui senatus populusque Romanus amplissimae dignitatis
1272 3, 13 | terrarum ultimarum; vos, maria, portus, insulae, litora! Quae est
1273 14, 51 | propugnatores huius imperi possent in hanc civitatem venire,
1274 11, 30b| civem aut civitate donare possimus.~31.
1275 8, 26 | tribuerimus, ea rata esse non possint; nihil enim magis uteremur
1276 1, 4 | cuiusquam oratione capere possitis. Sed mos est gerundus non
1277 1, 4 | periculis nullo modo deesse possum, sed etiam Cn. Pompeio,
1278 14, 46 | Possumusne igitur tibi probare auctorem
1279 | postea
1280 19, 65 | statuatis hoc iudicio utrum posthac amicitias clarorum virorum
1281 3, 10 | dignitatis praemia dedit non postulanti, imperia vero etiam recusanti,
1282 17, 56 | peritissimis esse dicta quam res postularet. Sed id factum est, non
1283 12, 34 | consulibus a senatu de foedere postulaverunt. Tum est cum Gaditanis foedus
1284 15, 53 | foedus esse ictum Sp. Cassio Postumo Cominio consulibus quis
1285 18, 59 | suorum, qui et multi et potentes sunt, urgetur inimicis;
1286 18, 58 | intima familiaritate hominis potentissimi, in maximis nostris malis
1287 15, 54a| licebat? An quod adipisci poterant dicendo, id eis pugnando
1288 9, 27 | is civis Gaditanus, magna potestas sit nostro civi mutandae
1289 14, 47 | mentibus, quoniam oculis non potestis; dicat se non imperitum
1290 12, 37 | nihil de illorum caveretur. Potestne igitur nostra maiestas <
1291 1, 1 | referenda gratia satis facere potuerim, praedicanda et habenda
1292 4, 15a| gereret regiones ipsae docere potuerunt. ~
1293 9, 28 | hanc ante amittere non potuissent quam hoc solum civitatis
1294 12, 32 | civitatem tuam) neque nostras potuisti leges inspicere; ipsae enim
1295 15, 52 | etiam senatus. Iudices cum prae se ferrent palamque loquerentur
1296 8, 25 | vir et animo et virtute praecellens pro nostro imperio periculo
1297 11, 31 | O iura praeclara atque divinitus iam inde
1298 7, 20 | O praeclarum interpretem iuris, auctorem
1299 14, 45 | ad Furium et Cascellium praediatores reiciebat, si nos de aqua
1300 14, 45 | ille augur, cum de iure praediatorio consuleretur, homo iuris
1301 1, 1 | gratia satis facere potuerim, praedicanda et habenda certe satis esse
1302 1, 4 | in alia causa fuerim, et praedicatorem et actorem. ~
1303 17, 56 | Simul illud nesciebat, praediorum nullam esse gentem, emptionibus
1304 4, 14 | nullo usu, nullo studio praediti militari, quod librarioli
1305 7, 24 | sociis excellenti virtute praeditis, qui velint cum periculis
1306 15, 52 | iudicum qui huic quaestioni praefuerunt, dabo universi populi Romani,
1307 13, 38 | bellis nobis non liceret aut praemi tribuendi potestatem nullam
1308 12, 34 | rei publicae nostrae, cum praepotens terra marique Carthago nixa
1309 13, 40 | Cassios, Metellos, et hunc praesentem Cn. Pompeium, quem procul
1310 18, 61 | putavi potius adsentiri quam praesentibus rei publicae temporibus
1311 13, 44 | ceterorum, consolabor et hos praesentis, viros optimos, et illam
1312 7, 22 | utilitate ac maximo saepe praesidio periculosis atque asperis
1313 4, 14 | versere et maximis negotiis praesis, facere aliquid quod scias
1314 4, 15a| singularem quandam laudem et praestabilem <eius> esse scientiam in
1315 14, 50 | cum gravitate et prudentia praestans, tum vel nimium parcus in
1316 14, 46 | graviorem, constantiorem, praestantiorem virtute, prudentia, religione?
1317 2, 5 | deberi huius excellentis viri praestantissimae gloriae, hoc proprium esse
1318 2, 6 | innocentissimi hominis fortunas, praestantissimi imperatoris factum condemnari
1319 13, 38 | foedere nihil esse cautum praeter pacem; additum esse etiam
1320 | praeterea
1321 13, 43 | beneficia contulerit. Multa praetereo quae cotidie labore huius
1322 17, 57a| quam Cornelius nihil est praeterquam propinquorum suorum hereditates
1323 1, 4 | succedo orationi quae non praetervecta sit auris vestras, sed in
1324 17, 57a| praetoriam sententiam et praetextam togam consequuntur. Et adoptatio
1325 13, 43 | Caesar, cum esset in Hispania praetor, adfecerit, controversias
1326 16, 55 | sententia C. Valerium Flaccum, praetorem urbanum, nominatim ad populum
1327 17, 57a| quam qui legum praemiis praetoriam sententiam et praetextam
1328 13, 40 | castris, sit in imperatorum praetoriis, sit denique inter signa
1329 14, 51 | persaepe nobilitatis inertiae praetulerunt. ~
1330 19, 63 | eius est adaequatus. In praetura, in consulatu praefectum
1331 12, 36 | solemus, imperantis est, non precantis. Deinde cum alterius populi
1332 16, 55 | mente domestica et civili precaretur. Has sacerdotes video fere
1333 18, 59 | Quorum ego testimonio ac precibus munus hoc meritum huic et,
1334 12, 34 | occidissent, L. Marcius, primi pili centurio, cum Gaditanis
1335 14, 48 | causam ex colonia Latina in primis firma et inlustri. Quem
1336 3, 9 | pueritiae tempus extremum principium habuit bellorum atque imperiorum
1337 12, 36 | communiter,' quasi vero priscum aliquod aut insolitum verbum
1338 18, 61 | neque me dissensioni meae pristinae putavi potius adsentiri
1339 | prius
1340 8, 25 | studiis atque paterna virtute privari.~26.
1341 9, 27 | publicis positum, sed etiam in privatorum voluntate. Iure enim nostro
1342 8, 25 | vellemus, uti nobis ut liceret, privatus vero ne quis vir et animo
1343 14, 46 | Possumusne igitur tibi probare auctorem exempli atque facti
1344 17, 56 | rem tam perspicuam dicendo probaremus, verum ut omnium malivolorum
1345 14, 49 | gravitate sua defenderit et probarit. Quis enim esset, iudices,
1346 18, 59 | et grata esse vobis et probata. Non igitur a suis, quos
1347 19, 64 | perspicuo, de utili, de probato, de iudicato vobis iure
1348 19, 63 | detulit; consilium hominis probavit, fidem est complexus, officia
1349 2, 6 | in Cornelio causa ipsius probetur, poena quaeratur, in Pompeio
1350 1, 3 | omnia quae faceret <recte procedere>. Quae enim in L. Crasso
1351 | procul
1352 2, 6 | nullius obsessionis, nullius proeli expertem fuisse. Haec sunt
1353 2, 5 | obsessum, acerrimis illis proeliis et maximis, Sucronensi et
1354 13, 41 | Gaditanos fecisse publice dico. Proferam tesseram; legatos excito;
1355 9, 28 | legati nostri in Graeciam proficiscentes interpretem secum habere
1356 4, 14 | librarioli denique scire <se> profiteantur?~15a.
1357 19, 63 | cuiquam sit apud talis viros profuturum.~64.
1358 3, 11 | iudices, de consili sententia pronuntiatum recognoscemus, cum legibus
1359 14, 50 | amplissimus, ex ea civitate quacum prope singulare foedus Pyrrhi
1360 17, 57a| Cornelius nihil est praeterquam propinquorum suorum hereditates adsecutus. ~
1361 19, 65 | omnia ante oculos vestros proponite: primum esse omnis etiam
1362 8, 26 | periculis non modo nullo proposito praemio, sed etiam interdicto? ~
1363 16, 54b| quibus Latinis hominibus erat propositum aliqua ex re praemium civitatis?~
1364 7, 23 | suis periculis Massiliensi propugnatore, careat Gaditano, careat
1365 14, 51 | Atque utinam qui ubique sunt propugnatores huius imperi possent in
1366 3, 9 | umquam requisita est? Quem provinciae nostrae, quem liberi populi,
1367 7, 24 | Sicilia, Sardinia, ceteris provinciis multos civitate donatos
1368 16, 55 | civitatum. Mitto vetera; proxime dico ante civitatem Veliensibus
1369 19, 63 | adulescens; placuit homini prudentissimo; in summa amicorum copia
1370 14, 45 | Quos igitur prudentissimos interpretes foederum, quos
1371 3, 11 | forte, quod ille in tabulas publicas rettulisset, dubitasse quisquam
1372 12, 34 | teneretur, sapientes homines et publici iuris periti, Gaditani,
1373 9, 28 | Neque enim sine causa de Cn. Publicio Menandro, libertino homine,
1374 9, 27 | iudices, non solum in legibus publicis positum, sed etiam in privatorum
1375 9, 28 | populum latum <est> ut is Publicius, si domum revenisset et
1376 3, 9 | quam deae tribueretur. An pudor, an integritas, an religio
1377 6, 18 | Corneli quam aequitas vestra pudorem eius adiutura videatur.~
1378 3, 11 | Audivi hoc de parente meo puer, cum Q. Metellus Luci filius
1379 1, 3 | temporis quantum ipse a pueritia usque ad hanc aetatem a
1380 3, 9 | putaremus? Ususne rerum? qui pueritiae tempus extremum principium
1381 15, 54a| poterant dicendo, id eis pugnando adsequi non licebat? An
1382 7, 23 | nostro comminus in acie saepe pugnarit, qui se saepe telis hostium,
1383 6, 19a| opprimendam, ne virtutem puniendam putetis. Illud peto, ut,
1384 1, 3 | quiddam incredibile dicere putabantur, ei qui omnis animo virtutes
1385 18, 62 | non nulli, virtutem alii putabunt, hanc vero iniquitatem omnes
1386 2, 7 | Minime, nisi honos ignominia putanda est. Cuius igitur? Re vera
1387 3, 9 | haec ei tribui et concedi putaremus? Ususne rerum? qui pueritiae
1388 8, 26 | re publica quemquam fore putatis qui se opponat periculis
1389 14, 50 | Fabricio consule ictum putatur? Quid? Massiliensem Aristonem <
1390 18, 61 | neque esse inconstantis puto sententiam tamquam aliquod
1391 14, 50 | quacum prope singulare foedus Pyrrhi temporibus C. Fabricio consule
1392 14, 50 | amplissimus, ex ea civitate quacum prope singulare foedus Pyrrhi
1393 3, 13 | Hunc quisquam, incredibili quadam atque inaudita gravitate
1394 10, 29 | civitates, tum vero, ut quaeque nobiscum maxime societate
1395 2, 6 | causa ipsius probetur, poena quaeratur, in Pompeio causa laedatur,
1396 7, 22 | fundi facti sint an non quaerendum esse videatur; de nostra
1397 3, 10 | huius de facto, iudices, ita quaeri ut id agatur, licueritne
1398 14, 46 | reprenditur, C. Marium? Quaeris aliquem graviorem, constantiorem,
1399 14, 48 | donationem acerrima de civitate quaestio Licinia et Mucia lege venisset,
1400 19, 65 | ut, cum omnium peccatorum quaestiones sint, non de vitiorum suorum
1401 15, 52 | dabo etiam iudicum qui huic quaestioni praefuerunt, dabo universi
1402 2, 5 | venerit Memmiumque habere quaestorem coeperit, numquam a Memmio
1403 | qualis
1404 17, 56 | neque invidiosa est et, quantacumque est, eius modi est ut conservata
1405 1, 1 | partes? Auctoritatis tantae quantam vos in me esse voluistis,
1406 13, 43 | diligentia commendatior? Omitto quantis ornamentis populum istum
1407 | quas
1408 6, 17 | hunc a me quasi perpoliendi quendam operis extremum laborem,
1409 | quibusdam
1410 | quicquid
1411 | quidam
1412 5, 15b| si Pompeius abhinc annos quingentos fuisset,~16.
1413 | quisque
1414 | Quisquis
1415 11, 30b| dissidentem a populo Romano odio quodam atque discidio, neque tam
1416 | quondam
1417 14, 51 | Africano et Mamertinos Ovios et quosdam Uticensis et Saguntinos
1418 | quotiens
1419 18, 58 | neminem umquam alterius rationis ac partis non re, non verbo,
1420 12, 33 | postea populus iussisset ratum, nec quicquam illis verbis
1421 14, 50 | virum bonum, qui vivit, Ravennatem foederato ex populo nonne
1422 14, 49 | imperatorius ardor oculorum, si recentes triumphi, si praesens valuit
1423 11, 31 | universae in civitatem sunt receptae, ut Sabinorum, Volscorum,
1424 15, 52 | destiterunt. Multi in civitatem recepti ex liberis foederatisque
1425 10, 30a| perdidisse nisi postliminio reciperassent. Peritus vero nostri moris
1426 10, 29 | dubitarent nostros homines recipere in suas civitates, si idem
1427 12, 33 | latum esset ne quem civem reciperemus, tamen id esset quod postea
1428 12, 35 | Gaditanum in civitatem nostram recipi non liceret? Nihil est enim
1429 12, 32 | populus Romanus Gaditanum recipiat civitate? Nusquam. Ac sicubi
1430 12, 32 | quis eorum a nobis civis recipiatur. Quod si exceptio facit
1431 11, 31 | Sabino docuit etiam hostibus recipiendis augeri hanc civitatem oportere;
1432 3, 12 | omnis iudices ne is iuraret reclamasse. <Tum> Graeci homines spectati
1433 3, 11 | consili sententia pronuntiatum recognoscemus, cum legibus conferemus,
1434 1, 4 | insederit, ut plus voluptatis ex recordatione illius orationis quam non
1435 | recte
1436 6, 17 | reliquit. Sed quoniam me recusante placuit ambobus adhiberi
1437 3, 10 | postulanti, imperia vero etiam recusanti, huius de facto, iudices,
1438 8, 25 | atque in dicionem nostram redegimus liceat, si populus Romanus
1439 9, 28 | revenisset et inde Romam redisset, ne minus civis esset. Multi
1440 17, 56 | permanarent et in iudicio ipso redundarent, idcirco illa in omni parte
1441 1, 1 | dignitati meae, si minus referenda gratia satis facere potuerim,
1442 18, 59 | iustam et debitam gratiam refero, speroque, iudices, ut eos
1443 4, 15a| condicionibus populorum, regum, exterarum nationum, in
1444 14, 45 | Cascellium praediatores reiciebat, si nos de aqua nostra Tusculana
1445 10, 29 | exsilio sive postliminio sive reiectione huius civitatis, -- ut iam
1446 3, 9 | pudor, an integritas, an religio in eo, an diligentia umquam
1447 3, 10 | est contra populi Romani religionem et fidem fecisse dicitur --
1448 6, 17 | Pompeium iam oratione mea reliqua, sed vos, iudices, animis
1449 12, 32 | neque Poenorum iura calles (reliqueras enim civitatem tuam) neque
1450 6, 17 | ornamentis abundavit, ad dicendum reliquit. Sed quoniam me recusante
1451 13, 43 | benivolentiam erga suos remanere Gadibus, gratiam et facultatem
1452 3, 11 | gravissimis viris neminem quin removeret oculos <et> se totum averteret,
1453 6, 17 | consuetudine civitatis nostrae renovabo ea quae dicta sunt; nihil
1454 12, 34 | cum Gaditanis foedus vel renovatum vel ictum; de quo foedere
1455 19, 65 | omnis etiam post mortem reos clarissimos illos viros
1456 8, 26 | post genus hominum natum reperti sint qui nullis praemiis
1457 3, 11 | filius causam de pecuniis repetundis diceret, ille, ille vir,
1458 12, 32 | cognitione sua iudicio publico reppulerunt.~33.
1459 2, 6 | accusator non negat, sed reprehendit, ut in Cornelio causa ipsius
1460 2, 7 | tamen esset omnis eius modi reprehensio a vobis, iudices, repudianda.~
1461 16, 54b| sunt, neque ius est hoc reprehensum Licinia et Mucia lege, cum
1462 14, 46 | atque facti illius quod a te reprenditur, C. Marium? Quaeris aliquem
1463 18, 61 | in sententia firmiores. Reprendo neminem, sed adsentior non
1464 2, 7 | reprehensio a vobis, iudices, repudianda.~8a.
1465 4, 15a| ea Cn. Pompeium neque cum requiesceret litterae, neque cum rem
1466 3, 9 | eo, an diligentia umquam requisita est? Quem provinciae nostrae,
1467 7, 20 | aliquo tamquam in fundo resedisset, ut tum lege eadem is populus
1468 13, 38 | repetentibus L. Cornelium responderem legem populum Romanum iussisse
1469 12, 36 | accusatoris interpretatio indigna responsione, qui ita dicebat, 'comiter'
1470 12, 37 | benigne conservari, si ad eam retinendam Gaditanos praemiis elicere
1471 11, 31 | libertatis, sui quemque iuris et retinendi et dimittendi esse dominum.
1472 13, 43 | sentiat ius hoc Gaditanis esse retinendum, ne saeptum sit iis iter <
1473 10, 30a| umquam, qui hanc civitatem retinere vellet, in aliam se civitatem
1474 3, 11 | ille in tabulas publicas rettulisset, dubitasse quisquam verumne
1475 9, 28 | ut is Publicius, si domum revenisset et inde Romam redisset,
1476 10, 30a| civitatibus videmus Atheniensis, Rhodios, Lacedaemonios, ceteros
1477 7, 19b| tulerunt; qua lege videmus <rite> esse sanctum ut cives Romani
1478 18, 57b| hominum invident, in conviviis rodunt, in circulis vellicant:
1479 12, 33 | Quid fuit in rogatione ea quae de Pompeio a Gellio
1480 13, 43 | summa in eam civitatem huius rogatu studia et beneficia contulerit.
1481 9, 28 | domum revenisset et inde Romam redisset, ne minus civis
1482 16, 55 | Calliphana Veliense, ut ea civis Romana esset, tulisse. Num igitur
1483 16, 55 | aut sacerdotem illam civem Romanam factam non esse, aut foedus
1484 3, 11 | iudicem ex illis equitibus Romanis gravissimis viris neminem
1485 14, 48 | singulas colonias ternos civis Romanos facere posset, negabat hoc
1486 11, 31 | ille creator huius urbis, Romulus, foedere Sabino docuit etiam
1487 15, 53 | columna ahenea meminimus post rostra incisum et perscriptum fuisse.
1488 14, 47 | imperitum foederis, non rudem exemplorum, non ignarum
1489 18, 58 | Non modo non exsultavit in ruinis nostris vestrisque sordibus
1490 3, 13 | scientem neglexisse violasse rupisse dicere audebit? ~
1491 9, 28 | Tarracone, Q. Caepioni, P. Rutilio Zmyrnae vidimus accidisse,
1492 11, 31 | urbis, Romulus, foedere Sabino docuit etiam hostibus recipiendis
1493 11, 31 | civitatem sunt receptae, ut Sabinorum, Volscorum, Hernicorum;
1494 16, 55 | fundos factos Veliensis, aut sacerdotem illam civem Romanam factam
1495 12, 33 | sanxit; deinde sanctiones sacrandae sunt aut genere ipso aut
1496 16, 55 | illam quae Graecum illud sacrum monstraret et faceret ex
1497 5, 15b| plura dicam; est enim haec saeculi quaedam macula atque labes,
1498 13, 43 | Gaditanis esse retinendum, ne saeptum sit iis iter <in> perpetuum
1499 7, 23 | careat Gaditano, careat Saguntino, aut, si quis ex his populis
1500 14, 51 | et quosdam Uticensis et Saguntinos Fabios civitate donavit.
1501 14, 50 | Metellus Pius, Q. Fabium Saguntinum? Quid? hic qui adest, a
|