1-isti | itali-ualet | ubi-xii
Pars, Caput
1 I | 1] I. Nouum crimen, C. Caesar,
2 IV | 10] IV. Quid autem aliud egimus,
3 IV | aut, ut tu uis, parem. ~[11] Haec admirabilia, sed prodigi
4 IV | qua caret, sed uita uis. ~[12] At istud ne apud eum quidem
5 V | optimarum nota mihi sunt. ~[13] Itaque certo scio uos non
6 V | supplicum uoce prohibebis? ~[14] Si, cum hoc domi faceremus,
7 V | misericordiae tollere! ~[15] Dicam plane, Caesar, quod
8 V | in alios misericordem! ~[16] Quod si probare Caesari
9 VI | 17] VI. Ac primus aditus et
10 VI | necessitate esse superata. ~[18] Liceat esse miseros—quamquam
11 VI | bonis ciuibus conueniret? ~[19] Mihi uero, Caesar, tua
12 I | ueniam impetrauissent. ~[2] Habes igitur, Tubero, quod
13 VII | 20] VII. Sed ut omittam communem
14 VII | in aliis reprehendatis. ~[21] Tuberonis sors coniecta
15 VII | uiri uel potius paruit. ~[22] Vna est profectus cum iis
16 VII | fascis certe habebat. ~[23] Sed quoque modo se illud
17 VIII | esset etiam adprobata. ~[24] Sed iam hoc totum omitto,
18 VIII | prohibiti summa cum iniuria. ~[25] Quo modo id tulistis? Acceptae
19 IX | 26] IX. Sed uide, quaeso, Caesar,
20 IX | periculum possit depellere. ~[27] Vt enim cetera paria Tuberoni
21 IX | erat reiectus iniuria. ~[28] Quid? Cum ista res nihil
22 X | 29] X. Haec ego non dicerem,
23 I | eius integritas et fides. ~[3] Bellum subito exarsit quod
24 X | uel misericordiae tuae ~[30] Causas, Caesar, egi multas,
25 X | opem qui spem dedisti. ~[31] An sperandi de Ligario
26 XI | uideas dolorem in petendo. ~[32] In Q. Ligario conseruando
27 XI | ipsius et fili uides. ~[33] Quid de fratribus dicam?
28 XII | 34] XII. Quod si penitus perspicere
29 XII | saluos esse uoluisti. ~[35] Sed ierit ad bellum, dissenserit
30 XII | reminiscentem, recordari. ~[36] Hic igitur T. Ligarius,
31 XII | publicae condonaueris. ~[37] Fac igitur quod de homine
32 XII | gratior misericordia est. ~[38] Homines enim ad deos nulla
33 II | 4] II. Adhuc, C. Caesar, Q.
34 II | praepositus Africae est. ~[5] Tertium tempus, quod post
35 II | distractus a fratribus? ~[6] Nullum igitur habes, Caesar,
36 III | populus Romanus exaudiat. ~[7] Suspecto bello, Caesar,
37 III | spoliatam ornamentis dedisset. ~[8] Vide, quaeso, Tubero, ut,
38 III | aliquem fructum redundare. ~[9] Sed hoc quaero: quis putat
39 VI | studiis a communi utilitate aberrantibus. Principium dignitas erat
40 IX | eratis, animi uero a causa abhorrebant; an, ut fit in ciuilibus
41 V | Caesar, utetur, suam citius abiciet humanitatem quam extorquebit
42 XII | tecum fuerunt, tempestate abreptus est unus, qui si consilio
43 XII | tantum te admonebo, si illi absenti salutem dederis, praesentibus
44 I | ad hominis miseri salutem abuterer. Sed quoniam diligentia
45 XII | ad deos nulla re propius accedunt quam salutem hominibus dando.
46 I | profecisset, prouinciam accepit inuitus; cui sic praefuit
47 VIII | 25] Quo modo id tulistis? Acceptae iniuriae querelam ad quem
48 IV | fatentem. Non est satis; accusas eum qui causam habet aut,
49 IV | Non habet eam uim ista accusatio ut Q. Ligarius condemnetur,
50 I | igitur, Tubero, quod est accusatori maxime optandum, confitentem
51 VIII | Caesarem querela, cum eum accusetis a quo queramini prohibitos
52 V | intellego quid loquar—, acerbissimo luctu redundaret ista uictoria.
53 V | ignoscatur? Hoc uero multo acerbius multoque durius. Quodne
54 X | oppressus, in eo ipso non acerbus, totus animo et studio tuus".
55 III | ille, Tubero, destrictus in acie Pharsalica gladius agebat?
56 IX | erat enim amentis, cum aciem uideres, pacem cogitare.
57 IV | ipsorum ad crudelitatem te acuet oratio? Atque in hac causa
58 VII | senatus consulto, cum ipse non adesset, morbo etiam impediretur;
59 VI | uel quidnam noui sceleris adferret. Scelus tu illud uocas,
60 VII | militiae contubernales, post adfines, in omni uita familiares;
61 VI | 17] VI. Ac primus aditus et postulatio Tuberonis
62 VI | iudicanda est quam etiam di adiuuerunt. Cognita uero clementia
63 II | prodo meam. O clementiam admirabilem atque omnium laude, praedicatione,
64 IV | tu uis, parem. ~[11] Haec admirabilia, sed prodigi simile est
65 XII | uirtutibus tuis plurimis nec admirabilior nec gratior misericordia
66 VI | dicere. Non dubito quin admiratus sis, uel quod nullo de alio [
67 XII | finem iam faciam; tantum te admonebo, si illi absenti salutem
68 XII | salutem petit. Quam huius admonitus officio cum utrisque his
69 VIII | grata fuisset, esset etiam adprobata. ~[24] Sed iam hoc totum
70 I | non mediocri cupiditate adripuit imperium, si illud imperium
71 X | oro". Si nemo impetrauit, adroganter; si plurimi, tu idem fer
72 XI | omnis equites Romanos, qui adsunt ueste mutata, non solum
73 V | petere sanguinem. Sed parum adtenditis. Res enim eo spectat ut
74 I | negotium fugeret, paulum aduentu Vari conquieuit. ~
75 II | Tertium tempus, quod post aduentum Vari in Africa restitit,
76 XI | dicere audiebamus nos omnis aduersarios putare nisi qui nobiscum
77 III | urgeo; commoueri uidetur adulescens. Ad me reuertar; isdem in
78 III | delector, uel quod laudem adulescentis propinqui existimo etiam
79 III | publicae reddidit, qui ad me ex Aegypto litteras misit ut essem
80 XII | paene conflatum in hac prope aequalitate fraterna nouerit, qui hoc
81 II | quendam fratrum amorem, hic aequo animo esse potuit belli
82 II | a prouincia praepositus Africae est. ~[5] Tertium tempus,
83 VII | uoluisse; sed ita quidam agebant, ita rei publicae sanctissimum
84 VI | pacem esse cupiebas, idne agebas ut tibi cum sceleratis,
85 III | acie Pharsalica gladius agebat? Cuius latus ille mucro
86 XI | putare, de unius capite nos agere; aut tres Ligarii retinendi
87 IV | incitari solent odio. Nam quid agis aliud? Vt Romae ne sit,
88 XI | tibi probatissimos totumque agrum Sabinum, florem Italiae
89 | alia
90 VIII | potentissimus, inimicus huic causae, aliena uoluntas conuentus firmi
91 II | adhuc in Q. Ligario signum alienae a te uoluntatis; cuius ego
92 II | concordissimis fratribus, cum alienis esse quam cum suis maluisset?
93 | alios
94 | aliquam
95 | aliquis
96 IV | crudelitas ab hoc eodem aliquot annis post, quem tu nunc
97 | aliunde
98 X | apud te locus sit etiam pro altero deprecandi? Quamquam nec
99 IX | sed tum sero; erat enim amentis, cum aciem uideres, pacem
100 II | incredibilem quendam fratrum amorem, hic aequo animo esse potuit
101 VII | posset. Cessit auctoritati amplissimi uiri uel potius paruit. ~[
102 V | exsilio, sicuti est, quid amplius postulatis? An ne ignoscatur?
103 IV | crudelitas ab hoc eodem aliquot annis post, quem tu nunc crudelem
104 IX | dubito quin hanc salutem anteponas illi uictoriae. ~
105 VI | causa caruit. Alii errorem appellant, alii timorem; qui durius,
106 XII | Quare cum utilius esse arbitrer te ipsum quam aut me aut
107 VII | magnum est uos Africam, arcem omnium prouinciarum, natam
108 III | tua mens, oculi, manus, ardor animi? Quid cupiebas, quid
109 IV | modo a te agi maluisset. Arguis fatentem. Non est satis;
110 III | Ad me reuertar; isdem in armis fui. ~
111 III | petebat? Qui sensus erat armorum tuorum? Quae tua mens, oculi,
112 V | humanitatis, doctrinae, plurimarum artium atque optimarum nota mihi
113 | At
114 II | Vticae quam Romae, cum P. Attio quam cum concordissimis
115 I | negotio passus est. Interim P. Attius Varus, qui praetor Africam
116 IX | tenebamur. Pacis equidem semper auctor fui, sed tum sero; erat
117 VIII | detulistis? Nempe ad eum cuius auctoritatem secuti in societatem belli
118 VII | sustinere non posset. Cessit auctoritati amplissimi uiri uel potius
119 VIII | liberalitas det uel potius audaciae. Si responderit Tubero Africam,
120 III | facto non dubitem, de Ligari audeam dicere. Atque haec propterea
121 XI | quae uicit. Te enim dicere audiebamus nos omnis aduersarios putare
122 II | extimescit, nec quid tibi de alio audienti de se occurrat, reformidat.
123 I | qui erant in Africa ante audierunt geri quam parari. Quo audito
124 I | neque per te scires neque audire aliunde potuisses, ut ignoratione
125 I | audierunt geri quam parari. Quo audito partim cupiditate inconsiderata,
126 I | Caesar, et ante hanc diem non auditum propinquus meus ad te Q.
127 VI | ex te quisquam, Caesar, audiuit, aut tua quid aliud arma
128 VIII | offendam tuas patientissimas auris quam ne Tubero quod numquam
129 I | familiaritate ea quae est ei tecum, ausus est confiteri. Itaque quo
130 IV | fratribus, ne cum hoc T. Broccho auunculo, ne cum eius filio consobrino
131 IV | Graecorum, aut immanium barbarorum qui usque ad sanguinem incitari
132 XI | quidem tuis ita multa ut mihi beatiores illi uideantur interdum,
133 IX | an, ut fit in ciuilibus bellis, nec in uobis magis quam
134 VI | modo autem tu de re publica bene meritus esses, cum tot sceleratos
135 X | constantiae uestrae aut Caesarem benefici sui paeniteret. Nunc quaero
136 VI | cum sceleratis, an ut cum bonis ciuibus conueniret? ~[19]
137 XII | Nihil est tam populare quam bonitas, nulla de uirtutibus tuis
138 XII | ut tui eum studiosum et bonum uirum iudicares, nunc a
139 XII | postulet, tua certe natura breuiorem. Quare cum utilius esse
140 XI | maestitiam et dolorem; huius T. Brocchi, de quo non dubito quid
141 IV | fratribus, ne cum hoc T. Broccho auunculo, ne cum eius filio
142 XI | hunc splendorem omnem, hanc Brocchorum domum, hunc L. Marcium,
143 I | cupiditate inconsiderata, partim caeco quodam timore primo salutis,
144 VII | sumus"? Quid, si essetis? Caesarine eam tradituri fuistis, an
145 VIII | belli ueneratis. Quod si Caesaris causa in prouinciam ueniebatis,
146 XI | domum, hunc L. Marcium, C. Caesetium, L. Corfidium, hos omnis
147 VI | quaeritur, fatalis quaedam calamitas incidisse uidetur et improuidas
148 V | misericordi mendacio saluti ciui calamitoso esse uellemus, tamen hominis
149 XI | Caesar, putare, de unius capite nos agere; aut tres Ligarii
150 IV | Vt Romae ne sit, ut domo careat? Ne cum optimis fratribus,
151 II | honestam. Ergo haec duo tempora carent crimine, unum cum est legatus
152 XII | populo, cuius uoluntatem carissimam semper habuisti, et si ille
153 VI | nomine illa adhuc causa caruit. Alii errorem appellant,
154 IX | Macedoniam ad Cn. Pompei castra uenit, in eam ipsam causam
155 V | mihi sunt. ~[13] Itaque certo scio uos non petere sanguinem.
156 VII | pondus sustinere non posset. Cessit auctoritati amplissimi uiri
157 II | monumentisque decorandam! M. Cicero apud te defendit alium in
158 V | C. Caesar, utetur, suam citius abiciet humanitatem quam
159 V | misericordi mendacio saluti ciui calamitoso esse uellemus,
160 VI | bellum, nec hostile odium sed ciuile discidium, utrisque cupientibus
161 IX | partibus in dissensione ciuili non esset receptus, essetque
162 IX | abhorrebant; an, ut fit in ciuilibus bellis, nec in uobis magis
163 V | tu repente irruisses, et clamare coepisses: "C. Caesar, caue
164 I | potuit, quod ad priuatum clamore multitudinis imperitae,
165 XII | de homine nobilissimo et clarissimo fecisti nuper in curia,
166 VI | adiuuerunt. Cognita uero clementia tua quis non eam uictoriam
167 III | ex parte magna, nulla ui coactus, iudicio ac uoluntate ad
168 V | periculo ciuis refellere et coarguere nostrum mendacium; et si
169 V | repente irruisses, et clamare coepisses: "C. Caesar, caue ignoscas,
170 IX | cum aciem uideres, pacem cogitare. Omnes, inquam, uincere
171 II | fuisse, nec tuas tacitas cogitationes extimescit, nec quid tibi
172 III | uel propter propinquam cognationem, uel quod eius ingenio studiisque
173 VI | quam etiam di adiuuerunt. Cognita uero clementia tua quis
174 XI | XI. Vidi enim et cognoui quid maxime spectares cum
175 IX | non commemorarem nisi a te cognouissem in primis eam uirtutem solere
176 X | quaere; taceo, ne haec quidem colligo quae fortasse ualerent etiam
177 VIII | Atque in hoc quidem uel com mendacio, si uultis, gloriemini
178 IX | probarem ut probo, tamen non commemorarem nisi a te cognouissem in
179 III | quid optabas? Nimis urgeo; commoueri uidetur adulescens. Ad me
180 IX | Quid? Cum ista res nihil commouisset eius animum ad quem ueneratis,
181 VII | 20] VII. Sed ut omittam communem causam, ueniamus ad nostram.
182 VI | consiliis partim studiis a communi utilitate aberrantibus.
183 XI | ipse, qui illis tam multa concedas; sed uideo tamen apud te,
184 VII | disciplinae. Sed hoc non concedo ut quibus rebus gloriemini
185 XII | probatissimis fratribus. Vt concessisti illum senatui, sic da hunc
186 III | hunc nuntium perferente concessos fascis laureatos tenui,
187 XII | penitus perspicere posses concordiam Ligariorum, omnis fratres
188 II | Romae, cum P. Attio quam cum concordissimis fratribus, cum alienis esse
189 I | Vticam uenit; ad eum statim concursum est. Atque ille non mediocri
190 IX | aliquam in regionem, ne condemnare causam illam quam secutus
191 IV | accusatio ut Q. Ligarius condemnetur, sed ut necetur. Hoc egit
192 XII | sed etiam rei publicae condonaueris. ~[37] Fac igitur quod de
193 I | oratio ad misericordiam tuam conferenda est, qua plurimi sunt conseruati,
194 I | prius de uestro delicto confiteamini necesse est quam Ligari
195 VIII | prohibiti estis, ego tamen confitebor culpam esse Ligari qui uos
196 I | inuestigatum est quod latebat, confitendum est, opinor, praesertim
197 I | est ei tecum, ausus est confiteri. Itaque quo me uertam necio.
198 II | non fuisse in qua se ipsum confitetur fuisse, nec tuas tacitas
199 XII | consensum conspirantem et paene conflatum in hac prope aequalitate
200 X | paenitet; ad clementiam tuam confugio, delicti ueniam peto, ut
201 III | contra ipsum Caesarem est congressus armatus. Quid enim tuus
202 VII | reprehendatis. ~[21] Tuberonis sors coniecta est ex senatus consulto,
203 I | fugeret, paulum aduentu Vari conquieuit. ~
204 XII | fuerunt? Quis est qui horum consensum conspirantem et paene conflatum
205 XI | nulli etiam minabantur. Conserua igitur tuis suos ut, quem
206 XI | petendo. ~[32] In Q. Ligario conseruando multis tu quidem gratum
207 I | conferenda est, qua plurimi sunt conseruati, cum a te non liberationem
208 VI | si me ut sceleratum a te conseruatum putarem. Quo modo autem
209 XI | necessariis tuis, sed hoc, quaeso, considera, quod soles; possum fortissimos
210 I | suspicio, legatus in Africam C. Considio profectus est; qua in legatione
211 I | se probauit ut decedens Considius prouincia satis facere hominibus
212 VI | nemo mirari debeat humana consilia diuina necessitate esse
213 VI | publicam saluam, sed partim consiliis partim studiis a communi
214 VIII | grauissimis uerbis eius consilium reprehendere. Non enim si
215 IV | auunculo, ne cum eius filio consobrino suo, ne nobiscum uiuat,
216 XII | est qui horum consensum conspirantem et paene conflatum in hac
217 IX | umquam in ullo homine tanta constantia? constantiam dico? nescio
218 X | dicerem, Tubero, si aut uos constantiae uestrae aut Caesarem benefici
219 VII | inquies, "cum senatus consuisset?" Si me consulis, nullo
220 VII | senatus consuisset?" Si me consulis, nullo modo; sed tamen Ligarium
221 III | oboriatur. Quantum potero, uoce contendam, ut hoc populus Romanus
222 V | Ligarius sit non uideamini esse contenti. Quae est igitur alia praeter
223 I | iam non esset, omissaque controuersia omnis oratio ad misericordiam
224 VII | domi una eruditi, militiae contubernales, post adfines, in omni uita
225 IX | propositaque sententia nulla contumelia, nulla uis, nullum periculum
226 VI | arma uoluerunt nisi a te contumeliam propulsare? Quid egit tuus
227 VI | an ut cum bonis ciuibus conueniret? ~[19] Mihi uero, Caesar,
228 VIII | causae, aliena uoluntas conuentus firmi atque magni. Quaero,
229 XI | Marcium, C. Caesetium, L. Corfidium, hos omnis equites Romanos,
230 V | Tum diceres: "Caesar, caue credas; fuit in Africa, tulit arma
231 IX | ueneratis, languidiore, credo, studio in causa fuistis;
232 II | Africa restitit, si est criminosum, necessitatis crimen est,
233 IV | praemiis inuitabat; quae tamen crudelitas ab hoc eodem aliquot annis
234 IX | receptus, essetque etiam cum crudelitate reiectus, ad eas ipsas partis
235 IV | laus est, eorum ipsorum ad crudelitatem te acuet oratio? Atque in
236 | cui
237 IX | ipsas partis rediret? Magni cuiusdam animi atque eius uiri quem
238 II | Caesar, Q. Ligarius omni culpa uacat. Domo est egressus
239 I | cum a te non liberationem culpae sed errati ueniam impetrauissent. ~[
240 VI | loquor qui occiderunt—fuerint cupidi, fuerint irati, fuerint
241 VI | timorem; qui durius, spem, cupiditatem, odium, pertinaciam; qui
242 I | spectans, ad suos redire cupiens, nullo se implicari negotio
243 VI | ciuile discidium, utrisque cupientibus rem publicam saluam, sed
244 VI | tu illud uocas, Tubero? Cur? Isto enim nomine illa adhuc
245 XII | clarissimo fecisti nuper in curia, nunc idem in foro de optimis
246 XII | concessisti illum senatui, sic da hunc populo, cuius uoluntatem
247 XII | accedunt quam salutem hominibus dando. Nihil habet nec fortuna
248 III | denique salutem se putauit dare, si eam nullis spoliatam
249 XII | dederis, praesentibus te his daturum. ~
250 VI | occupauisse, ut nemo mirari debeat humana consilia diuina necessitate
251 II | Profectio certe animum tuum non debet offendere. Num igitur remansio?
252 I | sociis ita se probauit ut decedens Considius prouincia satis
253 II | litteris monumentisque decorandam! M. Cicero apud te defendit
254 III | nullis spoliatam ornamentis dedisset. ~[8] Vide, quaeso, Tubero,
255 X | tu idem fer opem qui spem dedisti. ~[31] An sperandi de Ligario
256 II | animaduerte, quaeso, qua fide defendam; prodo meam. O clementiam
257 II | decorandam! M. Cicero apud te defendit alium in ea uoluntate non
258 I | nullo publico consilio deferebatur. Itaque Ligarius, qui omne
259 III | eius ingenio studiisque delector, uel quod laudem adulescentis
260 X | clementiam tuam confugio, delicti ueniam peto, ut ignoscatur
261 I | Itaque prius de uestro delicto confiteamini necesse est
262 | denique
263 XII | est. ~[38] Homines enim ad deos nulla re propius accedunt
264 IX | nullum periculum possit depellere. ~[27] Vt enim cetera paria
265 X | locus sit etiam pro altero deprecandi? Quamquam nec in hac oratione
266 II | Cum ipsa legatio plena desideri ac sollicitudinis fuisset
267 IV | magis patris tui prudentiam desidero, quod homo cum ingenio tum
268 III | enim tuus ille, Tubero, destrictus in acie Pharsalica gladius
269 VIII | Caesar, tua liberalitas det uel potius audaciae. Si
270 VIII | iniuriae querelam ad quem detulistis? Nempe ad eum cuius auctoritatem
271 I | propinquus meus ad te Q. Tubero detulit, Q. Ligarium in Africa fuisse,
272 X | testes, fictum crimen". Dic te, Caesar, de facto Ligari
273 VII | Varus imperium se habere dicebat; fascis certe habebat. ~[
274 III | sapientiae tuae mihi apud te dicenti oboriatur. Quantum potero,
275 V | est nolle misereri. Tum diceres: "Caesar, caue credas; fuit
276 V | arma contra te!". Nunc quid dicis? "Caue ignoscas!" Haec nec
277 XI | quem ad modum cetera quae dicta sunt a te, sic hoc uerissimum
278 IV | istud ne apud eum quidem dictatorem qui omnis quos oderat morte
279 I | C. Caesar, et ante hanc diem non auditum propinquus meus
280 XII | semper habuisti, et si ille dies tibi gloriosissimus, populo
281 VI | aberrantibus. Principium dignitas erat paene par, non par
282 VI | tot sceleratos incolumi dignitate esse uoluisses? Secessionem
283 I | te, qua uirum omni laude dignum patrem tuum. Itaque prius
284 I | salutem abuterer. Sed quoniam diligentia inimici inuestigatum est
285 II | animo esse potuit belli discidio distractus a fratribus? ~[
286 VI | hostile odium sed ciuile discidium, utrisque cupientibus rem
287 VII | generi, nomini, familiae, disciplinae. Sed hoc non concedo ut
288 V | hominis non esset in tanto discrimine et periculo ciuis refellere
289 XII | 35] Sed ierit ad bellum, dissenserit non a te solum, uerum etiam
290 IX | ut a quibus partibus in dissensione ciuili non esset receptus,
291 II | esse potuit belli discidio distractus a fratribus? ~[6] Nullum
292 I | praefecisset. Itaque Ligarius, cum diu recusans nihil profecisset,
293 XII | fuisse quam ut hi fratres diuersas sententias fortunasque sequerentur?
294 VI | mirari debeat humana consilia diuina necessitate esse superata. ~[
295 XII | egit aliud—neque enim haec diuinabat—nisi ut tui eum studiosum
296 IV | homo cum ingenio tum etiam doctrina excellens genus hoc causae
297 V | uestrae uirtutis, humanitatis, doctrinae, plurimarum artium atque
298 XI | fraterne, si pie, si cum dolore faciunt, moueant te horum
299 XI | optatius quam patria, quam domus, quam di penates uno illo
300 VI | qui sequebantur; causa tum dubia, quod erat aliquid in utraque
301 VIII | suum traditurum fuisse, non dubitabo apud ipsum te, cuius id
302 I | studi sui quaerebant aliquem ducem, cum Ligarius domum spectans,
303 | dum
304 II | etiam honestam. Ergo haec duo tempora carent crimine,
305 | eas
306 VII | rebus gloriemini in uobis easdem in aliis reprehendatis. ~[
307 II | legatus profectus, alterum cum efflagitatus a prouincia praepositus
308 X | tuae ~[30] Causas, Caesar, egi multas, equidem tecum, dum
309 IV | 10] IV. Quid autem aliud egimus, Tubero, nisi ut quod hic
310 II | omni culpa uacat. Domo est egressus non modo nullum ad bellum,
311 XI | ualere plus quam preces, ab eisque te moueri maxime quorum
312 | eodem
313 XI | L. Corfidium, hos omnis equites Romanos, qui adsunt ueste
314 | eratis
315 XII | quaestor urbanus fuerit erga te et dignitatem tuam. Sed
316 | erit
317 V | fuisset. Sed tamen aliud est errare Caesarem nolle, aliud est
318 I | liberationem culpae sed errati ueniam impetrauissent. ~[
319 X | ego apud parentem loquor: "Erraui, temere feci, paenitet;
320 X | modo: "Ignoscite, iudices, errauit, lapsus est, non putauit,
321 X | respondebitis? Si uestras, uidete ne erretis qui Caesarem uestris inimicis
322 VI | adhuc causa caruit. Alii errorem appellant, alii timorem;
323 VII | cum L. Tuberone; domi una eruditi, militiae contubernales,
324 III | Aegypto litteras misit ut essem idem qui fuissem, qui me,
325 VI | re publica bene meritus esses, cum tot sceleratos incolumi
326 VII | prouinciam non sumus"? Quid, si essetis? Caesarine eam tradituri
327 IX | ciuili non esset receptus, essetque etiam cum crudelitate reiectus,
328 II | potuisset illinc ullo modo euadere, Vticae quam Romae, cum
329 I | fides. ~[3] Bellum subito exarsit quod qui erant in Africa
330 III | ut hoc populus Romanus exaudiat. ~[7] Suspecto bello, Caesar,
331 IV | ingenio tum etiam doctrina excellens genus hoc causae quod esset
332 VIII | ueniebatis, ad eum profecto exclusi prouincia uenissetis; uenistis
333 VII | etiam impediretur; statuerat excusari. Haec ego noui propter omnis
334 VI | Quid egit tuus inuictus exercitus, nisi uti suum ius tueretur
335 VII | Tubero, Ligario ex Africa exire, an uobis in Africam non
336 VII | ad nostram. Vtrum tandem existimas facilius fuisse, Tubero,
337 VI | uoluisses? Secessionem tu illam existimauisti, Caesar, initio, non bellum,
338 XI | de quo non dubito quid existimes, lacrimas squaloremque ipsius
339 II | ita se gessit ut ei pacem expediret. Profectio certe animum
340 V | praeter mortem? Si enim est in exsilio, sicuti est, quid amplius
341 XI | ciuitate exterminandi. Quoduis exsilium his est optatius quam patria,
342 XI | quam di penates uno illo exsulante. Si fraterne, si pie, si
343 IV | caret? Italia prohibetur, exsulat. Non tu hunc ergo patria
344 XI | sunt aut tres ex ciuitate exterminandi. Quoduis exsilium his est
345 IV | ciuis Romanus ante te nemo; externi sunt isti mores, aut leuium
346 II | tuas tacitas cogitationes extimescit, nec quid tibi de alio audienti
347 V | abiciet humanitatem quam extorquebit tuam. ~
348 V | nonne omnem humanitatem exuisses? Quanto hoc durius, quod
349 XII | publicae condonaueris. ~[37] Fac igitur quod de homine nobilissimo
350 V | 14] Si, cum hoc domi faceremus, quod et fecimus et, ut
351 XII | quemquam loqui tecum, finem iam faciam; tantum te admonebo, si
352 XI | multis tu quidem gratum facies necessariis tuis, sed hoc,
353 VII | Vtrum tandem existimas facilius fuisse, Tubero, Ligario
354 XI | fraterne, si pie, si cum dolore faciunt, moueant te horum lacrimae,
355 VIII | Tubero quod numquam cogitauit facturus fuisse uideatur. Veniebatis
356 X | Non fecit, non cogitauit; falsi testes, fictum crimen".
357 VII | post adfines, in omni uita familiares; magnum etiam uinculum quod
358 I | ingenio, fretus fortasse familiaritate ea quae est ei tecum, ausus
359 VI | nomen nostri mali quaeritur, fatalis quaedam calamitas incidisse
360 IV | te agi maluisset. Arguis fatentem. Non est satis; accusas
361 III | ego industriae gloriaeque faueo, uel propter propinquam
362 I | cum meus necessarius Pansa fecerit ut id integrum iam non esset,
363 VIII | dubitem, cum uideam quid feceritis? Prohibiti estis in prouincia
364 X | loquor: "Erraui, temere feci, paenitet; ad clementiam
365 XII | nobilissimo et clarissimo fecisti nuper in curia, nunc idem
366 X | adroganter; si plurimi, tu idem fer opem qui spem dedisti. ~[
367 X | cogitauit; falsi testes, fictum crimen". Dic te, Caesar,
368 II | animaduerte, quaeso, qua fide defendam; prodo meam. O
369 V | non tam nostrae causae fidentes quam huius humanitati, id
370 I | esset eius integritas et fides. ~[3] Bellum subito exarsit
371 XI | lacrimas squaloremque ipsius et fili uides. ~[33] Quid de fratribus
372 IV | Broccho auunculo, ne cum eius filio consobrino suo, ne nobiscum
373 XII | aut quemquam loqui tecum, finem iam faciam; tantum te admonebo,
374 VIII | aliena uoluntas conuentus firmi atque magni. Quaero, quid
375 IX | causa abhorrebant; an, ut fit in ciuilibus bellis, nec
376 V | impetremus pugnabis et in nostrum fletum irrumpes et nos iacentis
377 XI | totumque agrum Sabinum, florem Italiae ac robur rei publicae,
378 X | uestris inimicis iratum fore putetis, cum ignouerit suis.
379 XII | Longiorem orationem causa forsitan postulet, tua certe natura
380 XI | considera, quod soles; possum fortissimos uiros Sabinos tibi probatissimos
381 XII | fratres diuersas sententias fortunasque sequerentur? Voluntate igitur
382 XII | in hac prope aequalitate fraterna nouerit, qui hoc non sentiat
383 XI | penates uno illo exsulante. Si fraterne, si pie, si cum dolore faciunt,
384 XII | de optimis et huic omni frequentiae probatissimis fratribus.
385 I | praestanti uir ingenio, fretus fortasse familiaritate ea
386 XI | interdum, qui tua liberalitate fruantur, quam tu ipse, qui illis
387 III | existimo etiam ad me aliquem fructum redundare. ~[9] Sed hoc
388 V | fecimus et, ut spero, non frustra fecimus, tu repente irruisses,
389 VIII | fuistis? Quamquam quid facturi fueritis dubitem, cum uideam quid
390 I | qui omne tale negotium fugeret, paulum aduentu Vari conquieuit. ~
391 III | misit ut essem idem qui fuissem, qui me, cum ipse imperator
392 IX | paria Tuberoni cum Varo fuissent, honos, nobilitas, splendor,
393 VI | sceleris uero crimine, furoris, parricidi liceat Cn. Pompeio
394 XII | non sentiat quiduis prius futurum fuisse quam ut hi fratres
395 XII | potuisset, in eadem sententia futurus fuerit in qua fratres fuerunt?
396 VII | enim licuit aliter uestro generi, nomini, familiae, disciplinae.
397 V | nomenque uestrum; studia generis ac familiae uestrae uirtutis,
398 IV | etiam doctrina excellens genus hoc causae quod esset non
399 VII | bellum contra hanc urbem gerendum, obtinere uoluisse quam
400 VIII | prohibitos uos contra Caesarem gerere bellum? Atque in hoc quidem
401 I | in Africa ante audierunt geri quam parari. Quo audito
402 XI | te horum lacrimae, moueat germanitas; ualeat tua uox illa, quae
403 II | prouincia pacatissima ita se gessit ut ei pacem expediret. Profectio
404 III | Suspecto bello, Caesar, gesto etiam ex parte magna, nulla
405 III | destrictus in acie Pharsalica gladius agebat? Cuius latus ille
406 XII | C. Caesar, similem illi gloriae laudem quam saepissime quaerere.
407 III | ignosceret; cuius ego industriae gloriaeque faueo, uel propter propinquam
408 XII | habuisti, et si ille dies tibi gloriosissimus, populo Romano gratissimus
409 IV | sunt isti mores, aut leuium Graecorum, aut immanium barbarorum
410 VIII | Non enim si tibi ea res grata fuisset, esset etiam adprobata. ~[
411 XII | plurimis nec admirabilior nec gratior misericordia est. ~[38]
412 XI | causas apud te rogantium gratiosiores esse quam uoltus neque te
413 I | ut et ciuibus et sociis gratissima esset eius integritas et
414 XII | gloriosissimus, populo Romano gratissimus fuit, noli obsecro dubitare,
415 XI | conseruando multis tu quidem gratum facies necessariis tuis,
416 VI | odium, pertinaciam; qui grauissime, temeritatem; scelus praeter
417 VIII | id eum facere interfuit, grauissimis uerbis eius consilium reprehendere.
418 VII | habere dicebat; fascis certe habebat. ~[23] Sed quoque modo se
419 VII | fuit; Varus imperium se habere dicebat; fascis certe habebat. ~[
420 XII | uoluntatem carissimam semper habuisti, et si ille dies tibi gloriosissimus,
421 II | Nam profectio uoluntatem habuit non turpem, remansio necessitatem
422 V | Haec nec hominis nec ad hominem uox est; qua qui apud te,
423 VI | incidisse uidetur et improuidas hominum mentis occupauisse, ut nemo
424 IV | prudentiam desidero, quod homo cum ingenio tum etiam doctrina
425 II | remansio necessitatem etiam honestam. Ergo haec duo tempora carent
426 V | Ligarium omnino non fuisse, si honesto et misericordi mendacio
427 X | te in foro tenuit ratio honorum tuorum, certe numquam hoc
428 IX | Tuberoni cum Varo fuissent, honos, nobilitas, splendor, ingenium,
429 VI | initio, non bellum, nec hostile odium sed ciuile discidium,
430 VI | occupauisse, ut nemo mirari debeat humana consilia diuina necessitate
431 V | causae fidentes quam huius humanitati, id ne impetremus pugnabis
432 | I
433 V | nostrum fletum irrumpes et nos iacentis ad pedes supplicum uoce
434 VI | cum pacem esse cupiebas, idne agebas ut tibi cum sceleratis,
435 I | Ligarium in Africa fuisse, idque C. Pansa, praestanti uir
436 XII | esse uoluisti. ~[35] Sed ierit ad bellum, dissenserit non
437 I | audire aliunde potuisses, ut ignoratione tua ad hominis miseri salutem
438 III | cum de se eadem dicerem, ignosceret; cuius ego industriae gloriaeque
439 V | Quam multi qui cum a te ignosci nemini uellent, impedirent
440 X | certe numquam hoc modo: "Ignoscite, iudices, errauit, lapsus
441 X | iratum fore putetis, cum ignouerit suis. Itaque num tibi uideor
442 V | tuam, cum hi quibus ipsis ignouisti, nolint te esse in alios
443 II | 4] II. Adhuc, C. Caesar, Q. Ligarius
444 III | III. Vide quam non reformidem,
445 VII | 22] Vna est profectus cum iis quorum erat una causa; tardius
446 II | uoluntatis. An ille si potuisset illinc ullo modo euadere, Vticae
447 | illius
448 | illum
449 IV | aut leuium Graecorum, aut immanium barbarorum qui usque ad
450 V | ignosci nemini uellent, impedirent clementiam tuam, cum hi
451 VII | non adesset, morbo etiam impediretur; statuerat excusari. Haec
452 III | fuissem, qui me, cum ipse imperator in toto imperio populi Romani
453 I | priuatum clamore multitudinis imperitae, nullo publico consilio
454 I | culpae sed errati ueniam impetrauissent. ~[2] Habes igitur, Tubero,
455 X | ignoscatur oro". Si nemo impetrauit, adroganter; si plurimi,
456 V | huius humanitati, id ne impetremus pugnabis et in nostrum fletum
457 I | redire cupiens, nullo se implicari negotio passus est. Interim
458 VI | calamitas incidisse uidetur et improuidas hominum mentis occupauisse,
459 IV | possemus? Quorum igitur impunitas, Caesar, tuae clementiae
460 VI | fatalis quaedam calamitas incidisse uidetur et improuidas hominum
461 IV | barbarorum qui usque ad sanguinem incitari solent odio. Nam quid agis
462 VI | esses, cum tot sceleratos incolumi dignitate esse uoluisses?
463 I | audito partim cupiditate inconsiderata, partim caeco quodam timore
464 II | sollicitudinis fuisset propter incredibilem quendam fratrum amorem,
465 III | dicerem, ignosceret; cuius ego industriae gloriaeque faueo, uel propter
466 IX | ne iratus, non domum, ne iners, non aliquam in regionem,
467 VIII | omnibus huic uictoriae maxime infensam, in qua rex potentissimus,
468 XII | hoc est animi, quam etiam ingeni tui!—te aliquid de huius
469 IX | honos, nobilitas, splendor, ingenium, quae nequaquam fuerunt,
470 I | Sed quoniam diligentia inimici inuestigatum est quod latebat,
471 X | erretis qui Caesarem uestris inimicis iratum fore putetis, cum
472 VIII | in qua rex potentissimus, inimicus huic causae, aliena uoluntas
473 VI | illam existimauisti, Caesar, initio, non bellum, nec hostile
474 VIII | modo id tulistis? Acceptae iniuriae querelam ad quem detulistis?
475 XII | tris fratres optimos et integerrimos non solum sibi ipsos neque
476 I | sociis gratissima esset eius integritas et fides. ~[3] Bellum subito
477 I | necessarius Pansa fecerit ut id integrum iam non esset, omissaque
478 V | per te, inquam, obtines—intellego quid loquar—, acerbissimo
479 | interdum
480 XII | cum tuis omnibus negotiis interessem, memoria teneo qualis T.
481 VIII | te, cuius id eum facere interfuit, grauissimis uerbis eius
482 I | implicari negotio passus est. Interim P. Attius Varus, qui praetor
483 I | quoniam diligentia inimici inuestigatum est quod latebat, confitendum
484 VI | propulsare? Quid egit tuus inuictus exercitus, nisi uti suum
485 IV | nullo postulante, praemiis inuitabat; quae tamen crudelitas ab
486 I | profecisset, prouinciam accepit inuitus; cui sic praefuit in pace
487 | ipsa
488 | ipsam
489 IX | crudelitate reiectus, ad eas ipsas partis rediret? Magni cuiusdam
490 | ipsis
491 | ipsius
492 XII | integerrimos non solum sibi ipsos neque his tot, talibus uiris
493 VII | Ligarium crimen oritur uel ira potius. Nam si crimen est
494 XI | probatos uiros? Atque his irascebamur, hos requirebamus, his non
495 VI | fuerint cupidi, fuerint irati, fuerint pertinaces; sceleris
496 X | Caesarem uestris inimicis iratum fore putetis, cum ignouerit
497 IX | prohibitus non ad Caesarem, ne iratus, non domum, ne iners, non
498 V | frustra fecimus, tu repente irruisses, et clamare coepisses: "
499 V | pugnabis et in nostrum fletum irrumpes et nos iacentis ad pedes
500 | isti
|