Caput

 1   1|          vel aetas mea postulare, tum in hac causa ita me multa
 2   7|         facilius cum aequitas tua tum audiendi diligentia minuat
 3   8|            teque cum huic iratum, tum sibi amicum esse cognoverant,
 4   9|         Cum facile orari, Caesar, tum semel exorari soles. Nemo
 5  12|          ornamenta congessissent, tum tu ipse plurima et maxima.
 6  19|       fortuna servavit: negavisti tum te inspicere velle." VII.
 7  19|       comiter et iucunde fuisses, tum illuc isti, ut dixeras:
 8  21|      inquit "eram conscius." Quid tum? Ita ille demens erat, ut
 9  25|       Caecilium excitaverunt. Quo tum rex animo fuit? Qui auctionatus
10  26| magistratibus legatisque nostris, tum ab equitibus Romanis, qui
11  32|    Sulpicio, clarissimo viro, qui tum casu apud Domitium cenabat,
12  38|      quidem animo cum antea fuit, tum non dubito quin tuis litteris,
13  39|            sed cum de illo laboro tum de multis amplissimis viris,
14  41|     missus, cum regum amicissimi, tum tibi etiam, ut spero, probati. ~