1-facul | famam-praes | praet-xv
bold = Main text
Caput grey = Comment text
1 1 | 1] Cum in omnibus causis gravioribus,
2 10 | 10] Ita cum maximis eum rebus
3 11 | 11] IV. cum audiret senatus
4 12 | 12] Ignosce, ignosce, Caesar,
5 13 | 13] V. Ad eum igitur rex Deiotarus
6 14 | 14] Ille exercitum Cn. Domitii,
7 15 | 15] Is igitur non modo a te
8 16 | 16] VI. At, credo, haec homo
9 17 | 17] At quam non modo non credibiliter,
10 18 | 18] Quid ait medicus? Nihil
11 19 | 19] At quam festive crimen
12 2 | 2] deinde eum regem, quem
13 20 | 20] Obsecro, Caesar, repete
14 21 | 21] "In posterum" inquit "diem
15 22 | 22] "Et fratres meos," inquit "
16 23 | 23] At misit ad Caecilium nescio
17 24 | 24] Addit etiam illud, equites
18 25 | 25] Secutum est bellum Africanum:
19 26 | 26] Quid deinde? Furcifer quo
20 27 | 27] Multis ille quidem gradibus
21 28 | 28] X. Imitari, Castor, potius
22 29 | 29] Cum vero exercitu amisso
23 3 | 3] Fugitivi autem dominum
24 30 | 30] XI. Sint sane inimicitiae,
25 31 | 31] O tempora, o mores ! Cn.
26 32 | 32] At semel iste est corruptus
27 33 | 33] At quam acute conlecta
28 34 | 34] Solus, inquam, es, C. Caesar,
29 35 | 35] XIII. Nihil a me arbitror
30 36 | 36] Etenim si Antiochus, Magnus
31 37 | 37] Multa se arbitratur et
32 38 | 38] Haec ille reputans et dies
33 39 | 39] Laboro equidem regis Deiotnri
34 4 | 4] II. Perturbat me, C. Caesar,
35 40 | 40] Non debeo, C. Caesar, quod
36 41 | 41] XV. quod nomen hi reges
37 42 | 42] Exquire de Blesamio num
38 43 | 43] quam ob rem si quid eorum,
39 5 | 5] Moveor etiam loci ipsius
40 6 | 6] hanc enim, C. Caesar, causam
41 7 | 7] Quae quoniam angustiora
42 8 | 8] III. Iratum te regi Deiotaro
43 9 | 9] Cum facile orari, Caesar,
44 30 | promissisque corrumpere, abducere domum, contra dominum armare,
45 2 | impulerit, a legatorum pedibus abduxerit. ~
46 31 | servum remisit, tu ab avo abduxisti; ille incorruptum audire
47 35 | aliquid suspicere: quod abest longissime, mihi crede,
48 17 | criminandi non multum res abhorrebat. ~
49 29 | armorum non deponendorum, sed abiciendorum, hunc ad meam auctoritatem
50 30 | Deiotarus vestram familiam abiectam et obscuram e tenebris in
51 21 | unus esset qui posset de absente se indicare? ~
52 3 | dominum accusantis et dominum absentem et dominum amicis simum
53 38 | ab omnique sollicitudine abstraxerit; iubes enim eum bene sperare
54 2 | crimen cogor defendere. Accedit ut accusatorum alterius
55 8 | voluisti; te eius di penates acceperunt, te amicum et placatum Deiotari
56 19 | Africanus inspectante exercitu accepit; quod cum praesens Deiotarus
57 14 | quidem a te in eam partem accepta sunt, Caesar, ut eum amplissimo
58 38 | tranquillitatem et quietem senectutis acceptam refert clementiae tuae.
59 39 | sollicitudinem sempiternam, nec accidere ut quisquam te timere incipiat
60 24 | audivi: sed in eo, etiam si accidisset, culpam regis nullam fuisse
61 26 | privata est. Ut volet quisque, accipiat: ego tamen frugalitatem,
62 17 | te e balneo, prius quam accumberes, ducere volebat; erant enim
63 29 | solum adepta sit, sed etiam accusandi licentiam: calamitosus Deiotarus
64 2 | servum corruptum praemiis ad accusandum dominum impulerit, a legatorum
65 3 | Fugitivi autem dominum accusantis et dominum absentem et dominum
66 7 | perturbationem meam. Sed ante quam de accusatione ipsa dico, de accusatorum
67 22 | dicis? ~VIII. Reliqua pars accusationis duplex fuit: una regem semper
68 31 | dominum repudiavit, tu etiam accusatorem adhibuisti. ~
69 9 | tuae? Num quam tu illum accusavisti ut hostem, sed ut amicum
70 29 | apud te, sed etiam a suis accusetur! Vos vestra secunda fortuna,
71 30 | concedatur haec quoque acerbitas et odii magnitudo: adeone,
72 14 | periculo obiecit, tecumque in acie contra Pharnacem fuit tuumque
73 24 | periculum etiam atque ad aciem praesto fuit. ~
74 5 | oculis, in tuo ore voltuque acquiesco, te unum intueor, ad te
75 21 | mutandi loci, sed tamen acta res criminose est. "Cum"
76 7 | angustiora parietes faciunt actioque maximae causae debilitatur
77 33 | 33] At quam acute conlecta crimina! "Blesamius"
78 24 | 24] Addit etiam illud, equites non
79 29 | meam auctoritatem non potui adducere, quod et ipse ardebat studio
80 2 | avum in capitis discrimen adduxerit adulescentiaeque suae terrorem
81 30 | acerbitas et odii magnitudo: adeone, ut omnia vitae salutisque
82 29 | quae non impunitatem solum adepta sit, sed etiam accusandi
83 14 | amplissimo regis honore et nominc adfeceris. ~
84 8 | fuisse non erant nescii; adfectum illum quibusdam incommodis
85 1 | quantum mea fides studii mihi adferat ad salutem regis Deiotari
86 26 | fugitivo potest satis suppliciu adferre? Deiotarum saltantem quisquam
87 6 | populi Romani concursus adferret! Quis enim civis ei regi
88 34 | invidemus. Nam si locus adfert invidiam, nullus locus est
89 3 | verba audiebam, non tam adflictam regiam con dicionem dolebam
90 33 | verberatos, necatos, multas adflictas et eversas domos, armatis
91 31 | repudiavit, tu etiam accusatorem adhibuisti. ~
92 31 | noluit, tu corrupisti; ille adiutorem servum contra dominum repudiavit,
93 13 | iustis hostilibusque bellis adiuverat, quocum erat non hospitio
94 26 | praecipue singularis et admiranda frugalitas: etsi hoc verbo
95 12 | victorias, triumphos, consulatus admirantes numerabamus: tuos enumerare
96 20 | hominum te intuentium atque admirantium recordare: num quae trepidatio?
97 28 | haerere in eo senex posset, admirari solebamus: hic vero adulescens,
98 34 | obstupefactis hominibus ipsa admiratione compressus est et fortasse
99 42 | cubiculo recubuisses; eandemque adsiduitatem tibi se praebuisse postridie: ~
100 10 | quique illum ordinem ab adulescentia gravissimum sanctissimumque
101 2 | capitis discrimen adduxerit adulescentiaeque suae terrorem intulerit
102 21 | amens es. Quid? Ille signa aenea in insidiis posuerat, quae
103 4 | periculi iudex non sibi se aequiorem quam reo praebeat: sed tua,
104 4 | est, sed tua sapientia fit aequissimum: nam dicere apud eum de
105 7 | referre, quo facilius cum aequitas tua tum audiendi diligentia
106 1 | quam videtur vel usus vel aetas mea postulare, tum in hac
107 25 | Ephesumque mittebat qui rumores Africanos exciperent et celeriter
108 19 | Numantiam misit ex Asia, quae Africanus inspectante exercitu accepit;
109 10 | metu liberavisti, hospitem agnovisti, regem reliquisti. Neque
110 27 | familias et diligentissimus agricola et pecuarius haberetur.
111 6 | disceptante te, quantam mihi alacritatem populi Romani concursus
112 22 | antea quidem maiores copias alere poterat; nunc exiguas vix
113 24 | credo, difficilis tibi Alexandriae fore exitus propter regionis
114 13 | domum se contulit, teque Alexandrinum bellum gerente utilitatibus
115 10 | perturbatus homo longinquus et alienigena, quibus nos in media re
116 | aliqua
117 | aliquod
118 | alius
119 24 | pecuniam dedit, exercitum aluit, ei, quem Asiae praefeceras,
120 16 | facinorosum, nisi esset idem amentissimus, id vos et a viro optimo
121 25 | Latinum: ~ pereant amici, dum inimici una intercidant." ~
122 3 | dominum absentem et dominum amicis simum nostrae rei publicae
123 41 | ad te missus, cum regum amicissimi, tum tibi etiam, ut spero,
124 11 | animo et vir huic imperio amicissimus de salute populi Romani
125 10 | rebus liberares, perparvam amicitiae culpam relinquebas; itaque
126 27 | hominibus nostris consuetudines, amicitias, res rationesque iungebat,
127 40 | sociorum vero regum et amicorum sanctissimum; ~
128 35 | per te meminit, non quid amiserit; neque se a te multatum
129 12 | idcirco Cn. Pompeii memoriam amisimus. Quantum nomen illius fuerit,
130 36 | est nunc nostra provincia, amisisset, dicere est solitus benigne
131 29 | 29] Cum vero exercitu amisso ego, qui pacis semper auctor
132 37 | quae nullo modo possit amittere. Quae enim fortuna aut quis
133 41 | quod nomen hi reges ne amitterent te victore timuerunt, retentum
134 14 | Ille exercitum Cn. Domitii, amplissimi viri, suis tectis et copiis
135 39 | illo laboro tum de multis amplissimis viris, quibus semel ignotum
136 21 | insidiarum: nihil enim dixit amplius. "Horum" inquit "eram conscius."
137 7 | 7] Quae quoniam angustiora parietes faciunt actioque
138 10 | itaque non solum in eum non animadvertisti, sed omni metu liberavisti,
139 39 | dubium vocari, nec haerere in animis hominum sollicitudinem sempiternam,
140 33 | statua inter reges posita animos hominum vehementer offensos,
141 41 | Hieras et Blesamius et Antigonus, tibi nobisque omnibus iam
142 36 | 36] Etenim si Antiochus, Magnus ille, rex Asiae,
143 3 | servus qui, quem in eculeo appellare non posset, eum accuset
144 15 | ingrati animi, a quo rex appellatus esset, in eo tyrannum inveniri—
145 10 | honorificentissimis decretis appellavisset, quique illum ordinem ab
146 30 | etiam a tanta auctoritate approbata, nulli parietes nostram
147 8 | placatum Deiotari regis arae focique viderunt. ~
148 24 | culpam regis nullam fuisse arbitrarer. IX. Alieno autem a te animo
149 30 | expetere vitam, non capitis arcessere. Esto: concedatur haec quoque
150 13 | vel rogatus ut amicus, vel arcessitus ut socius, vel evocatus
151 29 | potui adducere, quod et ipse ardebat studio illius belli et patri
152 4 | consilium facinoris inisse arguare, cum per se ipsum consideres,
153 15 | honore amplissimo ornatus, arguitur domi te suae interficere
154 30 | abducere domum, contra dominum armare, hoc est non uni propinquo,
155 17 | ducere volebat; erant enim armati, qui te interficerent, in
156 33 | adflictas et eversas domos, armatis militibus refertum forum!
157 19 | unam aut duas eodem loco armatos, ut conlocati fuerant, retinere
158 34 | victoria ceciderit nemo nisi armatus. Et quem nos liberi, in
159 29 | proelium suasor fuissem armorum non deponendorum, sed abiciendorum,
160 27 | nostram ad hoc regium nomen ascendit; sed tamen quicquid a bellis
161 36 | iussus esset, omnemque hanc Asiam, quae est nunc nostra provincia,
162 2 | publicam meritis, nunc contra atrocissimum crimen cogor defendere.
163 19 | te cognovisti, qualis rex Attalus in P. Africanum fuit, cui
164 12 | ceterorum laudibus obscuritatem attulerunt, idcirco Cn. Pompeii memoriam
165 39 | familiaritatem consuetudo attulit, summam vero necessitudinem
166 25 | tum rex animo fuit? Qui auctionatus sit seseque spoliare maluerit
167 14 | ille iterum, ille tertio auctionibus factis pecuniam dedit, qua
168 29 | amisso ego, qui pacis semper auctor fui, post Pharsalicum proelium
169 29 | abiciendorum, hunc ad meam auctoritatem non potui adducere, quod
170 12 | ignosce, Caesar, si eius viri auctoritati rex Deiotarus cessit, quem
171 3 | cum os videbam, cum verba audiebam, non tam adflictam regiam
172 11 | nihil de conspiratione audiebat certorum hominum contra
173 7 | facilius cum aequitas tua tum audiendi diligentia minuat hanc perturbationem
174 23 | paruisse, aut, qui dicto audientes in tanta re non fuissent,
175 31 | abduxisti; ille incorruptum audire noluit, tu corrupisti; ille
176 11 | 11] IV. cum audiret senatus consentientis auctoritate
177 16 | gravitas, virtus, fides non audita est? Quod igitur facinus
178 1 | ante hoc tempus non sit auditum; ~
179 24 | iudicatum. Non arbitror, non audivi: sed in eo, etiam si accidisset,
180 30 | nostram salutem, nullae leges, aulla iura custodient. Ubi enim
181 31 | inimico servum remisit, tu ab avo abduxisti; ille incorruptum
182 21 | cenam te velle dixisses, in balneum te ducere coeperunt: ibi
183 37 | modo ad bene, sed etiam ad beate vivendum contentam esse
184 13 | venit hoc misero fatalique bello, quem antea iustis hostilibusque
185 12 | opes, quanta in omni genere bellorum gloria, quanti honores populi
186 6 | populi Romani et senatus beneficia in regem Deiotarum recordarer,
187 26 | gravem, magnanimum, largum, beneficum, liberalem: hae sunt regiae
188 36 | amisisset, dicere est solitus benigne sibi a populo Romano esse
189 17 | Cum" inquit "in castellum Blucium venisses et domum regis,
190 21 | distulit, ut, cum in castellum Bluciuml ventum esset, ibi cogitata
191 37 | summa, quidam etiam sola bona esse dixerunt, hisque non
192 38 | enim eum bene sperare et bono esse animo, quod scio te
193 22 | comparasse. De exercitu dicam breviter, ut cetera. Numquam eas
194 16 | nec in hominem imprudentem caderet propter metum praesentis
195 6 | curiam, intuerer forum, caelum denique testarer ipsum.
196 33 | civium viderat, multos iussu Caesaris vexatos, verberatos, necatos,
197 29 | potestis sine propinquorum calamitate esse contenti? ~
198 40 | solet ipsa supplicibus et calamitosis, nullius oratione evocata.
199 29 | etiam accusandi licentiam: calamitosus Deiotarus qui, quod in eisdem
200 18 | potuit, id tibi et medico callido et servo, ut putabat, fideli,
201 33 | scriberet? Multorum enim capita civium viderat, multos iussu
202 1 | detrahat. Primum dico pro capite fortunisque regis, quod
203 37 | potuit per aetatem, in Asia, Cappadocia, Ponto, Cilicia, Syria bella
204 15 | cum domo, cum coniuge, cum carissimo filio distractus esset,
205 25 | naufragio perisse, te in castello circumsederi, de Domitio
206 32 | clarissimo viro, qui tum casu apud Domitium cenabat, et
207 37 | Quae enim fortuna aut quis casus aut quae tanta possit iniuria
208 1 | 1] Cum in omnibus causis gravioribus, C. Caesar,
209 18 | conari occultius et efficere cautius potuit, id tibi et medico
210 34 | Caesar, cuius in victoria ceciderit nemo nisi armatus. Et quem
211 18 | potuisset, homines fortasse celasset. Quod igitur et conari occultius
212 25 | Africanos exciperent et celeriter ad se referrent: itaque
213 32 | qui tum casu apud Domitium cenabat, et hoc Tito Torquato, optimo
214 21 | Cum" inquit "vomere post cenam te velle dixisses, in balneum
215 20 | cur te lautum voluerit, cenatum noluerit occidere? ~
216 42 | illa munera inspexisses cenatus, cum in cubiculo recubuisses;
217 19 | locus? At eodem te, cum cenavisses, rediturum dixeras, itaque
218 31 | quem nos pueri consulem, censorem, pontificem maximum vidimus,
219 11 | de conspiratione audiebat certorum hominum contra dignitatem
220 12 | auctoritati rex Deiotarus cessit, quem nos omnes secuti sumus;
221 22 | exercitu dicam breviter, ut cetera. Numquam eas copias rex
222 12 | enim, si tuae res gestae ceterorum laudibus obscuritatem attulerunt,
223 4 | quam intellego quid de te ceteros velis iudicare. ~
224 18 | occultius in potione, in cibo; deinde etiam impunius fit,
225 25 | perisse, te in castello circumsederi, de Domitio dixit versum
226 33 | refertum forum! Quae semper in civili victoria sensimus, ea te
227 6 | concursus adferret! Quis enim civis ei regi non faveret, cuius
228 40 | Semper regium nomen in hac civitate sanctum fuit, sociorum vero
229 33 | scriberet? Multorum enim capita civium viderat, multos iussu Caesaris
230 31 | Scaurique servus ad eum clam domum venisset et crimina
231 34 | ad statuam quidem rostris clarior. De plausu autem quid respondeam?
232 15 | gentium atque omnis memoriae clarissimum lumen exstinguere, cuius
233 8 | fidem et constantiam et clementiam tuam libera, ne residere
234 34 | non modo non tyrannum, sed clementissimum in victoria ducem vidimus,
235 21 | dixisses, in balneum te ducere coeperunt: ibi enim erant insidiae.
236 38 | reputans et dies noctisque cogitans non modo tibi non suscenset—
237 21 | Bluciuml ventum esset, ibi cogitata perficeret." Non video causam
238 7 | causam non sine aliqua spe et cogitatione venerunt. ~
239 15 | modo perfecto, sed etiam cogitato? ~
240 26 | negotiati sunt, perspecta et cognita. ~
241 8 | iratum, tum sibi amicum esse cognoverant, cumque apud ipsum te de
242 19 | Deiotarum talem erga te cognovisti, qualis rex Attalus in P.
243 2 | contra atrocissimum crimen cogor defendere. Accedit ut accusatorum
244 19 | magnum fuit? Cum in convivio comiter et iucunde fuisses, tum
245 40 | gloriosa sunt, multo magis commemorabuntur in regibus. Semper regium
246 2 | tueri et tegere debebat, commendationemque ineuntis aetatis ab impietate
247 28 | Cilicia miles, in Graecia commilito fuit, eum in illo nostro
248 40 | dicendo miseri cordiam tuam commovere possim; nihil opus est:
249 1 | Caesar, initio dicendi commoveri soleam vehementius, quam
250 10 | tui progressus, sed errore communi lapsus est. Is rex, quem
251 3 | dolebam quam de fortunis communibus extimescebam. Nam cum more
252 30 | ut omnia vitae salutisque communis atque etiam humanitatis
253 22 | exercitum eum contra te magnum comparasse. De exercitu dicam breviter,
254 31 | inique Castorem cum Domitio comparo: sed tamen ille inimico
255 17 | quidam, in quo erant ea composita, quibus te rex munerari
256 34 | hominibus ipsa admiratione compressus est et fortasse eo praeterrnissus,
257 3 | non tam adflictam regiam con dicionem dolebam quam de
258 18 | celasset. Quod igitur et conari occultius et efficere cautius
259 30 | capitis arcessere. Esto: concedatur haec quoque acerbitas et
260 28 | causa studio et cupiditate concedere! ~
261 36 | ipsi et filio nomen regium concessisti: hoc nomine retento atque
262 39 | mihi amicitiam res publica conciliavit, hospitium voluntas utriusque
263 11 | condicionibus tuis, nihil de studio concordiae et pacis, nihil de conspiratione
264 11 | subsequebantur. Nihil ille de condicionibus tuis, nihil de studio concordiae
265 32 | in fraudem impulsum esse confessus est? XII. Quae est ista
266 41 | suis tradituros se esse confidunt. Corpora sua pro salute
267 16 | minime stulto cogitatum esse confingitis? ~
268 41 | timuerunt, retentum vero et a te confirmatum posteris etiam suis tradituros
269 12 | homines omnia ornamenta congessissent, tum tu ipse plurima et
270 15 | cum regno, cum domo, cum coniuge, cum carissimo filio distractus
271 13 | verum etiam familiaritate coniunctus, et venit vel rogatus ut
272 39 | hospitium voluntas utriusque coniunxit, familiaritatem consuetudo
273 22 | meos," inquit " quod erant conscii, in vincula coniecit." Cum
274 21 | demens erat, ut eum, quem conscium tanti sceleris haberet,
275 21 | amplius. "Horum" inquit "eram conscius." Quid tum? Ita ille demens
276 11 | IV. cum audiret senatus consentientis auctoritate arma sumpta,
277 43 | crudelitatis est, alterum conservare clementiae tuae. ~
278 16 | temerarius non videbat. Quis consideratior illo? Quis tectior? Quis
279 4 | arguare, cum per se ipsum consideres, grave est; nemo enim fere
280 37 | Romani litteris monimentisque consignata sunt, quae umquam vetustas
281 4 | facinore, contra cuius vitam consilium facinoris inisse arguare,
282 36 | multo facilius se Deiotarus consolari: ille enim furoris multam
283 15 | tanti sceleris fuerit in conspectu deorum penatium necare hospitem,
284 11 | concordiae et pacis, nihil de conspiratione audiebat certorum hominum
285 8 | metu, Caesar, per fidem et constantiam et clementiam tuam libera,
286 17 | quibus te rex munerari constituerat: huc te e balneo, prius
287 25 | regem et se et filium suum constitutos esse meminisset? ~
288 17 | veritate longe, tamen a consuetudine criminandi non multum res
289 27 | vacabat, cum hominibus nostris consuetudines, amicitias, res rationesque
290 39 | coniunxit, familiaritatem consuetudo attulit, summam vero necessitudinem
291 11 | Italia profugisse omnisque consularis—sic enim ei nuntiabatur,—
292 12 | bella, victorias, triumphos, consulatus admirantes numerabamus:
293 31 | Domitius ille, quem nos pueri consulem, censorem, pontificem maximum
294 11 | perturbatus est, ut audivit, consules ex Italia profugisse omnisque
295 11 | auctoritate arma sumpta, consulibus, praetoribus, tribunis plebis,
296 6 | in populi Romani bellis consumptam esse meminisset? Spectarem
297 23 | non nosset vel si nosset, contemneret. ~
298 40 | tibi duos reges et id animo contemplare, quod oculis non potes:
299 37 | etiam ad beate vivendum contentam esse virtutem. ~
300 29 | propinquorum calamitate esse contenti? ~
301 5 | ad omnem impetum dicendi contentionemque leviora: ~
302 19 | At quam festive crimen contexitur! "Tua te" inquit "eadem,
303 19 | illo tempore non perfecta, continuo dimisit exercitum? Nullus
304 30 | nostrum, impune evolare potest contraque nos pugnare, fit in dominatu
305 13 | factum esse duxit; domum se contulit, teque Alexandrinum bellum
306 2 | crudelitate, alterius indignitate conturber: crudelem Castorem, ne dicam
307 28 | minime in illam aetatem conveniret. Quibus ille studiis ab
308 5 | domesticos parietes, dico extra conventum et eam frequentiam, in qua
309 18 | solum odia, sed etiam arma convertisset: si veneno, Iovis ille quidem
310 19 | retinere magnum fuit? Cum in convivio comiter et iucunde fuisses,
311 26 | elatum vino se obruisse in convivioque nudum saltavisse. Quae crux
312 14 | amplissimi viri, suis tectis et copiis sustentavit; ille Ephesum
313 40 | quonam modo dicendo miseri cordiam tuam commovere possim; nihil
314 41 | tradituros se esse confidunt. Corpora sua pro salute regum suorum
315 14 | ad bellum uterere; ille corpus suum periculo obiecit, tecumque
316 30 | verbis, spe promissisque corrumpere, abducere domum, contra
317 32 | huius urbis iura et exempla corrumperes domestica que immanitate
318 31 | incorruptum audire noluit, tu corrupisti; ille adiutorem servum contra
319 30 | bellum indicere; nam ista corruptela servi si non modo impunita
320 32 | 32] At semel iste est corruptus a vobis. Nonne, cum esset
321 35 | quod abest longissime, mihi crede, Caesar. Quid enim retineat
322 17 | 17] At quam non modo non credibiliter, sed ne suspitiose quidem! "
323 18 | ut putabat, fideli, non credidit: de armis, de ferro, de
324 17 | longe, tamen a consuetudine criminandi non multum res abhorrebat. ~
325 30 | gerere poteratis, non ficto crimine insectari, non expetere
326 42 | causam omnem suscipit et criminibus illis pro rege se supponit
327 21 | loci, sed tamen acta res criminose est. "Cum" inquit "vomere
328 2 | alterius indignitate conturber: crudelem Castorem, ne dicam sceleratum
329 32 | est ista tam impotens, tam crudelis, tam immoderata inhumanitas?
330 2 | ut accusatorum alterius crudelitate, alterius indignitate conturber:
331 43 | quorum alterum optare illorum crudelitatis est, alterum conservare
332 26 | convivioque nudum saltavisse. Quae crux huic fugitivo potest satis
333 | cumque
334 2 | regem, quem ornare antea cuncto cum senatu solebam pro perpetuis
335 11 | sic enim ei nuntiabatur,—cunctum senatum, totam Italiam effusam:
336 28 | in illa causa studio et cupiditate concedere! ~
337 6 | esse meminisset? Spectarem curiam, intuerer forum, caelum
338 30 | nullae leges, aulla iura custodient. Ubi enim id, quod intus
339 40 | quod oculis non potes: dabis profecto id misericordiae
340 11 | rem publicam defendendam datam, movebatur animo et vir
341 9 | tamen ipsi rd veniam te daturum fuisse dicebas, si tantum
342 30 | inimicitiae, quae esse non debebant—rex enim Deiotarus vestram
343 28 | avi mores disciplinamque debebas quam optimo et clarissimo
344 2 | senectutem tueri et tegere debebat, commendationemque ineuntis
345 40 | 40] Non debeo, C. Caesar, quod fieri solet
346 7 | actioque maximae causae debilitatur loco, tuum est, Caesar,
347 13 | noluit; vel officio, si quid debuerat, vel errori, si quid nescierat,
348 37 | imperatorum de Deiotaro decreta delere? Ab omnibus enim
349 10 | saepe honorificentissimis decretis appellavisset, quique illum
350 43 | sententiam tuam aut cum summo dedecore miserrimam pestem importaturam
351 31 | hominem iussit ad Scaurumque deduci. Vide quid intersit, etsi
352 6 | recordarer, nullo modo mihi deesse posset oratio. ~
353 28 | cuncta iam exacta aetate defecerant. Itaque Deiotarum cum plures
354 16 | fide et religione vitae defendendum puto. Nota tibi est hominis
355 2 | atrocissimum crimen cogor defendere. Accedit ut accusatorum
356 24 | praefeceras, in nulla re defuit; tibi victori non solum
357 39 | 39] Laboro equidem regis Deiotnri causa, quocum mihi amicitiam
358 17 | cum est ad me ista causa delata, Phidippum medicum, servum
359 31 | venisset et crimina in dominum delaturum se esse dixisset, prehendi
360 37 | vetustas obruet aut quae tanta delebit oblivio? Quid de virtute
361 28 | exercitu equitaret cum suis delectis equitibus, quos una cum
362 14 | et probatissimum omnibus delegisti, pecuniam misit; ille iterum,
363 37 | imperatorum de Deiotaro decreta delere? Ab omnibus enim est ornatus,
364 21 | conscius." Quid tum? Ita ille demens erat, ut eum, quem conscium
365 40 | misericordiae quod iracundiae denegavisti. Multa sunt monimenta clementiae
366 29 | suasor fuissem armorum non deponendorum, sed abiciendorum, hunc
367 34 | quid respondeam? Qui nec desideratus umquam a te est et non numquam
368 4 | penitus recognovi, timere desino: re enim iniquum est, sed
369 1 | tantum facultatis timor detrahat. Primum dico pro capite
370 8 | quibusdam incommodis et detrimentis propter offensionem animi
371 17 | domum regis, hospitis tui, devertisses, locus erat quidam, in quo
372 36 | postea quam a L. Scipione devictus est, Tauro tenus regnare
373 9 | veniam te daturum fuisse dicebas, si tantum auxilia Pompeio,
374 33 | viri nec tibi ignoti, male dicebat tibi—"ad regem scribere
375 40 | periculis, temptare quonam modo dicendo miseri cordiam tuam commovere
376 6 | Caesar, causam si in foro dicerem eodem audiente et disceptante
377 8 | ipsum te de tuo periculo dicerent, fore putabant ut in exulcerato
378 26 | non solere; frugi hominem dici non multum habet laudis
379 3 | tam adflictam regiam con dicionem dolebam quam de fortunis
380 22 | scires, quae illos scire dicis? ~VIII. Reliqua pars accusationis
381 42 | finibus tibi se praesto fuisse dicit, usque ad ultimos prosecutum;
382 23 | non paruisse, aut, qui dicto audientes in tanta re non
383 13 | ut is, qui senatui parere didicisset: postremo venit ut ad fugientem,
384 43 | velim existimes hodierno die sententiam tuam aut cum
385 38 | 38] Haec ille reputans et dies noctisque cogitans non modo
386 24 | quo modo? Speravit, credo, difficilis tibi Alexandriae fore exitus
387 34 | praeterrnissus, quia nihil volgare te dignum videri potest. ~
388 7 | aequitas tua tum audiendi diligentia minuat hanc perturbationem
389 27 | optimus pater familias et diligentissimus agricola et pecuarius haberetur.
390 19 | tempore non perfecta, continuo dimisit exercitum? Nullus erat alius
391 21 | tanti sceleris haberet, a se dimitteret? Romam etiam mitteret, ubi
392 6 | dicerem eodem audiente et disceptante te, quantam mihi alacritatem
393 5 | quanta nulla umquam in disceptatione versata est, dico intra
394 42 | Deiotari tetrarchia pedem discessisse; in primis finibus tibi
395 19 | fecisset, tu in cubiculum discessisti. ~
396 13 | proelio facto a Pompeio discessit; spem infinitam persequi
397 20 | gravissimi et sanctissimi disciplina? Quid igitur causae excogitari
398 28 | Castor, potius avi mores disciplinamque debebas quam optimo et clarissimo
399 2 | qui nepos avum in capitis discrimen adduxerit adulescentiaeque
400 15 | coniuge, cum carissimo filio distractus esset, tanto scelere non
401 21 | In posterum" inquit "diem distulit, ut, cum in castellum Bluciuml
402 41 | tibi nobisque omnibus iam diu noti, eademque fide et virtute
403 37 | quidam etiam sola bona esse dixerunt, hisque non modo ad bene,
404 21 | vomere post cenam te velle dixisses, in balneum te ducere coeperunt:
405 37 | constantia? Quae omnes docti atque sapientes summa, quidam
406 3 | adflictam regiam con dicionem dolebam quam de fortunis communibus
407 3 | liceat, in qua quaestione dolor elicere veram vocem possit
408 32 | iura et exempla corrumperes domestica que immanitate nostrae civitatis
409 5 | versata est, dico intra domesticos parietes, dico extra conventum
410 15 | amplissimo ornatus, arguitur domi te suae interficere voluisse:
411 30 | contraque nos pugnare, fit in dominatu servitus, in servitute dominatus. ~
412 30 | dominatu servitus, in servitute dominatus. ~
413 14 | 14] Ille exercitum Cn. Domitii, amplissimi viri, suis tectis
414 31 | O tempora, o mores ! Cn. Domitius ille, quem nos pueri consulem,
415 15 | ille modo cum regno, cum domo, cum coniuge, cum carissimo
416 33 | multas adflictas et eversas domos, armatis militibus refertum
417 29 | arbitrabatur. Felix ista domus quae non impunitatem solum
418 19 | fuit, cui magnificentissima dona, ut scriptum legimus, usque
419 41 | fide et virtute praeditus Dorylaus, qui nuper cum Hiera legatus
420 19 | fecisti. Horam unam aut duas eodem loco armatos, ut conlocati
421 38 | cum antea fuit, tum non dubito quin tuis litteris, quarum
422 39 | nec beneficium tuum in dubium vocari, nec haerere in animis
423 34 | clementissimum in victoria ducem vidimus, is Blesamio, qui
424 40 | oratione evocata. Propone tibi duos reges et id animo contemplare,
425 22 | Reliqua pars accusationis duplex fuit: una regem semper in
426 2 | ab impietate et scelere duxerit; avi servum corruptum praemiis
427 10 | gravissimum sanctissimumque duxisset, isdem rebus est perturbatus
428 | eademque
429 42 | in cubiculo recubuisses; eandemque adsiduitatem tibi se praebuisse
430 27 | fecerit, is ea existi matione eaque aetate saltavit? ~
431 | eas
432 26 | Deiotarum saltantem quisquam aut ebrium vidit umquam? Omnes in illo
433 3 | est servus qui, quem in eculeo appellare non posset, eum
434 39 | me et in exercitum meum effecerunt: sed cum de illo laboro
435 18 | igitur et conari occultius et efficere cautius potuit, id tibi
436 11 | cunctum senatum, totam Italiam effusam: talibus enim nuntiis et
437 | eis
438 29 | calamitosus Deiotarus qui, quod in eisdem castris fuerit, non modo
439 26 | Ait hac laetitia Deiotarum elatum vino se obruisse in convivioque
440 24 | misit ex eis, quos habuit, electos. Ait nescio quem ex eo numero
441 3 | in qua quaestione dolor elicere veram vocem possit etiam
442 12 | admirantes numerabamus: tuos enumerare non possumus. ~
443 14 | copiis sustentavit; ille Ephesum ad eum, quem tu ex tuis
444 25 | inquit "tempore ipso Nicaeam Ephesumque mittebat qui rumores Africanos
445 39 | 39] Laboro equidem regis Deiotnri causa, quocum
446 28 | bene ut armis, optime ut equis uteretur, ea tamen illum
447 28 | in illo nostro exercitu equitaret cum suis delectis equitibus,
448 24 | Credo, Caesar, nihil ad tuum equitatum, sed misit ex eis, quos
449 24 | 24] Addit etiam illud, equites non optimos misisse. Credo,
450 28 | Deiotarum cum plures in equum sustulissent, quod haerere
451 | eram
452 36 | imminutum putat. Magno animo et erecto est, nec umquam succumbet
453 38 | dedisti, se magis etiam erexerit ab omnique sollicitudine
454 10 | odio tui progressus, sed errore communi lapsus est. Is rex,
455 13 | officio, si quid debuerat, vel errori, si quid nescierat, satis
456 36 | furoris multam sustulerat, hic erroris. Omnia tu Deiotaro, Caesar,
457 11 | dignitatem tuam. Quae cum ita essent, tamen usque eo se tenuit,
458 | Esto
459 | Etenim
460 33 | necatos, multas adflictas et eversas domos, armatis militibus
461 40 | calamitosis, nullius oratione evocata. Propone tibi duos reges
462 13 | arcessitus ut socius, vel evocatus ut is, qui senatui parere
463 30 | obscuram e tenebris in lucem evocavit: quis tuum patrem antea,
464 30 | est atque nostrum, impune evolare potest contraque nos pugnare,
465 28 | ea tamen illum cuncta iam exacta aetate defecerant. Itaque
466 25 | mittebat qui rumores Africanos exciperent et celeriter ad se referrent:
467 15 | omnium arma contra se unum excitare? Quonam ille modo cum regno,
468 25 | furiosum illum Caecilium excitaverunt. Quo tum rex animo fuit?
469 20 | disciplina? Quid igitur causae excogitari potest cur te lautum voluerit,
470 22 | sed quibus finis suos ab excursionibus et latrociniis tueretur
471 9 | filium misisset, ipse aetatis excusatione usus esset. ~
472 38 | quin tuis litteris, quarum exemplum legi, quas ad eum Tarracone
473 7 | nec ingenio nec usu atque exercitatione rerum valere, tamen ad hanc
474 22 | copias alere poterat; nunc exiguas vix tueri potest. ~
475 42 | prosecutum; cum e balneo exisses, tecum se fuisse, cum illa
476 27 | gravissime fecerit, is ea existi matione eaque aetate saltavit? ~
477 35 | multatum arbitratur, sed, cum existimares multis tibi multa esse tribuenda,
478 33 | in invidia esse, tyrannum existimari, statua inter reges posita
479 43 | Quocirca, C. Caesar, velim existimes hodierno die sententiam
480 16 | propter metum praesentis exitii, nec in facinorosum, nisi
481 24 | difficilis tibi Alexandriae fore exitus propter regionis naturam
482 9 | orari, Caesar, tum semel exorari soles. Nemo umquam te placavit
483 3 | possit etiam ab invito, exortus est servus qui, quem in
484 30 | ficto crimine insectari, non expetere vitam, non capitis arcessere.
485 42 | 42] Exquire de Blesamio num quid ad
486 15 | memoriae clarissimum lumen exstinguere, cuius tantae ferocitatis
487 3 | quam de fortunis communibus extimescebam. Nam cum more maiorum de
488 11 | de salute populi Romani extimescebat, in qua etiam suam esse
489 15 | victorem orbis terrarum non extimescere, cuius tam inhumani et ingrati
490 5 | domesticos parietes, dico extra conventum et eam frequentiam,
491 35 | praeteritum, sed aliquid ad extremum causae reservatum. Id autem
492 8 | dicerent, fore putabant ut in exulcerato animo facile fictum crimen
493 28 | miserat, quos concursus facere solebat! Quam se iactare,
494 29 | illius belli et patri satis faciendum esse arbitrabatur. Felix
495 4 | nam dicere apud eum de facinore, contra cuius vitam consilium
496 4 | contra cuius vitam consilium facinoris inisse arguare, cum per
497 16 | praesentis exitii, nec in facinorosum, nisi esset idem amentissimus,
498 7 | quoniam angustiora parietes faciunt actioque maximae causae
499 13 | Itaque Pharsalico proelio facto a Pompeio discessit; spem
500 1 | Deiotari defendendam, tantum facultatis timor detrahat. Primum dico
|