1-facul | famam-praes | praet-xv
bold = Main text
Caput grey = Comment text
501 43 | esse regibus aut incolumem famam cum salute: quorum alterum
502 30 | rex enim Deiotarus vestram familiam abiectam et obscuram e tenebris
503 13 | hospitio solum, verum etiam familiaritate coniunctus, et venit vel
504 39 | voluntas utriusque coniunxit, familiaritatem consuetudo attulit, summam
505 27 | sed etiam optimus pater familias et diligentissimus agricola
506 30 | uni propinquo, sed omnibus familiis nefarium bellum indicere;
507 13 | Deiotarus venit hoc misero fatalique bello, quem antea iustis
508 21 | nequam et improbus, sed fatuus et amens es. Quid? Ille
509 6 | Quis enim civis ei regi non faveret, cuius omnem aetatem in
510 27 | severissime et gravissime fecerit, is ea existi matione eaque
511 19 | rediturum dixeras, itaque fecisti. Horam unam aut duas eodem
512 29 | faciendum esse arbitrabatur. Felix ista domus quae non impunitatem
513 15 | exstinguere, cuius tantae ferocitatis victorem orbis terrarum
514 18 | non credidit: de armis, de ferro, de insidiis celare te noluit? ~
515 19 | 19] At quam festive crimen contexitur! "Tua
516 30 | more gerere poteratis, non ficto crimine insectari, non expetere
517 8 | exulcerato animo facile fictum crimen insideret. Quam ob
518 18 | callido et servo, ut putabat, fideli, non credidit: de armis,
519 14 | ad eum, quem tu ex tuis fidelissimum et probatissimum omnibus
520 8 | primum metu, Caesar, per fidem et constantiam et clementiam
521 17 | medicum indicem subornavit; finget videlicet aliquod crimen
522 42 | pedem discessisse; in primis finibus tibi se praesto fuisse dicit,
523 22 | Romano posset, sed quibus finis suos ab excursionibus et
524 15 | reges, quorum multi erant finitimi, omnis liberos populos,
525 8 | quam in promissis et fide firmiorem. Tu illius domum inire,
526 24 | propter regionis naturam et fluminis. At eo tempore ipso pecuniam
527 8 | placatum Deiotari regis arae focique viderunt. ~
528 6 | C. Caesar, causam si in foro dicerem eodem audiente et
529 26 | multum habet laudis in rege: fortem, iustum, severum, gravem,
530 36 | umquam succumbet inimicis, ne fortunae quidem. ~
531 3 | dicionem dolebam quam de fortunis communibus extimescebam.
532 1 | Primum dico pro capite fortunisque regis, quod ipsum, etsi
533 22 | 22] "Et fratres meos," inquit " quod erant
534 32 | corruptum, tuis promissis in fraudem impulsum esse confessus
535 5 | dico extra conventum et eam frequentiam, in qua oratorum studia
536 26 | singularis et admiranda frugalitas: etsi hoc verbo scio laudari
537 26 | quisque, accipiat: ego tamen frugalitatem, id est modestiam et temperantiam,
538 26 | laudari regem non solere; frugi hominem dici non multum
539 19 | loco armatos, ut conlocati fuerant, retinere magnum fuit? Cum
540 13 | didicisset: postremo venit ut ad fugientem, non ut ad insequentem,
541 21 | dixisti." Di te perduint, fugitive! Ita non modo nequam et
542 26 | saltavisse. Quae crux huic fugitivo potest satis suppliciu adferre?
543 17 | crimen, en causa, cur regem fugitivus, dominum servus accuset.
544 | fui
545 29 | Pharsalicum proelium suasor fuissem armorum non deponendorum,
546 23 | audientes in tanta re non fuissent, eos vinctos potius quam
547 19 | convivio comiter et iucunde fuisses, tum illuc isti, ut dixeras:
548 9 | ut amicum officio parum functum, quod propensior in Cn.
549 26 | 26] Quid deinde? Furcifer quo progreditur? Ait hac
550 15 | voluisse: quod tu, nisi eum furiosissimum iudicas, suspicari profecto
551 25 | de te rumores, qui etiam furiosum illum Caecilium excitaverunt.
552 30 | quis esset, quam cuius gener esset, audivit?—sed quamvis
553 12 | quantae opes, quanta in omni genere bellorum gloria, quanti
554 13 | teque Alexandrinum bellum gerente utilitatibus tuis paruit. ~
555 30 | inimicitias hominum more gerere poteratis, non ficto crimine
556 37 | Ponto, Cilicia, Syria bella gesserunt: senatus vero iudicia de
557 12 | Neque enim, si tuae res gestae ceterorum laudibus obscuritatem
558 40 | dedisti; quae si in privatis gloriosa sunt, multo magis commemorabuntur
559 27 | 27] Multis ille quidem gradibus officiorum erga rem publicam
560 28 | meus in Cilicia miles, in Graecia commilito fuit, eum in illo
561 25 | de Domitio dixit versum Graecum eadem sententia, qua etiam
562 4 | per se ipsum consideres, grave est; nemo enim fere est
563 26 | fortem, iustum, severum, gravem, magnanimum, largum, beneficum,
564 25 | Secutum est bellum Africanum: graves de te rumores, qui etiam
565 1 | 1] Cum in omnibus causis gravioribus, C. Caesar, initio dicendi
566 5 | spem obtinendae veritatis gravissima sunt, ad motum animi et
567 27 | umquam nisi severissime et gravissime fecerit, is ea existi matione
568 20 | quiete, nisi ex homiuis gravissimi et sanctissimi disciplina?
569 10 | ordinem ab adulescentia gravissimum sanctissimumque duxisset,
570 16 | audivit, Deiotari integritas, gravitas, virtus, fides non audita
571 37 | dicam? De magnitudine animi, gravitate, constantia? Quae omnes
572 22 | eos vinciret, quos secum habebat, te solutum Romam mittebat,
573 25 | sententia, qua etiam nos habemus Latinum: ~ pereant
574 37 | peperisse ante factis et habere in animo atque virtute,
575 21 | conscium tanti sceleris haberet, a se dimitteret? Romam
576 27 | diligentissimus agricola et pecuarius haberetur. Qui igitur adulescens,
577 21 | transferri non possent? Habes crimina insidiarum: nihil
578 26 | hominem dici non multum habet laudis in rege: fortem,
579 23 | quam veri simile sit aut habuisse regem quos mitteret aut
580 28 | Quod si saltatorem avum habuisses neque eum virum, unde pudoris
581 26 | largum, beneficum, liberalem: hae sunt regiae laudes, illa
582 17 | dominum servus accuset. Ego me hercules, Caesar, initio, cum est
583 41 | Dorylaus, qui nuper cum Hiera legatus est ad te missus,
584 37 | sola bona esse dixerunt, hisque non modo ad bene, sed etiam
585 43 | Caesar, velim existimes hodierno die sententiam tuam aut
586 16 | vos et a viro optimo et ab homine minime stulto cogitatum
587 16 | defendendum puto. Nota tibi est hominis probitas, C. Caesar, noti
588 20 | modeste, nisi quiete, nisi ex homiuis gravissimi et sanctissimi
589 12 | bellorum gloria, quanti honores populi Romani, quanti senatus,
590 37 | de illo tam multa tamque honorifica, quae publicis populi Romani
591 10 | senatus hoc nomine saepe honorificentissimis decretis appellavisset,
592 19 | dixeras, itaque fecisti. Horam unam aut duas eodem loco
593 | Horum
594 8 | oro, quam regi Deiotaro hospes hospiti porrexisti, istam,
595 18 | veneno, Iovis ille quidem hospitalis numen numquam celare potuisset,
596 8 | quam regi Deiotaro hospes hospiti porrexisti, istam, inquam,
597 13 | adiuverat, quocum erat non hospitio solum, verum etiam familiaritate
598 17 | venisses et domum regis, hospitis tui, devertisses, locus
599 13 | bello, quem antea iustis hostilibusque bellis adiuverat, quocum
600 | huc
601 | huius
602 32 | immanitate nostrae civitatis humanitatem inquinares? ~
603 30 | salutisque communis atque etiam humanitatis iura violentur? Servum sollicitare
604 28 | facere solebat! Quam se iactare, quam ostentare, quam nemini
605 | idem
606 26 | virtutes, quod te, Caesar, ignorare non arbitror, sed praecipue
607 12 | senatus, quanti tui, quis ignorat? Tanto ille superiores vicerat
608 33 | nomine, optimi viri nec tibi ignoti, male dicebat tibi—"ad regem
609 39 | amplissimis viris, quibus semel ignotum a te esse oportet, nec beneficium
610 4 | 4] II. Perturbat me, C. Caesar,
611 8 | 8] III. Iratum te regi Deiotaro
612 | illi
613 | illis
614 | illorum
615 | illos
616 | illuc
617 28 | studiis ab ineunte aetate se imbuerat, non saltandi, sed bene
618 28 | 28] X. Imitari, Castor, potius avi mores
619 25 | ipse enim mansuetus, versus immanis. Qui autem Domitio poterat
620 32 | corrumperes domestica que immanitate nostrae civitatis humanitatem
621 36 | nullum iudicium de se senatus imminutum putat. Magno animo et erecto
622 32 | impotens, tam crudelis, tam immoderata inhumanitas? Idcirco in
623 6 | ipsum. Sic, cum et deorum immortalium et populi Romani et senatus
624 37 | tanta possit iniuria omnium imperatorum de Deiotaro decreta delere?
625 11 | movebatur animo et vir huic imperio amicissimus de salute populi
626 5 | motum animi et ad omnem impetum dicendi contentionemque
627 30 | sed quamvis ingrate et impie necessitudinis nomen repudiaretis,
628 2 | commendationemque ineuntis aetatis ab impietate et scelere duxerit; avi
629 2 | ne dicam sceleratum et impium, qui nepos avum in capitis
630 42 | supponit reum; memoriam tuam implorat, qua vales plurimum; negat
631 43 | dedecore miserrimam pestem importaturam esse regibus aut incolumem
632 15 | necare hospitem, cuius tantae importunitatis omnium gentium atque omnis
633 32 | XII. Quae est ista tam impotens, tam crudelis, tam immoderata
634 21 | Ita non modo nequam et improbus, sed fatuus et amens es.
635 16 | igitur facinus nec in hominem imprudentem caderet propter metum praesentis
636 2 | praemiis ad accusandum dominum impulerit, a legatorum pedibus abduxerit. ~
637 32 | tuis promissis in fraudem impulsum esse confessus est? XII.
638 30 | intus est atque nostrum, impune evolare potest contraque
639 30 | corruptela servi si non modo impunita fuerit, sed etiam a tanta
640 29 | Felix ista domus quae non impunitatem solum adepta sit, sed etiam
641 18 | potione, in cibo; deinde etiam impunius fit, quod cum est factum,
642 9 | senserit. Quamquam cui sunt inauditae cum Deiotaro querellae tuae?
643 39 | accidere ut quisquam te timere incipiat eorum, qui sint semel a
644 11 | in qua etiam suam esse inclusam videbat: in summo tamen
645 43 | importaturam esse regibus aut incolumem famam cum salute: quorum
646 40 | clementiae tuae, sed maxima eorum incolumitates, quibus salutem dedisti;
647 8 | adfectum illum quibusdam incommodis et detrimentis propter offensionem
648 16 | VI. At, credo, haec homo inconsultus et temerarius non videbat.
649 31 | tu ab avo abduxisti; ille incorruptum audire noluit, tu corrupisti;
650 21 | qui posset de absente se indicare? ~
651 17 | suspitione percussus: medicum indicem subornavit; finget videlicet
652 30 | familiis nefarium bellum indicere; nam ista corruptela servi
653 2 | alterius crudelitate, alterius indignitate conturber: crudelem Castorem,
654 2 | debebat, commendationemque ineuntis aetatis ab impietate et
655 22 | Deiotarus habuit, quibus inferre bellum populo Romano posset,
656 13 | Pompeio discessit; spem infinitam persequi noluit; vel officio,
657 30 | esset, audivit?—sed quamvis ingrate et impie necessitudinis
658 15 | extimescere, cuius tam inhumani et ingrati animi, a quo rex appellatus
659 38 | suscenset—esset enim non solum ingratus, sed etiam amens,—verum
660 15 | non extimescere, cuius tam inhumani et ingrati animi, a quo
661 32 | crudelis, tam immoderata inhumanitas? Idcirco in hanc urbem venisti,
662 25 | pereant amici, dum inimici una intercidant." ~Quod
663 36 | est, nec umquam succumbet inimicis, ne fortunae quidem. ~
664 21 | Romam etiam mitteret, ubi et inimicissimum sciret esse nepotem sum
665 25 | Quod ille, si esset tibi inimicissimus, numquam tamen dixisset:
666 30 | 30] XI. Sint sane inimicitiae, quae esse non debebant—
667 30 | nomen repudiaretis, tamen inimicitias hominum more gerere poteratis,
668 31 | comparo: sed tamen ille inimico servum remisit, tu ab avo
669 31 | Vide quid intersit, etsi inique Castorem cum Domitio comparo:
670 8 | firmiorem. Tu illius domum inire, tu vetus hospitium renovare
671 4 | vitam consilium facinoris inisse arguare, cum per se ipsum
672 37 | casus aut quae tanta possit iniuria omnium imperatorum de Deiotaro
673 32 | nostrae civitatis humanitatem inquinares? ~
674 30 | poteratis, non ficto crimine insectari, non expetere vitam, non
675 13 | ad fugientem, non ut ad insequentem, id est ad periculi, non
676 8 | animo facile fictum crimen insideret. Quam ob rem hoc nos primum
677 21 | coeperunt: ibi enim erant insidiae. At te eadem tua fortuna
678 19 | exercitum? Nullus erat alius insidiandi locus? At eodem te, cum
679 21 | non possent? Habes crimina insidiarum: nihil enim dixit amplius. "
680 21 | Caesarem, cui fecisset insidias? Praesertim cum is unus
681 5 | Moveor etiam loci ipsius insolentia, quod tantam causam, quanta
682 19 | ex Asia, quae Africanus inspectante exercitu accepit; quod cum
683 42 | fuisse, cum illa munera inspexisses cenatus, cum in cubiculo
684 19 | servavit: negavisti tum te inspicere velle." VII. Quid postea?
685 16 | nomen audivit, Deiotari integritas, gravitas, virtus, fides
686 33 | tibi non solere." Nonne intellegis, Caesar, ex urbanis malevolorum
687 4 | tu de rege Deiotaro, quam intellego quid de te ceteros velis
688 | inter
689 25 | pereant amici, dum inimici una intercidant." ~Quod ille, si esset tibi
690 | interdum
691 18 | negari potest. Si palam te interemisset, omnium in se gentium non
692 15 | ornatus, arguitur domi te suae interficere voluisse: quod tu, nisi
693 17 | erant enim armati, qui te interficerent, in eo ipso loco conlocati."
694 25 | cur esset, a quo cum vel interfici belli lege potuisset, regem
695 31 | Scaurumque deduci. Vide quid intersit, etsi inique Castorem cum
696 5 | disceptatione versata est, dico intra domesticos parietes, dico
697 20 | diem, voltus hominum te intuentium atque admirantium recordare:
698 5 | voltuque acquiesco, te unum intueor, ad te unum omnis mea spectat
699 6 | meminisset? Spectarem curiam, intuerer forum, caelum denique testarer
700 2 | adulescentiaeque suae terrorem intulerit ei, cuius senectutem tueri
701 30 | custodient. Ubi enim id, quod intus est atque nostrum, impune
702 1 | periculo, tamem est ita inusitatum, regem reum capitis esse,
703 15 | appellatus esset, in eo tyrannum inveniri—ut haec omittam, cuius tanti
704 34 | statuis, cuius tropaeis non invidemus. Nam si locus adfert invidiam,
705 34 | multas videat? Valde enim invidendum est eius statuis, cuius
706 33 | regem scribere solebat te in invidia esse, tyrannum existimari,
707 34 | invidemus. Nam si locus adfert invidiam, nullus locus est ad statuam
708 3 | veram vocem possit etiam ab invito, exortus est servus qui,
709 18 | convertisset: si veneno, Iovis ille quidem hospitalis numen
710 | ipsius
711 23 | sed eos, quos misit, quod ire noluerunt, in vincula coniecit.
712 | iste
713 | isti
714 | istis
715 | isto
716 | istum
717 11 | ut audivit, consules ex Italia profugisse omnisque consularis—
718 11 | cunctum senatum, totam Italiam effusam: talibus enim nuntiis
719 | iterum
720 38 | sollicitudine abstraxerit; iubes enim eum bene sperare et
721 19 | Cum in convivio comiter et iucunde fuisses, tum illuc isti,
722 4 | fere est qui sui periculi iudex non sibi se aequiorem quam
723 4 | quid de te ceteros velis iudicare. ~
724 15 | nisi eum furiosissimum iudicas, suspicari profecto non
725 24 | quem ex eo numero servum iudicatum. Non arbitror, non audivi:
726 43 | recusat quin id suum facinus iudices. Quocirca, C. Caesar, velim
727 37 | gesserunt: senatus vero iudicia de illo tam multa tamque
728 26 | temperantiam, virtutem maximam iudico. Haec in illo est ab ineunte
729 27 | amicitias, res rationesque iungebat, ut non solum tetrarches
730 31 | dixisset, prehendi hominem iussit ad Scaurumque deduci. Vide
731 33 | capita civium viderat, multos iussu Caesaris vexatos, verberatos,
732 38 | sperare non frustra esse iussum. ~
733 36 | est, Tauro tenus regnare iussus esset, omnemque hanc Asiam,
734 13 | fatalique bello, quem antea iustis hostilibusque bellis adiuverat,
735 26 | laudis in rege: fortem, iustum, severum, gravem, magnanimum,
736 11 | 11] IV. cum audiret senatus consentientis
737 24 | nullam fuisse arbitrarer. IX. Alieno autem a te animo
738 36 | Asiae, cum, postea quam a L. Scipione devictus est,
739 26 | quo progreditur? Ait hac laetitia Deiotarum elatum vino se
740 10 | progressus, sed errore communi lapsus est. Is rex, quem senatus
741 26 | severum, gravem, magnanimum, largum, beneficum, liberalem: hae
742 25 | sententia, qua etiam nos habemus Latinum: ~ pereant amici,
743 22 | suos ab excursionibus et latrociniis tueretur et imperatoribus
744 26 | frugalitas: etsi hoc verbo scio laudari regem non solere; frugi
745 26 | liberalem: hae sunt regiae laudes, illa privata est. Ut volet
746 12 | tuae res gestae ceterorum laudibus obscuritatem attulerunt,
747 26 | hominem dici non multum habet laudis in rege: fortem, iustum,
748 20 | excogitari potest cur te lautum voluerit, cenatum noluerit
749 17 | servum regium, qui cum legatis missus esset, ab isto adulescente
750 26 | Asia, cum a magistratibus legatisque nostris, tum ab equitibus
751 2 | accusandum dominum impulerit, a legatorum pedibus abduxerit. ~
752 32 | tecum fuisset, refugit ad legatos? Nonne ad hunc Cn. Domitium
753 41 | Dorylaus, qui nuper cum Hiera legatus est ad te missus, cum regum
754 25 | cum vel interfici belli lege potuisset, regem et se et
755 30 | nostram salutem, nullae leges, aulla iura custodient.
756 38 | litteris, quarum exemplum legi, quas ad eum Tarracone huic
757 19 | magnificentissima dona, ut scriptum legimus, usque ad Numantiam misit
758 5 | dicendi contentionemque leviora: ~
759 8 | constantiam et clementiam tuam libera, ne residere in te ullam
760 26 | magnanimum, largum, beneficum, liberalem: hae sunt regiae laudes,
761 10 | Ita cum maximis eum rebus liberares, perparvam amicitiae culpam
762 39 | eorum, qui sint semel a te liberati timore. ~
763 10 | animadvertisti, sed omni metu liberavisti, hospitem agnovisti, regem
764 34 | nisi armatus. Et quem nos liberi, in summa libertate nati,
765 15 | multi erant finitimi, omnis liberos populos, omnis socios, omnis
766 34 | quem nos liberi, in summa libertate nati, non modo non tyrannum,
767 3 | tormentis quidem quaeri liceat, in qua quaestione dolor
768 29 | sit, sed etiam accusandi licentiam: calamitosus Deiotarus qui,
769 11 | Cn. Pompeio ad eum legati litteraeque venerunt. ~
770 17 | veneni. Etsi a veritate longe, tamen a consuetudine criminandi
771 10 | rebus est perturbatus homo longinquus et alienigena, quibus nos
772 35 | aliquid suspicere: quod abest longissime, mihi crede, Caesar. Quid
773 30 | et obscuram e tenebris in lucem evocavit: quis tuum patrem
774 15 | omnis memoriae clarissimum lumen exstinguere, cuius tantae
775 31 | vidimus, cum tribunus plebis M. Scaurum principem civitatis
776 26 | cum a cuncta Asia, cum a magistratibus legatisque nostris, tum
777 26 | iustum, severum, gravem, magnanimum, largum, beneficum, liberalem:
778 19 | in P. Africanum fuit, cui magnificentissima dona, ut scriptum legimus,
779 37 | de virtute eius dicam? De magnitudine animi, gravitate, constantia?
780 30 | quoque acerbitas et odii magnitudo: adeone, ut omnia vitae
781 36 | senatus imminutum putat. Magno animo et erecto est, nec
782 36 | 36] Etenim si Antiochus, Magnus ille, rex Asiae, cum, postea
783 22 | mitteret. Atque antea quidem maiores copias alere poterat; nunc
784 3 | extimescebam. Nam cum more maiorum de servo in dominum ne tormentis
785 28 | exempla peterentur, tamen hoc maledictum minime in illam aetatem
786 33 | intellegis, Caesar, ex urbanis malevolorum sermunculis haec ab istis
787 21 | fortuna servavit: in cubiculo malle dixisti." Di te perduint,
788 25 | auctionatus sit seseque spoliare maluerit quam tibi pecuniam non subministrare. "
789 25 | tamen dixisset: ipse enim mansuetus, versus immanis. Qui autem
790 27 | gravissime fecerit, is ea existi matione eaque aetate saltavit? ~
791 7 | parietes faciunt actioque maximae causae debilitatur loco,
792 26 | et temperantiam, virtutem maximam iudico. Haec in illo est
793 11 | quiescendum esse arbitrabatur. Maxime vero perturbatus est, ut
794 10 | 10] Ita cum maximis eum rebus liberares, perparvam
795 31 | consulem, censorem, pontificem maximum vidimus, cum tribunus plebis
796 10 | alienigena, quibus nos in media re publica nati semperque
797 18 | cautius potuit, id tibi et medico callido et servo, ut putabat,
798 18 | 18] Quid ait medicus? Nihil de veneno. At id
799 8 | propter offensionem animi tui meminerant, teque cum huic iratum,
800 38 | frustra scribere solere. Memini enim isdem fere verbis ad
801 35 | Quid enim retineat per te meminit, non quid amiserit; neque
802 15 | omnium gentium atque omnis memoriae clarissimum lumen exstinguere,
803 | meos
804 38 | verbis ad me te scribere meque tuis litteris bene sperare
805 2 | in nostram rem publicam meritis, nunc contra atrocissimum
806 35 | oratio mea. Non enim iam metuo ne tu illi suscenseas; illud
807 | meum
808 | meus
809 28 | adulescens, qui meus in Cilicia miles, in Graecia commilito fuit,
810 33 | et eversas domos, armatis militibus refertum forum! Quae semper
811 7 | tum audiendi diligentia minuat hanc perturbationem meam.
812 4 | singularisque natura hunc mihi metum minuit. Non enim tam timeo quid
813 | minus
814 28 | cum eo ad Pompeium pater miserat, quos concursus facere solebat!
815 40 | temptare quonam modo dicendo miseri cordiam tuam commovere possim;
816 40 | potes: dabis profecto id misericordiae quod iracundiae denegavisti.
817 13 | rex Deiotarus venit hoc misero fatalique bello, quem antea
818 43 | tuam aut cum summo dedecore miserrimam pestem importaturam esse
819 24 | illud, equites non optimos misisse. Credo, Caesar, nihil ad
820 20 | tumultus? Num quid nisi modeste, nisi quiete, nisi ex homiuis
821 26 | tamen frugalitatem, id est modestiam et temperantiam, virtutem
822 36 | magna procuratione liberatus modicis regni terminis uteretur,
823 40 | denegavisti. Multa sunt monimenta clementiae tuae, sed maxima
824 37 | publicis populi Romani litteris monimentisque consignata sunt, quae umquam
825 5 | veritatis gravissima sunt, ad motum animi et ad omnem impetum
826 11 | publicam defendendam datam, movebatur animo et vir huic imperio
827 5 | 5] Moveor etiam loci ipsius insolentia,
828 36 | consolari: ille enim furoris multam sustulerat, hic erroris.
829 35 | amiserit; neque se a te multatum arbitratur, sed, cum existimares
830 15 | fuit, omnis reges, quorum multi erant finitimi, omnis liberos
831 33 | tyrannum Caesarem scriberet? Multorum enim capita civium viderat,
832 33 | enim capita civium viderat, multos iussu Caesaris vexatos,
833 42 | tecum se fuisse, cum illa munera inspexisses cenatus, cum
834 17 | composita, quibus te rex munerari constituerat: huc te e balneo,
835 21 | perficeret." Non video causam mutandi loci, sed tamen acta res
836 4 | praestans singularisque natura hunc mihi metum minuit.
837 24 | exitus propter regionis naturam et fluminis. At eo tempore
838 25 | esset ei nuntiatum Domitium naufragio perisse, te in castello
839 15 | conspectu deorum penatium necare hospitem, cuius tantae importunitatis
840 39 | consuetudo attulit, summam vero necessitudinem magna eius officia in me
841 30 | quamvis ingrate et impie necessitudinis nomen repudiaretis, tamen
842 30 | propinquo, sed omnibus familiis nefarium bellum indicere; nam ista
843 18 | fit, quod cum est factum, negari potest. Si palam te interemisset,
844 42 | implorat, qua vales plurimum; negat umquam se a te in Deiotari
845 19 | saepe, fortuna servavit: negavisti tum te inspicere velle."
846 26 | equitibus Romanis, qui in Asia negotiati sunt, perspecta et cognita. ~
847 28 | iactare, quam ostentare, quam nemini in illa causa studio et
848 2 | sceleratum et impium, qui nepos avum in capitis discrimen
849 21 | inimicissimum sciret esse nepotem sum et C. Caesarem, cui
850 21 | fugitive! Ita non modo nequam et improbus, sed fatuus
851 23 | causam illam victam esse nesciebat an Caecilium istum magnum
852 13 | debuerat, vel errori, si quid nescierat, satis factum esse duxit;
853 8 | Deiotaro fuisse non erant nescii; adfectum illum quibusdam
854 25 | eo" inquit "tempore ipso Nicaeam Ephesumque mittebat qui
855 36 | Romano esse factum, quod nimis magna procuratione liberatus
856 5 | in qua oratorum studia niti solent: in tuis oculis,
857 27 | ut non solum tetrarches nobilis, sed etiam optimus pater
858 | nobis
859 41 | Blesamius et Antigonus, tibi nobisque omnibus iam diu noti, eademque
860 38 | Haec ille reputans et dies noctisque cogitans non modo tibi non
861 20 | lautum voluerit, cenatum noluerit occidere? ~
862 23 | eos, quos misit, quod ire noluerunt, in vincula coniecit. Non
863 14 | amplissimo regis honore et nominc adfeceris. ~
864 | nondum
865 36 | hanc Asiam, quae est nunc nostra provincia, amisisset, dicere
866 | nostro
867 | nostros
868 | nostrum
869 23 | qui optime nostros homines novit, vel quia non nosset vel
870 26 | obruisse in convivioque nudum saltavisse. Quae crux huic
871 30 | parietes nostram salutem, nullae leges, aulla iura custodient.
872 24 | accidisset, culpam regis nullam fuisse arbitrarer. IX. Alieno
873 | nulli
874 40 | supplicibus et calamitosis, nullius oratione evocata. Propone
875 19 | scriptum legimus, usque ad Numantiam misit ex Asia, quae Africanus
876 18 | Iovis ille quidem hospitalis numen numquam celare potuisset,
877 12 | triumphos, consulatus admirantes numerabamus: tuos enumerare non possumus. ~
878 24 | electos. Ait nescio quem ex eo numero servum iudicatum. Non arbitror,
879 11 | omnisque consularis—sic enim ei nuntiabatur,—cunctum senatum, totam
880 25 | referrent: itaque cum esset ei nuntiatum Domitium naufragio perisse,
881 11 | Italiam effusam: talibus enim nuntiis et rumoribus patebat ad
882 | nuper
883 14 | ille corpus suum periculo obiecit, tecumque in acie contra
884 43 | rem si quid eorum, quae obiecta sunt, cogitatum sit, non
885 37 | obruet aut quae tanta delebit oblivio? Quid de virtute eius dicam?
886 37 | sunt, quae umquam vetustas obruet aut quae tanta delebit oblivio?
887 26 | Deiotarum elatum vino se obruisse in convivioque nudum saltavisse.
888 30 | vestram familiam abiectam et obscuram e tenebris in lucem evocavit:
889 12 | gestae ceterorum laudibus obscuritatem attulerunt, idcirco Cn.
890 20 | 20] Obsecro, Caesar, repete illius temporis
891 34 | a te est et non numquam obstupefactis hominibus ipsa admiratione
892 5 | oratio: quae mihi ad spem obtinendae veritatis gravissima sunt,
893 20 | voluerit, cenatum noluerit occidere? ~
894 40 | possim; nihil opus est: occurrere solet ipsa supplicibus et
895 20 | memoriam, pone illum ante oculos diem, voltus hominum te
896 18 | in se gentium non solum odia, sed etiam arma convertisset:
897 30 | haec quoque acerbitas et odii magnitudo: adeone, ut omnia
898 10 | reliquisti. Neque enim ille odio tui progressus, sed errore
899 8 | incommodis et detrimentis propter offensionem animi tui meminerant, teque
900 33 | animos hominum vehementer offensos, plaudi tibi non solere."
901 39 | necessitudinem magna eius officia in me et in exercitum meum
902 27 | Multis ille quidem gradibus officiorum erga rem publicam nostram
903 36 | tenus regnare iussus esset, omnemque hanc Asiam, quae est nunc
904 38 | magis etiam erexerit ab omnique sollicitudine abstraxerit;
905 11 | consules ex Italia profugisse omnisque consularis—sic enim ei nuntiabatur,—
906 12 | nomen illius fuerit, quantae opes, quanta in omni genere bellorum
907 39 | semel ignotum a te esse oportet, nec beneficium tuum in
908 43 | cum salute: quorum alterum optare illorum crudelitatis est,
909 33 | inquit—eius enim nomine, optimi viri nec tibi ignoti, male
910 24 | etiam illud, equites non optimos misisse. Credo, Caesar,
911 27 | tetrarches nobilis, sed etiam optimus pater familias et diligentissimus
912 40 | commovere possim; nihil opus est: occurrere solet ipsa
913 9 | 9] Cum facile orari, Caesar, tum semel exorari
914 40 | et calamitosis, nullius oratione evocata. Propone tibi duos
915 5 | eam frequentiam, in qua oratorum studia niti solent: in tuis
916 15 | tantae ferocitatis victorem orbis terrarum non extimescere,
917 10 | appellavisset, quique illum ordinem ab adulescentia gravissimum
918 11 | et rumoribus patebat ad orientem via nec ulli veri subsequebantur.
919 12 | cum di atque homines omnia ornamenta congessissent, tum tu ipse
920 2 | deinde eum regem, quem ornare antea cuncto cum senatu
921 8 | suspicemur. Per dexteram istam te oro, quam regi Deiotaro hospes
922 3 | nostrae rei publicae cum os videbam, cum verba audiebam,
923 28 | solebat! Quam se iactare, quam ostentare, quam nemini in illa causa
924 19 | cognovisti, qualis rex Attalus in P. Africanum fuit, cui magnificentissima
925 18 | factum, negari potest. Si palam te interemisset, omnium
926 13 | evocatus ut is, qui senatui parere didicisset: postremo venit
927 22 | scire dicis? ~VIII. Reliqua pars accusationis duplex fuit:
928 35 | minus a se, qui in altera parte fuisset, ea sumeres non
929 23 | eos, quos misisset, non paruisse, aut, qui dicto audientes
930 13 | gerente utilitatibus tuis paruit. ~
931 9 | hostem, sed ut amicum officio parum functum, quod propensior
932 11 | enim nuntiis et rumoribus patebat ad orientem via nec ulli
933 30 | lucem evocavit: quis tuum patrem antea, quis esset, quam
934 29 | ardebat studio illius belli et patri satis faciendum esse arbitrabatur.
935 7 | dico, de accusatorum spe pauca dicam; qui cum videantur
936 27 | diligentissimus agricola et pecuarius haberetur. Qui igitur adulescens,
937 42 | te in Deiotari tetrarchia pedem discessisse; in primis finibus
938 2 | dominum impulerit, a legatorum pedibus abduxerit. ~
939 8 | renovare voluisti; te eius di penates acceperunt, te amicum et
940 15 | fuerit in conspectu deorum penatium necare hospitem, cuius tantae
941 4 | interdum, quod tamen cum te penitus recognovi, timere desino:
942 37 | Multa se arbitratur et peperisse ante factis et habere in
943 17 | corruptum, hac sum suspitione percussus: medicum indicem subornavit;
944 21 | cubiculo malle dixisti." Di te perduint, fugitive! Ita non modo
945 25 | habemus Latinum: ~ pereant amici, dum inimici una intercidant." ~
946 19 | Deiotarus, re illo tempore non perfecta, continuo dimisit exercitum?
947 15 | tanto scelere non modo perfecto, sed etiam cogitato? ~
948 21 | ventum esset, ibi cogitata perficeret." Non video causam mutandi
949 40 | quod fieri solet in tantis periculis, temptare quonam modo dicendo
950 24 | solum ad hospitium, sed ad periculum etiam atque ad aciem praesto
951 25 | nuntiatum Domitium naufragio perisse, te in castello circumsederi,
952 10 | maximis eum rebus liberares, perparvam amicitiae culpam relinquebas;
953 2 | cuncto cum senatu solebam pro perpetuis eius in nostram rem publicam
954 13 | discessit; spem infinitam persequi noluit; vel officio, si
955 26 | in Asia negotiati sunt, perspecta et cognita. ~
956 1 | in hac causa ita me multa perturbant, ut, quantum mea fides studii
957 4 | 4] II. Perturbat me, C. Caesar, etiam illud
958 7 | audiendi diligentia minuat hanc perturbationem meam. Sed ante quam de accusatione
959 43 | summo dedecore miserrimam pestem importaturam esse regibus
960 28 | pudoris pudicitiaeque exempla peterentur, tamen hoc maledictum minime
961 14 | tecumque in acie contra Pharnacem fuit tuumque hostem esse
962 13 | victoriae societatem. Itaque Pharsalico proelio facto a Pompeio
963 29 | semper auctor fui, post Pharsalicum proelium suasor fuissem
964 17 | ad me ista causa delata, Phidippum medicum, servum regium,
965 8 | acceperunt, te amicum et placatum Deiotari regis arae focique
966 9 | exorari soles. Nemo umquam te placavit inimicus, qui ullas resedisse
967 35 | autem aliquid est, te ut plane Deiotaro reconciliet oratio
968 33 | hominum vehementer offensos, plaudi tibi non solere." Nonne
969 34 | quidem rostris clarior. De plausu autem quid respondeam? Qui
970 28 | defecerant. Itaque Deiotarum cum plures in equum sustulissent, quod
971 12 | congessissent, tum tu ipse plurima et maxima. Neque enim, si
972 42 | tuam implorat, qua vales plurimum; negat umquam se a te in
973 28 | equitibus, quos una cum eo ad Pompeium pater miserat, quos concursus
974 20 | illius temporis memoriam, pone illum ante oculos diem,
975 31 | pueri consulem, censorem, pontificem maximum vidimus, cum tribunus
976 37 | aetatem, in Asia, Cappadocia, Ponto, Cilicia, Syria bella gesserunt:
977 15 | finitimi, omnis liberos populos, omnis socios, omnis provincias,
978 8 | Deiotaro hospes hospiti porrexisti, istam, inquam, dexteram
979 33 | existimari, statua inter reges posita animos hominum vehementer
980 21 | cubiculum transferri non possent? Habes crimina insidiarum:
981 40 | miseri cordiam tuam commovere possim; nihil opus est: occurrere
982 12 | numerabamus: tuos enumerare non possumus. ~
983 41 | vero et a te confirmatum posteris etiam suis tradituros se
984 21 | 21] "In posterum" inquit "diem distulit,
985 13 | senatui parere didicisset: postremo venit ut ad fugientem, non
986 42 | adsiduitatem tibi se praebuisse postridie: ~
987 1 | videtur vel usus vel aetas mea postulare, tum in hac causa ita me
988 21 | signa aenea in insidiis posuerat, quae e balneo in cubiculum
989 30 | inimicitias hominum more gerere poteratis, non ficto crimine insectari,
990 29 | secunda fortuna, Castor, non potestis sine propinquorum calamitate
991 18 | potuit primum occultius in potione, in cibo; deinde etiam impunius
992 29 | ad meam auctoritatem non potui adducere, quod et ipse ardebat
993 4 | sibi se aequiorem quam reo praebeat: sed tua, C. Caesar, praestans
994 42 | eandemque adsiduitatem tibi se praebuisse postridie: ~
995 26 | ignorare non arbitror, sed praecipue singularis et admiranda
996 24 | exercitum aluit, ei, quem Asiae praefeceras, in nulla re defuit; tibi
997 2 | duxerit; avi servum corruptum praemiis ad accusandum dominum impulerit,
998 19 | exercitu accepit; quod cum praesens Deiotarus regio et animo
999 16 | imprudentem caderet propter metum praesentis exitii, nec in facinorosum,
1000 4 | praebeat: sed tua, C. Caesar, praestans singularisque natura hunc
1001 12 | gloria, quanto tu omnibus praestitisti; itaque Cn. Pompeii bella,
|