1-facul | famam-praes | praet-xv
bold = Main text
Caput grey = Comment text
1002 35 | XIII. Nihil a me arbitror praeteritum, sed aliquid ad extremum
1003 34 | compressus est et fortasse eo praeterrnissus, quia nihil volgare te dignum
1004 11 | arma sumpta, consulibus, praetoribus, tribunis plebis, nobis
1005 31 | delaturum se esse dixisset, prehendi hominem iussit ad Scaurumque
1006 42 | tetrarchia pedem discessisse; in primis finibus tibi se praesto
1007 31 | tribunus plebis M. Scaurum principem civitatis in iudicium populi
1008 | prius
1009 26 | sunt regiae laudes, illa privata est. Ut volet quisque, accipiat:
1010 40 | salutem dedisti; quae si in privatis gloriosa sunt, multo magis
1011 41 | tum tibi etiam, ut spero, probati. ~
1012 14 | ex tuis fidelissimum et probatissimum omnibus delegisti, pecuniam
1013 16 | puto. Nota tibi est hominis probitas, C. Caesar, noti mores,
1014 36 | factum, quod nimis magna procuratione liberatus modicis regni
1015 32 | vobis. Nonne, cum esset productus et cum tecum fuisset, refugit
1016 13 | societatem. Itaque Pharsalico proelio facto a Pompeio discessit;
1017 29 | auctor fui, post Pharsalicum proelium suasor fuissem armorum non
1018 8 | non tam in bellis neque in proelus quam in promissis et fide
1019 11 | audivit, consules ex Italia profugisse omnisque consularis—sic
1020 26 | Quid deinde? Furcifer quo progreditur? Ait hac laetitia Deiotarum
1021 10 | Neque enim ille odio tui progressus, sed errore communi lapsus
1022 30 | sollicitare verbis, spe promissisque corrumpere, abducere domum,
1023 9 | officio parum functum, quod propensior in Cn. Pompeii amicitiam
1024 30 | armare, hoc est non uni propinquo, sed omnibus familiis nefarium
1025 29 | Castor, non potestis sine propinquorum calamitate esse contenti? ~
1026 40 | nullius oratione evocata. Propone tibi duos reges et id animo
1027 42 | dicit, usque ad ultimos prosecutum; cum e balneo exisses, tecum
1028 36 | Asiam, quae est nunc nostra provincia, amisisset, dicere est solitus
1029 15 | populos, omnis socios, omnis provincias, omnia denique omnium arma
1030 16 | Deiotarum non tam ingenio et prudentia quam fide et religione vitae
1031 16 | illo? Quis tectior? Quis prudentior? Quamquam hoc loco Deiotarum
1032 3 | amicis simum nostrae rei publicae cum os videbam, cum verba
1033 37 | tamque honorifica, quae publicis populi Romani litteris monimentisque
1034 28 | eum virum, unde pudoris pudicitiaeque exempla peterentur, tamen
1035 28 | habuisses neque eum virum, unde pudoris pudicitiaeque exempla peterentur,
1036 31 | Domitius ille, quem nos pueri consulem, censorem, pontificem
1037 30 | evolare potest contraque nos pugnare, fit in dominatu servitus,
1038 8 | periculo dicerent, fore putabant ut in exulcerato animo facile
1039 36 | de se senatus imminutum putat. Magno animo et erecto est,
1040 16 | religione vitae defendendum puto. Nota tibi est hominis probitas,
1041 3 | dominum ne tormentis quidem quaeri liceat, in qua quaestione
1042 23 | in vincula coniecit. Non quaero quam veri simile sit aut
1043 3 | quidem quaeri liceat, in qua quaestione dolor elicere veram vocem
1044 | qualis
1045 | quamvis
1046 12 | Quantum nomen illius fuerit, quantae opes, quanta in omni genere
1047 6 | audiente et disceptante te, quantam mihi alacritatem populi
1048 12 | superiores vicerat gloria, quanto tu omnibus praestitisti;
1049 38 | dubito quin tuis litteris, quarum exemplum legi, quas ad eum
1050 | quas
1051 32 | exempla corrumperes domestica que immanitate nostrae civitatis
1052 9 | sunt inauditae cum Deiotaro querellae tuae? Num quam tu illum
1053 34 | potest? Nam de statua quis queritur, una praesertim, cum tam
1054 | quibusdam
1055 | quicquid
1056 11 | videbat: in summo tamen timore quiescendum esse arbitrabatur. Maxime
1057 20 | quid nisi modeste, nisi quiete, nisi ex homiuis gravissimi
1058 38 | omnem tranquillitatem et quietem senectutis acceptam refert
1059 10 | decretis appellavisset, quique illum ordinem ab adulescentia
1060 | quisque
1061 | quoad
1062 43 | id suum facinus iudices. Quocirca, C. Caesar, velim existimes
1063 | quoniam
1064 | quoque
1065 27 | consuetudines, amicitias, res rationesque iungebat, ut non solum tetrarches
1066 9 | in tuam: cui tamen ipsi rd veniam te daturum fuisse
1067 4 | quod tamen cum te penitus recognovi, timere desino: re enim
1068 35 | est, te ut plane Deiotaro reconciliet oratio mea. Non enim iam
1069 20 | intuentium atque admirantium recordare: num quae trepidatio? Num
1070 6 | beneficia in regem Deiotarum recordarer, nullo modo mihi deesse
1071 42 | cenatus, cum in cubiculo recubuisses; eandemque adsiduitatem
1072 43 | sunt, cogitatum sit, non recusat quin id suum facinus iudices.
1073 35 | fuisset, ea sumeres non recusavit. ~
1074 19 | eodem te, cum cenavisses, rediturum dixeras, itaque fecisti.
1075 7 | nunc animi sit, ad te ipsum referre, quo facilius cum aequitas
1076 25 | exciperent et celeriter ad se referrent: itaque cum esset ei nuntiatum
1077 38 | quietem senectutis acceptam refert clementiae tuae. XIV. Quo
1078 33 | domos, armatis militibus refertum forum! Quae semper in civili
1079 32 | productus et cum tecum fuisset, refugit ad legatos? Nonne ad hunc
1080 26 | beneficum, liberalem: hae sunt regiae laudes, illa privata est.
1081 3 | audiebam, non tam adflictam regiam con dicionem dolebam quam
1082 41 | regum suorum hi legati tibi regii tradunt, Hieras et Blesamius
1083 19 | quod cum praesens Deiotarus regio et animo et more fecisset,
1084 24 | Alexandriae fore exitus propter regionis naturam et fluminis. At
1085 36 | devictus est, Tauro tenus regnare iussus esset, omnemque hanc
1086 36 | procuratione liberatus modicis regni terminis uteretur, potest
1087 3 | dominum amicis simum nostrae rei publicae cum os videbam,
1088 16 | et prudentia quam fide et religione vitae defendendum puto.
1089 10 | perparvam amicitiae culpam relinquebas; itaque non solum in eum
1090 22 | illos scire dicis? ~VIII. Reliqua pars accusationis duplex
1091 9 | resedisse in te simultatis reliquias senserit. Quamquam cui sunt
1092 10 | hospitem agnovisti, regem reliquisti. Neque enim ille odio tui
1093 31 | tamen ille inimico servum remisit, tu ab avo abduxisti; ille
1094 8 | inire, tu vetus hospitium renovare voluisti; te eius di penates
1095 4 | non sibi se aequiorem quam reo praebeat: sed tua, C. Caesar,
1096 20 | 20] Obsecro, Caesar, repete illius temporis memoriam,
1097 30 | impie necessitudinis nomen repudiaretis, tamen inimicitias hominum
1098 31 | adiutorem servum contra dominum repudiavit, tu etiam accusatorem adhibuisti. ~
1099 38 | 38] Haec ille reputans et dies noctisque cogitans
1100 7 | usu atque exercitatione rerum valere, tamen ad hanc causam
1101 9 | placavit inimicus, qui ullas resedisse in te simultatis reliquias
1102 35 | aliquid ad extremum causae reservatum. Id autem aliquid est, te
1103 8 | clementiam tuam libera, ne residere in te ullam partem iracundiae
1104 34 | clarior. De plausu autem quid respondeam? Qui nec desideratus umquam
1105 36 | concessisti: hoc nomine retento atque servato nullum beneficium
1106 41 | amitterent te victore timuerunt, retentum vero et a te confirmatum
1107 35 | crede, Caesar. Quid enim retineat per te meminit, non quid
1108 19 | armatos, ut conlocati fuerant, retinere magnum fuit? Cum in convivio
1109 13 | coniunctus, et venit vel rogatus ut amicus, vel arcessitus
1110 26 | nostris, tum ab equitibus Romanis, qui in Asia negotiati sunt,
1111 34 | locus est ad statuam quidem rostris clarior. De plausu autem
1112 11 | talibus enim nuntiis et rumoribus patebat ad orientem via
1113 28 | aetate se imbuerat, non saltandi, sed bene ut armis, optime
1114 26 | suppliciu adferre? Deiotarum saltantem quisquam aut ebrium vidit
1115 28 | ore male dicere. Quod si saltatorem avum habuisses neque eum
1116 26 | obruisse in convivioque nudum saltavisse. Quae crux huic fugitivo
1117 27 | existi matione eaque aetate saltavit? ~
1118 30 | adeone, ut omnia vitae salutisque communis atque etiam humanitatis
1119 20 | ex homiuis gravissimi et sanctissimi disciplina? Quid igitur
1120 40 | sociorum vero regum et amicorum sanctissimum; ~
1121 10 | adulescentia gravissimum sanctissimumque duxisset, isdem rebus est
1122 40 | regium nomen in hac civitate sanctum fuit, sociorum vero regum
1123 | sane
1124 37 | Quae omnes docti atque sapientes summa, quidam etiam sola
1125 4 | enim iniquum est, sed tua sapientia fit aequissimum: nam dicere
1126 31 | iudicium populi vocavisset Scaurique servus ad eum clam domum
1127 31 | cum tribunus plebis M. Scaurum principem civitatis in iudicium
1128 31 | prehendi hominem iussit ad Scaurumque deduci. Vide quid intersit,
1129 2 | crudelem Castorem, ne dicam sceleratum et impium, qui nepos avum
1130 36 | Asiae, cum, postea quam a L. Scipione devictus est, Tauro tenus
1131 22 | eadem scires, quae illos scire dicis? ~VIII. Reliqua pars
1132 22 | Romam mittebat, qui eadem scires, quae illos scire dicis? ~
1133 21 | mitteret, ubi et inimicissimum sciret esse nepotem sum et C. Caesarem,
1134 33 | Blesamius tyrannum Caesarem scriberet? Multorum enim capita civium
1135 42 | regem contra dignitatem tuam scripserit. Hieras quidem causam omnem
1136 19 | magnificentissima dona, ut scriptum legimus, usque ad Numantiam
1137 | secum
1138 | secunda
1139 12 | Deiotarus cessit, quem nos omnes secuti sumus; ad quem cum di atque
1140 25 | 25] Secutum est bellum Africanum: graves
1141 10 | in media re publica nati semperque versati: ~
1142 39 | animis hominum sollicitudinem sempiternam, nec accidere ut quisquam
1143 2 | ornare antea cuncto cum senatu solebam pro perpetuis eius
1144 13 | vel evocatus ut is, qui senatui parere didicisset: postremo
1145 11 | ei nuntiabatur,—cunctum senatum, totam Italiam effusam:
1146 2 | terrorem intulerit ei, cuius senectutem tueri et tegere debebat,
1147 38 | tranquillitatem et quietem senectutis acceptam refert clementiae
1148 28 | sustulissent, quod haerere in eo senex posset, admirari solebamus:
1149 9 | te simultatis reliquias senserit. Quamquam cui sunt inauditae
1150 33 | semper in civili victoria sensimus, ea te victore non vidimus. ~
1151 25 | dixit versum Graecum eadem sententia, qua etiam nos habemus Latinum: ~
1152 43 | velim existimes hodierno die sententiam tuam aut cum summo dedecore
1153 33 | ex urbanis malevolorum sermunculis haec ab istis esse conlecta?
1154 36 | hoc nomine retento atque servato nullum beneficium populi
1155 30 | indicere; nam ista corruptela servi si non modo impunita fuerit,
1156 32 | venit? Nonne audiente hoc Servio Sulpicio, clarissimo viro,
1157 30 | pugnare, fit in dominatu servitus, in servitute dominatus. ~
1158 30 | in dominatu servitus, in servitute dominatus. ~
1159 25 | fuit? Qui auctionatus sit seseque spoliare maluerit quam tibi
1160 27 | praeditus, nihil umquam nisi severissime et gravissime fecerit, is
1161 26 | in rege: fortem, iustum, severum, gravem, magnanimum, largum,
1162 21 | et amens es. Quid? Ille signa aenea in insidiis posuerat,
1163 23 | coniecit. Non quaero quam veri simile sit aut habuisse regem quos
1164 9 | qui ullas resedisse in te simultatis reliquias senserit. Quamquam
1165 3 | absentem et dominum amicis simum nostrae rei publicae cum
1166 26 | arbitror, sed praecipue singularis et admiranda frugalitas:
1167 4 | tua, C. Caesar, praestans singularisque natura hunc mihi metum minuit.
1168 13 | periculi, non ad victoriae societatem. Itaque Pharsalico proelio
1169 40 | hac civitate sanctum fuit, sociorum vero regum et amicorum sanctissimum; ~
1170 15 | omnis liberos populos, omnis socios, omnis provincias, omnia
1171 13 | amicus, vel arcessitus ut socius, vel evocatus ut is, qui
1172 37 | sapientes summa, quidam etiam sola bona esse dixerunt, hisque
1173 1 | initio dicendi commoveri soleam vehementius, quam videtur
1174 2 | antea cuncto cum senatu solebam pro perpetuis eius in nostram
1175 28 | eo senex posset, admirari solebamus: hic vero adulescens, qui
1176 5 | qua oratorum studia niti solent: in tuis oculis, in tuo
1177 9 | Caesar, tum semel exorari soles. Nemo umquam te placavit
1178 36 | provincia, amisisset, dicere est solitus benigne sibi a populo Romano
1179 30 | humanitatis iura violentur? Servum sollicitare verbis, spe promissisque
1180 38 | etiam erexerit ab omnique sollicitudine abstraxerit; iubes enim
1181 39 | haerere in animis hominum sollicitudinem sempiternam, nec accidere
1182 34 | 34] Solus, inquam, es, C. Caesar,
1183 22 | quos secum habebat, te solutum Romam mittebat, qui eadem
1184 3 | non posset, eum accuset solutus. ~
1185 6 | consumptam esse meminisset? Spectarem curiam, intuerer forum,
1186 5 | intueor, ad te unum omnis mea spectat oratio: quae mihi ad spem
1187 22 | fuit: una regem semper in speculis fuisse, cum a te esset animo
1188 24 | te animo fuit quo modo? Speravit, credo, difficilis tibi
1189 41 | amicissimi, tum tibi etiam, ut spero, probati. ~
1190 25 | auctionatus sit seseque spoliare maluerit quam tibi pecuniam
1191 34 | invidiam, nullus locus est ad statuam quidem rostris clarior.
1192 34 | enim invidendum est eius statuis, cuius tropaeis non invidemus.
1193 5 | frequentiam, in qua oratorum studia niti solent: in tuis oculis,
1194 1 | perturbant, ut, quantum mea fides studii mihi adferat ad salutem
1195 28 | conveniret. Quibus ille studiis ab ineunte aetate se imbuerat,
1196 16 | optimo et ab homine minime stulto cogitatum esse confingitis? ~
1197 | sua
1198 | suam
1199 29 | post Pharsalicum proelium suasor fuissem armorum non deponendorum,
1200 25 | maluerit quam tibi pecuniam non subministrare. "At eo" inquit "tempore
1201 17 | percussus: medicum indicem subornavit; finget videlicet aliquod
1202 11 | orientem via nec ulli veri subsequebantur. Nihil ille de condicionibus
1203 36 | et erecto est, nec umquam succumbet inimicis, ne fortunae quidem. ~
1204 | sui
1205 32 | Nonne audiente hoc Servio Sulpicio, clarissimo viro, qui tum
1206 35 | altera parte fuisset, ea sumeres non recusavit. ~
1207 39 | familiaritatem consuetudo attulit, summam vero necessitudinem magna
1208 11 | consentientis auctoritate arma sumpta, consulibus, praetoribus,
1209 | sumus
1210 | suorum
1211 | suos
1212 12 | quis ignorat? Tanto ille superiores vicerat gloria, quanto tu
1213 40 | est: occurrere solet ipsa supplicibus et calamitosis, nullius
1214 26 | huic fugitivo potest satis suppliciu adferre? Deiotarum saltantem
1215 42 | criminibus illis pro rege se supponit reum; memoriam tuam implorat,
1216 35 | enim iam metuo ne tu illi suscenseas; illud vereor ne tibi illum
1217 35 | illud vereor ne tibi illum suscensere aliquid suspicere: quod
1218 38 | cogitans non modo tibi non suscenset—esset enim non solum ingratus,
1219 42 | Hieras quidem causam omnem suscipit et criminibus illis pro
1220 15 | eum furiosissimum iudicas, suspicari profecto non potes. Ut enim
1221 8 | ullam partem iracundiae suspicemur. Per dexteram istam te oro,
1222 35 | illum suscensere aliquid suspicere: quod abest longissime,
1223 17 | esse corruptum, hac sum suspitione percussus: medicum indicem
1224 17 | non credibiliter, sed ne suspitiose quidem! "Cum" inquit "in
1225 14 | viri, suis tectis et copiis sustentavit; ille Ephesum ad eum, quem
1226 36 | ille enim furoris multam sustulerat, hic erroris. Omnia tu Deiotaro,
1227 28 | Deiotarum cum plures in equum sustulissent, quod haerere in eo senex
1228 37 | Cappadocia, Ponto, Cilicia, Syria bella gesserunt: senatus
1229 19 | dixeras: quo in loco Deiotarum talem erga te cognovisti, qualis
1230 11 | totam Italiam effusam: talibus enim nuntiis et rumoribus
1231 1 | tuo dum taxat periculo, tamem est ita inusitatum, regem
1232 37 | iudicia de illo tam multa tamque honorifica, quae publicis
1233 5 | ipsius insolentia, quod tantam causam, quanta nulla umquam
1234 40 | Caesar, quod fieri solet in tantis periculis, temptare quonam
1235 38 | exemplum legi, quas ad eum Tarracone huic Blesamio dedisti, se
1236 36 | Scipione devictus est, Tauro tenus regnare iussus esset,
1237 1 | non iniquum est in tuo dum taxat periculo, tamem est ita
1238 16 | consideratior illo? Quis tectior? Quis prudentior? Quamquam
1239 14 | Domitii, amplissimi viri, suis tectis et copiis sustentavit; ille
1240 14 | corpus suum periculo obiecit, tecumque in acie contra Pharnacem
1241 2 | cuius senectutem tueri et tegere debebat, commendationemque
1242 16 | haec homo inconsultus et temerarius non videbat. Quis consideratior
1243 26 | frugalitatem, id est modestiam et temperantiam, virtutem maximam iudico.
1244 31 | 31] O tempora, o mores ! Cn. Domitius
1245 20 | Obsecro, Caesar, repete illius temporis memoriam, pone illum ante
1246 40 | solet in tantis periculis, temptare quonam modo dicendo miseri
1247 1 | capitis esse, ut ante hoc tempus non sit auditum; ~
1248 30 | familiam abiectam et obscuram e tenebris in lucem evocavit: quis
1249 11 | essent, tamen usque eo se tenuit, quoad a Cn. Pompeio ad
1250 36 | Scipione devictus est, Tauro tenus regnare iussus esset, omnemque
1251 36 | liberatus modicis regni terminis uteretur, potest multo facilius
1252 15 | ferocitatis victorem orbis terrarum non extimescere, cuius tam
1253 2 | adduxerit adulescentiaeque suae terrorem intulerit ei, cuius senectutem
1254 14 | misit; ille iterum, ille tertio auctionibus factis pecuniam
1255 6 | intuerer forum, caelum denique testarer ipsum. Sic, cum et deorum
1256 27 | rationesque iungebat, ut non solum tetrarches nobilis, sed etiam optimus
1257 42 | umquam se a te in Deiotari tetrarchia pedem discessisse; in primis
1258 [Title]| Textus~
1259 4 | metum minuit. Non enim tam timeo quid tu de rege Deiotaro,
1260 1 | defendendam, tantum facultatis timor detrahat. Primum dico pro
1261 41 | ne amitterent te victore timuerunt, retentum vero et a te confirmatum
1262 32 | Domitium cenabat, et hoc Tito Torquato, optimo adulescente,
1263 3 | maiorum de servo in dominum ne tormentis quidem quaeri liceat, in
1264 32 | Domitium cenabat, et hoc Tito Torquato, optimo adulescente, se
1265 11 | nuntiabatur,—cunctum senatum, totam Italiam effusam: talibus
1266 41 | confirmatum posteris etiam suis tradituros se esse confidunt. Corpora
1267 41 | suorum hi legati tibi regii tradunt, Hieras et Blesamius et
1268 38 | etiam amens,—verum omnem tranquillitatem et quietem senectutis acceptam
1269 21 | quae e balneo in cubiculum transferri non possent? Habes crimina
1270 20 | admirantium recordare: num quae trepidatio? Num qui tumultus? Num quid
1271 35 | existimares multis tibi multa esse tribuenda, quo minus a se, qui in
1272 36 | Omnia tu Deiotaro, Caesar, tribuisti, cum et ipsi et filio nomen
1273 11 | consulibus, praetoribus, tribunis plebis, nobis imperatoribus
1274 31 | pontificem maximum vidimus, cum tribunus plebis M. Scaurum principem
1275 12 | Pompeii bella, victorias, triumphos, consulatus admirantes numerabamus:
1276 34 | est eius statuis, cuius tropaeis non invidemus. Nam si locus
1277 22 | excursionibus et latrociniis tueretur et imperatoribus nostris
1278 20 | quae trepidatio? Num qui tumultus? Num quid nisi modeste,
1279 | tuos
1280 14 | acie contra Pharnacem fuit tuumque hostem esse duxit suum.
1281 34 | Blesamio, qui vivit in regno, tyrannus videri potest? Nam de statua
1282 8 | libera, ne residere in te ullam partem iracundiae suspicemur.
1283 9 | te placavit inimicus, qui ullas resedisse in te simultatis
1284 11 | patebat ad orientem via nec ulli veri subsequebantur. Nihil
1285 42 | praesto fuisse dicit, usque ad ultimos prosecutum; cum e balneo
1286 | unam
1287 | unde
1288 30 | dominum armare, hoc est non uni propinquo, sed omnibus familiis
1289 | unus
1290 33 | Nonne intellegis, Caesar, ex urbanis malevolorum sermunculis
1291 32 | inhumanitas? Idcirco in hanc urbem venisti, ut huius urbis
1292 32 | urbem venisti, ut huius urbis iura et exempla corrumperes
1293 7 | videantur nec ingenio nec usu atque exercitatione rerum
1294 14 | pecuniam dedit, qua ad bellum uterere; ille corpus suum periculo
1295 13 | Alexandrinum bellum gerente utilitatibus tuis paruit. ~
1296 39 | conciliavit, hospitium voluntas utriusque coniunxit, familiaritatem
1297 | utrum
1298 13 | 13] V. Ad eum igitur rex Deiotarus
1299 27 | quicquid a bellis populi Romani vacabat, cum hominibus nostris consuetudines,
1300 34 | cum tam multas videat? Valde enim invidendum est eius
1301 7 | atque exercitatione rerum valere, tamen ad hanc causam non
1302 42 | memoriam tuam implorat, qua vales plurimum; negat umquam se
1303 33 | reges posita animos hominum vehementer offensos, plaudi tibi non
1304 1 | dicendi commoveri soleam vehementius, quam videtur vel usus vel
1305 43 | iudices. Quocirca, C. Caesar, velim existimes hodierno die sententiam
1306 4 | intellego quid de te ceteros velis iudicare. ~
1307 17 | videlicet aliquod crimen veneni. Etsi a veritate longe,
1308 9 | tuam: cui tamen ipsi rd veniam te daturum fuisse dicebas,
1309 17 | inquit "in castellum Blucium venisses et domum regis, hospitis
1310 31 | servus ad eum clam domum venisset et crimina in dominum delaturum
1311 32 | inhumanitas? Idcirco in hanc urbem venisti, ut huius urbis iura et
1312 21 | cum in castellum Bluciuml ventum esset, ibi cogitata perficeret."
1313 3 | quaestione dolor elicere veram vocem possit etiam ab invito,
1314 3 | publicae cum os videbam, cum verba audiebam, non tam adflictam
1315 33 | iussu Caesaris vexatos, verberatos, necatos, multas adflictas
1316 26 | admiranda frugalitas: etsi hoc verbo scio laudari regem non solere;
1317 35 | tu illi suscenseas; illud vereor ne tibi illum suscensere
1318 17 | aliquod crimen veneni. Etsi a veritate longe, tamen a consuetudine
1319 5 | mihi ad spem obtinendae veritatis gravissima sunt, ad motum
1320 5 | umquam in disceptatione versata est, dico intra domesticos
1321 10 | re publica nati semperque versati: ~
1322 25 | circumsederi, de Domitio dixit versum Graecum eadem sententia,
1323 25 | dixisset: ipse enim mansuetus, versus immanis. Qui autem Domitio
1324 | vestra
1325 30 | debebant—rex enim Deiotarus vestram familiam abiectam et obscuram
1326 8 | Tu illius domum inire, tu vetus hospitium renovare voluisti;
1327 37 | consignata sunt, quae umquam vetustas obruet aut quae tanta delebit
1328 33 | viderat, multos iussu Caesaris vexatos, verberatos, necatos, multas
1329 16 | 16] VI. At, credo, haec homo inconsultus
1330 11 | rumoribus patebat ad orientem via nec ulli veri subsequebantur.
1331 12 | ignorat? Tanto ille superiores vicerat gloria, quanto tu omnibus
1332 23 | mittebat, utrum causam illam victam esse nesciebat an Caecilium
1333 15 | cuius tantae ferocitatis victorem orbis terrarum non extimescere,
1334 24 | in nulla re defuit; tibi victori non solum ad hospitium,
1335 13 | est ad periculi, non ad victoriae societatem. Itaque Pharsalico
1336 12 | itaque Cn. Pompeii bella, victorias, triumphos, consulatus admirantes
1337 31 | iussit ad Scaurumque deduci. Vide quid intersit, etsi inique
1338 7 | spe pauca dicam; qui cum videantur nec ingenio nec usu atque
1339 34 | praesertim, cum tam multas videat? Valde enim invidendum est
1340 3 | nostrae rei publicae cum os videbam, cum verba audiebam, non
1341 | videlicet
1342 21 | cogitata perficeret." Non video causam mutandi loci, sed
1343 33 | Multorum enim capita civium viderat, multos iussu Caesaris vexatos,
1344 8 | Deiotari regis arae focique viderunt. ~
1345 1 | soleam vehementius, quam videtur vel usus vel aetas mea postulare,
1346 26 | saltantem quisquam aut ebrium vidit umquam? Omnes in illo sunt
1347 19 | tum te inspicere velle." VII. Quid postea? An Deiotarus,
1348 22 | quae illos scire dicis? ~VIII. Reliqua pars accusationis
1349 22 | coniecit." Cum igitur eos vinciret, quos secum habebat, te
1350 23 | tanta re non fuissent, eos vinctos potius quam necatos. Sed
1351 26 | laetitia Deiotarum elatum vino se obruisse in convivioque
1352 30 | atque etiam humanitatis iura violentur? Servum sollicitare verbis,
1353 11 | datam, movebatur animo et vir huic imperio amicissimus
1354 39 | tum de multis amplissimis viris, quibus semel ignotum a
1355 16 | Deiotari integritas, gravitas, virtus, fides non audita est? Quod
1356 26 | Omnes in illo sunt rege virtutes, quod te, Caesar, ignorare
1357 28 | avum habuisses neque eum virum, unde pudoris pudicitiaeque
1358 37 | bene, sed etiam ad beate vivendum contentam esse virtutem. ~
1359 34 | vidimus, is Blesamio, qui vivit in regno, tyrannus videri
1360 22 | alere poterat; nunc exiguas vix tueri potest. ~
1361 | vobis
1362 39 | beneficium tuum in dubium vocari, nec haerere in animis hominum
1363 31 | civitatis in iudicium populi vocavisset Scaurique servus ad eum
1364 3 | quaestione dolor elicere veram vocem possit etiam ab invito,
1365 17 | quam accumberes, ducere volebat; erant enim armati, qui
1366 26 | laudes, illa privata est. Ut volet quisque, accipiat: ego tamen
1367 34 | praeterrnissus, quia nihil volgare te dignum videri potest. ~
1368 5 | tuis oculis, in tuo ore voltuque acquiesco, te unum intueor,
1369 20 | illum ante oculos diem, voltus hominum te intuentium atque
1370 20 | excogitari potest cur te lautum voluerit, cenatum noluerit occidere? ~
1371 15 | domi te suae interficere voluisse: quod tu, nisi eum furiosissimum
1372 8 | vetus hospitium renovare voluisti; te eius di penates acceperunt,
1373 39 | publica conciliavit, hospitium voluntas utriusque coniunxit, familiaritatem
1374 21 | criminose est. "Cum" inquit "vomere post cenam te velle dixisses,
1375 28 | 28] X. Imitari, Castor, potius
1376 30 | 30] XI. Sint sane inimicitiae,
1377 32 | impulsum esse confessus est? XII. Quae est ista tam impotens,
1378 35 | 35] XIII. Nihil a me arbitror praeteritum,
1379 38 | refert clementiae tuae. XIV. Quo quidem animo cum antea
1380 41 | 41] XV. quod nomen hi reges ne
|