Lib. Cap. Par.

 1       I,    3,  15|         gesta, quorum nihil absonum fidei divinae originis divinitatisque
 2       I,    4,  21|            Egeria essent. Et [soli] Fidei sollemne instituit. Ad id
 3       I,    5,  27|            non plus animi erat quam fidei. Nec manere ergo nec transire
 4       I,    9,  54|         nuntio, quia, credo, dubiae fidei videbatur, nihil voce responsum
 5      II,    1,   4|            Datae litterae ut pignus fidei essent, manifestum facinus
 6      II,    2,  10|          habituram ad posteros quam fidei. Grata erga tantam virtutem
 7      II,    3,  21|      Postumium, quia collega dubiae fidei fuerit, se consulatu abdicasse;
 8     III,    1,   2|      desperatio futurae sibi postea fidei ultima audere et experiri
 9     III,    9,  72|         animis. Nam famae quidem ac fidei damna maiora esse quam quae
10      IV,    5, 44a|          plus artis adhibuisse quam fidei. Eius iniuria queri suos
11       V,    4,  27|           portis accipiant. Nec vos fidei nostrae nec nos imperii
12      VI,    5,  34|    satisfaciebant poenaque in vicem fidei cesserat. adeo ergo obnoxios
13     VII,    3,  18|             plebe ac tribunis erat. Fidei iam suae non solum virtutis
14     VII,    6,  40|          omnia cognitae permittimus fidei?"~ ~41.
15    VIII,    5,  28|      iniuriam unius ingens vinculum fidei iussique consules ferre
16    VIII,    5,  31|            fortunasque suas illorum fidei virtutique permittere. ~ ~
17    VIII,    5,  36|            responderunt, unius eius fidei virtutique causam suam commendantes.
18      IX,    2,  11|             ac consulares fallendae fidei exquirere. I, lictor, deme
19       X,    5,  45|           senatui futurum ne socios fidei suae paeniteret: Etruscorum
20     XXI,    2,  19|        Sagunti ruinae erunt ne quis fidei Romanae aut societati confidat."
21    XXII,    2,  13|       abnuebant, quod unum vinculum fidei est, melioribus parere.~ ~
22    XXII,    6,  39|        iuvant iuvabuntque, - id iam fidei documentum in adversis rebus
23    XXII,    8,  58|             irent, nec pignus aliud fidei quam ut iurarent se redituros
24    XXIV,    3,  20|             tamen spe labefactandae fidei haud absistens. Salapiam
25    XXIV,    4,  22|             cetera omnia, quae suae fidei tutelaeque essent, quoniam
26    XXIV,    6,  45|            non eum esse qui Altinio fidei quicquam censeat habendum;
27    XXIV,    6,  45|           quia et ipsum ut ambiguae fidei virum suspectum iam pridem
28     XXV,    4,  16|   contingere dextram <et> id pignus fidei secum ferre: locum se concilio
29    XXVI,    7,  41|    lineamenta corporis, ita ingenii fidei virtutisque effigiem vobis
30  XXVIII,    3,  16| constantissimae ad ultimam senectam fidei ne tum quidem eum sine probabili
31  XXVIII,    6,  32|          esse; eam quae sola fuerit fidei atque amicitiae ipsos per
32  XXVIII,    8,  39|      dirutum et restitutum Saguntum fidei socialis utrimque servatae
33  XXVIII,    8,  44|         Afros Numidasque, levissima fidei mutandae ingenia. hic modo
34  XXVIII,    8,  44|          Masinissa reges quorum ego fidei ita innitar ut bene tutus
35     XXX,    2,  12|           quod petebatur obligandae fidei in regiam concedit. institit
36     XXX,    2,  15|          eum ut quantum res sineret fidei suae temere obstrictae consuleret -
37    XXXI,    4,  27|         principes ad conloquium, ut fidei Romanorum se committerent,
38   XXXII,    5,  32|              non omnium autem credo fidei quos circa te video, atque
39  XXXIII,    4,  32|           pertinebat, suarum aurium fidei minimum credentes, proximos
40   XXXIV,    3,  25|       coniurationi studet incautior fidei aestimator fuit. conloquentem
41   XXXIV,    6,  58|   libertatis Graecorum non deserere fidei constantiaeque suae ducit
42    XXXV,    5,  49|       potius spectataeque Romanorum fidei credere. nam quod optimum
43   XXXVI,    4,  28|             Aetolos se suaque omnia fidei populi Romani permittere.
44   XXXVI,    5,  38|           in numero scriptori parum fidei sit, quia in augendo eo
45   XXXIX,    5,  51|             odium in se cernens, et fidei regum nihil sane confisus:
46   XXXIX,    5,  51|      hospitales deos violatae ab eo fidei testes invocans, poculum
47      XL,    4,  47|             tamen re ipsa ut pignus fidei essent.~ ~48.
48     XLI,    3,  24|     Thessali Aetolique: nihilo plus fidei auctoritatisque habemus
49    XLII,    3,  39|            dedit. nec tam in pignus fidei obsides desiderati erant,
50    XLIV,    2,  18|             suspensaeque ex fortuna fidei, qui certi hostes viderentur;
51    XLIV,    3,  35|       Menophilum, notae iam sibi et fidei et prudentiae homines, accersitos