Lib. Cap. Par.

 1       I,    9,  50|          concilium indixerit, non adesse. temptari profecto patientiam
 2      II,    2,   9|     emineat, in civitatibus fore; adesse finem regnis, rei inter
 3      II,    3,  24|          ultores superbiae patrum adesse dicere deos; alius alium
 4      II,    3,  28|    ferociter loquerentur, neminem adesse invidiae suae participem;
 5      II,    4,  40|        nuntiatumque Coriolano est adesse ingens mulierum agmen, ut
 6      II,    5,  47|        victorem fuso altero cornu adesse, rem inclinatam sustinuisset.
 7      II,    5,  48|     postero die ad limen consulis adesse; domos inde discedunt.~ ~
 8      II,    5,  55|       apparebatque omne discrimen adesse; nihil cuiquam sanctum,
 9      II,    5,  63|        vis parabatur, cum Volscos adesse fumo ex incendiis villarum
10     III,    1,   3|      timore exercitus et legiones adesse hostium et infesto agmine
11     III,    2,  14|          homines, domum invitare, adesse in foro, tribunos ipsos
12     III,    3,  20|      magis quod et augures iussos adesse ad Regillum lacum fama exierat,
13     III,    4,  28|           clamorem atque auxilium adesse inter se gratulantes, ultro
14      IV,    3,  22|       prima extra portam Collinam adesse iubet. Quibuscumque vires
15       V,    1,   1|           odioque ut victis finem adesse appareret. Comitia utriusque
16       V,    2,   8|        excitam sedibus magna mole adesse Romani crediderant. Eadem
17       V,    6,  39|   publicus pavor, postquam hostes adesse nuntiatum est; mox ululatus
18      VI,    3,  15|          cum signum suis dedisset adesse certamen, agmine ingenti
19    VIII,    5,  33|       equitum, iussus postero die adesse, cum omnes adfirmarent infestius
20       X,    2,  14|    imposito praemonitis militibus adesse certamen, quadrato agmine
21       X,    2,  14|           et pro se quisque miles adesse alterum consulem, adesse
22       X,    2,  14|          adesse alterum consulem, adesse legiones gaudio alacres
23       X,    5,  39| decorandis essent deos immortales adesse propter totiens petita foedera,
24       X,    5,  41|       Cominium, victorem collegam adesse; adniterentur vincere priusquam
25     XXI,    6,  53|          suis certamine crederet, adesse gerendae rei fortunam haud
26   XXIII,    1,   4|        suscipere, ei semper parti adesse, secundum eam litem iudices
27   XXIII,    4,  27|      instructa ad castra. Quem ut adesse tumultuose nuntii refugientes
28    XXVI,    1,   3|           ab reo temptata est, si adesse in iudicio Q. Fulvius frater
29   XXVII,    6, 28b|           portam iubent: consulem adesse. vigiles velut ad vocem
30    XXIX,    2,   7|     ceteros Hannibal, ut consulem adesse sensit, in castra recipit,
31    XXIX,    3,  10|         ex spoliis dona portarent adesse populo Romano. in eiusdem
32    XXIX,    3,  14|         iri finemque bello Punico adesse. impleverat ea res superstitionum
33     XXX,    6,  32|           supremo auxilio effuso, adesse videbatur praesens excidium.
34     XXX,    6,  32|           aciem portendisse deos. adesse finem belli ac laboris;
35    XXXI,    2,  11|       edixerat, Arimini eadem die adesse iuberet et aut ipse, si
36    XXXI,    3,  24|       arce dari iubent, ut hostes adesse omnes scirent. ita undique
37    XXXI,    5,  41|   inopinantibus advenit. quem cum adesse refugientes ex agris quidam
38    XXXV,    3,  30|          emittit. illi ubi hostes adesse et a suis se desertos viderunt,
39   XXXVI,    5,  39|    decedens exercitum dimisit, et adesse Romae ad diem triumphi iussit;
40  XXXVII,    4,  23|       decem triremes erant. et hi adesse hostis ex specula quadam
41 XXXVIII,    1,   3|       aestatem aptam rei gerendae adesse. His persuaserunt, ut per
42 XXXVIII,    1,   7|                       Perseus ubi adesse Aetolos audivit, omissa
43      XL,    3,  30|        posuerunt castra. quos ubi adesse praetor Romanus sensit,
44    XLII,    2,  22|   precibus victus, idibus Martiis adesse reum iussit, quo die novi
45    XLII,    2,  27|        idibus Februariis Brundisi adesse iuberet. hac classe et hoc
46    XLII,    5,  57|        adfert hostem magno agmine adesse. consilio dimisso signum
47    XLIV,    1,   6|          dicitur nuntiatum hostis adesse. quo nuntio cum pavidus
48    XLIV,    2,  23|        intrasse saltum Romanos et adesse discrimen ultimum belli
49    XLIV,    2,  23|        agmine equitum facta, quos adesse foederi sanciendo cum Gentio
50     XLV,    3,  28|        qui arguebantur, Amphipoli adesse ipse convento Cn. Octavio
51     XLV,    3,  29|         Ipse, ubi dies venit, quo adesse Amphipoli denos principes