Lib. Cap. Par.

 1       I,    5,  28|         datum negotium erat ut sine mora imperia exsequerentur. Tum
 2       I,    9,  51|         ferox et oratio hesterna et mora Tarquini, quod videbatur
 3      II,    5,  46|   contumeliis hostes, hinc consules mora exacerbaverant - proelium
 4      II,    5,  54|  descenderet tribunus; dein cum iam mora suspectior fieret, deterritum
 5     III,    3,  24|          teste fuerat faciebant. In mora tribuni erant, qui comitia
 6     III,    9,  69|            ac desperatio inritaret, mora dimicandi nulla est facta.~ ~
 7       V,    4,  28|             tulit senatus quin sine mora voti liberaretur; crateramque
 8      VI,    3,  20|          parva fuisse, cum damnandi mora plebi non in causa sed in
 9      VI,    5,  31|           eo laxamento plebi sumpto mora dilectui non est facta.
10     VII,    2,  12|            parva eadem languesceret mora. His consiliis dictator
11     VII,    4,  27|          copiis occurrissent, nulla mora inter infensos diutino odio
12     VII,    6, 37b|          exercitus, velut haud ulla mora pugnae futura esset, aciem
13     VII,    6, 37b|         Suessulam et tum certaminis mora haud procul ab rerum omnium
14      IX,    3,  13|          urgentes signiferos et, ne mora in concursu pilis emittendis
15     XXI,    2,  24|                            Inde, ne mora atque otium animos sollicitaret,
16     XXI,    4,  35|             praecipites] vias magna mora agebantur, ita tutum ab
17     XXI,    7,  63|   ementiendis Latinarumque feriarum mora et consularibus aliis impedimentis
18    XXII,    2,  12|        hostium posuit castra, nulla mora facta quin Poenus educeret
19    XXII,    7,  51|     Hannibal; victoria uti nescis." mora eius diei satis creditur
20   XXIII,    1,   4|           imperium. Id modo erat in mora ne extemplo deficerent,
21   XXIII,    1,   9|         restituendae Romanis Capuae mora atque impedimentum es. Tu,
22   XXIII,    3,  23|            elanguit cura hominum ea mora frequentesque eum domum
23    XXIV,    4,  33|             non fiant, quicumque in mora sit bello persecuturos.
24    XXIV,    5,  36|    habentibus Romanis simul inutili mora cernens nihil aliud ab suis
25    XXIV,    6,  42|           dubium fuit quin, nisi ea mora intervenisset, castra eo
26     XXV,    2,   8|            suspecta esse iam segnis mora eius desierat.~ ~9.
27     XXV,    4,  18|           ad pugnam evocavit. nulla mora a Campano facta est; infestis
28     XXV,    6, 27b|            primo, dein praeter spem mora cum gaudium et metum in
29    XXVI,    1,   3|             collegae negarunt se in mora esse quo minus, quod ei
30    XXVI,    5,  30| coniurationem factam; quos Marcelli mora destitutos quia ad praedictum
31   XXVII,    7,  39|         itineris profectum erat, id mora ad Placentiam dum frustra
32  XXVIII,    3,  15|             sociorum fuga ut tutior mora videretur fecit. principium
33  XXVIII,    6,  33|             insidias texit nec ulla mora pugnae facta est. Hispani
34  XXVIII,    7,  36|           et ancoras ne in moliendo mora esset praecidunt; multique
35    XXIX,    4,  21|         libera corpora placere sine mora Locrensibus restitui; non
36    XXIX,    7, 36b|           Hannibalem redierunt; nec mora dimicandi facta, cum consuli
37     XXX,    7,  44|        deinde Cn. Corneli fuisse in mora quo minus id bellum exitio
38    XXXI,    5,  33|            armaque expedierant; nec mora, ubi primum hostem videre,
39   XXXII,    2,  13|           exclusus, quia res egebat mora si expugnare vellet nec
40   XXXII,    5,  32|          Romani perpelli potuerunt. Mora cur non extemplo oppugnarentur
41   XXXIV,    2,   9|        hostium copiae essent, ut ne mora quidem segnis esset, omne
42   XXXIV,    3,  34|      Lacedaemonis moenia esse. quae mora si laborem tantum ac periculum
43    XXXV,    2,  18|              Hannibalem quoque sine mora mittendum in Africam esse
44   XXXVI,    2,   9|             Scotusam misit. nec ibi mora deditionis est facta cernentibus
45   XXXVI,    4,  28|           ab nobis defecistis, sine mora dedatis.' prope dicentem
46  XXXVII,    4,  26|         Aemilium et Sami segnis diu mora offendebat, nihil minus
47  XXXVII,    5,  34|         fore magnam ei spem attulit mora et cunctatio Romanorum,
48 XXXVIII,    1,   9|        custodiendi deducuntur. Haec mora iniecta est paci, cum iam
49 XXXVIII,    3,  25|           postremo, cum iam plus in mora periculi quam in ordinibus
50    XLIV,    2,  22|      proficisci placet neque ego in mora sum, C. Licinius collega,