Lib. Cap. Par.

 1       I,    3,  16|              alteram admiratio viri et pavor praesens nobilitavit. Et
 2       I,    5,  29|          quidem fuit tumultus ille nec pavor qualis captarum esse urbium
 3      II,    3,  25|                 cum Volscos inde etiam pavor expulisset, capta direptaque.
 4      II,    3,  32|              lacessentes sese tenuere. Pavor ingens in urbe, metuque
 5      II,    4,  37|                noctem iuberent. Ingens pavor primo discurrentes ad suas
 6      II,    5,  54|           passim alii alio. Praecipuus pavor tribunos invaserat, quam
 7     III,    3, 26a|         accidere potuit. Itaque tantus pavor, tanta trepidatio fuit quanta
 8     III,    6,  38|       praesidium orantes, nuntiant. Is pavor perculit decemviros ut senatum,
 9      IV,    5,  33|                lassitudo et volnera et pavor degravant; pauci ex multis
10      IV,    5,  39|          eventus utraque castra tenuit pavor ut relictis sauciis et magna
11      IV,    5,  39|                qua quemque in tenebris pavor tulit, fugerunt. Tempanius
12       V,    3,  18|               domo conciverat publicus pavor, obsecrationes in templis
13       V,    6,  38|                 non apud milites erat. Pavor fugaque occupaverat animos
14       V,    6,  39|             luctus stupefecit publicus pavor, postquam hostes adesse
15       V,    6,  45|            trucidantur. Extremos tamen pavor cubilibus suis excitos,
16      VI,    5,  42|              tum quod passim eos simul pavor errorque distulerant, ab
17     VII,    2,  10|             circumdedit suo. Defixerat pavor cum admiratione Gallos:
18     VII,    2,  12|                subita res et nocturnus pavor praebuit, ad hoc multorum
19     VII,    2,  15|           excepti sunt; et eorum, quos pavor pertulerat in silvas, atrox
20     VII,    5,  36|               quos intra vallum egerat pavor - fuere autem ad triginta
21      IX,    3, 12b|          incautus ad credendum ceteris pavor, quos circumdatos igni nequiquam
22       X,    3,  28|            equitatum velut lymphaticus pavor dissipat; sternit inde ruentes
23     XXI,    1,  14|            praecipitaverunt. Cum ex eo pavor ac trepidatio totam urbem
24     XXI,    3,  28|           ponte agerentur; primus erat pavor cum soluta ab ceteris rate
25     XXI,    3,  29|              utrimque fuit, fugaque et pavor Numidarum Romanis iam admodum
26     XXI,    5,  46|               tergo se ostenderunt. Is pavor perculit Romanos, auxitque
27    XXII,    1,   6|                 fuere quos inconsultus pavor nando etiam capessere fugam
28   XXIII,    4,  26|                repente decessit animis pavor ut non ad munimenta modo
29     XXV,    4, 22a|             ingens quidem et luctus et pavor civitatem cepit; sed tamen
30    XXVI,    2,  10|             pecorumque quae repentinus pavor in urbem compulerat. equestre
31   XXVII,    3,   9|         senatum detulerunt, ubi tantus pavor animis hominum est iniectus
32   XXVII,    3,  13|              quo omisistis pugnam. qui pavor hic, qui terror, quae repente
33   XXVII,    3,  14|               ediderant, quanto acrius pavor consternatam agit quam insidentis
34   XXVII,    6, 28b|            supervenere Numidae, tantus pavor Romanis est iniectus ut
35   XXVII,    7,  42|               castris iniecisset. inde pavor incussus et fuga passim
36    XXIX,    6,  28|         tumultu egredientium in terram pavor terrorque pervenerat, sed
37    XXXI,    1,   2| frumentatoribus est circumventus. inde pavor fugaque etiam armatos cepit.
38    XXXV,    2,  11|               tectis iniecturum, ut is pavor cogeret Ligures excedere
39    XXXV,    4,  36|               in oculis res gereretur, pavor primo cepit; deinde, postquam
40    XXXV,    5,  40|       supplicatio habita est. ille non pavor vanus sed vera multorum
41   XXXVI,    3,  19|             aperuerunt, tantus repente pavor omnis cepit, ut abiectis
42  XXXVII,    2,   5|                                 Magnus pavor ac tumultus, ut in re improvisa,
43 XXXVIII,    1,   2|            prima signa, totoque agmine pavor et trepidatio erat, et pro
44 XXXVIII,    1,   5|                terribili sonitu editos pavor ac trepidatio cepit; deinde,
45   XXXIX,    1,  12|                hoc ubi audivit, tantus pavor tremorque omnium membrorum
46   XXXIX,    1,  14|               inquisita forent. patres pavor ingens cepit, cum publico
47    XLII,    5,  60|           tantum ex male gesta re, sed pavor etiam erat, ne extemplo
48    XLII,    5,  60|                Romanis quidem praesens pavor demptus erat, in tuto castra
Best viewed with any browser at 800x600 or 768x1024 on Tablet PC
IntraText® (VA2) - Some rights reserved by EuloTech SRL - 1996-2010. Content in this page is licensed under a Creative Commons License