Lib. Cap. Par.

 1       I,    1,   2|   proelium Latinis, Aeneae etiam ultimum operum mortalium fuit. Situs
 2       I,    5,  29|        nunc errabundi domos suas ultimum illud visuri pervagarentur.
 3       I,    6,  33|     Romanis signa contulerat. Ad ultimum omnibus copiis conisus Ancus
 4       I,    9,  53|       qualis in socios, talis ad ultimum in liberos esset; in se
 5       I,    9,  54|        adcresceret fides, dux ad ultimum belli legitur. Ibi cum inscia
 6      II,    5,  45|        credi militi arma; rem ad ultimum seditionis erupturam, finemque
 7      II,    5,  56|     tribunum reficit: patres, ad ultimum dimicationis rati rem venturam,
 8     III,    2,  10|      apud populum est; cessit ad ultimum maiestati consulis tribunus
 9     III,    3,  25|         dilectum, et forsitan ad ultimum impedissent; sed novus subito
10     III,    6,  40|           cum ex consularibus ad ultimum dicendi locum consulto servatus
11     III,    9,  64| consulibus quod perseverarent ad ultimum dissimiles decemvirorum
12     III,    9,  64|      feceritis.' Duillius cum ad ultimum perseverasset negando quindecim
13      IV,    4,  28|         pares, necessitate, quae ultimum ac maximum telum est, superiores
14      IV,    6,  56|           quod in rebus trepidis ultimum consilium erat, dictatorem
15       V,    2,  10|         nunc etiam vectigalis ad ultimum facta sit, ut cum confecta
16       V,    3,  21|   novasque sedes spectare, seque ultimum illum diem agere, nihil
17    VIII,    2,  10|     melius ratus integros eos ad ultimum discrimen servari, accensos
18    VIII,    5,  29|    discordia tamen, qua prope ad ultimum dimicationis ventum est,
19      IX,    8,  39|         cietur miles; adeoque ad ultimum laboris ac periculi ventum
20       X,    2,  11|      habuit ventumque ad inopiae ultimum foret, ut scripsere quibus
21       X,    3,  22|  evenirent memorando, quam prope ultimum discrimen suis et collegae
22    XXII,    6,  43|       inconsulte Romanos quam ad ultimum temere evectos vidit, nequiquam
23   XXIII,    2,  14|         et Gallico collectas, ad ultimum prope desperatae rei publicae
24   XXIII,    3,  19|       oppidanos praesidiumque ad ultimum inopiae adduxerat. Castris
25   XXIII,    3,  20|          redire domum fideque ad ultimum expleta consulere sibimet
26   XXIII,    4,  29| deservere. Et Hasdrubal usque ad ultimum eventum pugnae moratus e
27   XXIII,    4, 30a|    Romanos et potestatis suae ad ultimum manserunt. In Siciliam quoque
28   XXIII,    6,  44|         et esse consociata et ad ultimum fore. Hoc conloquium abstulit
29    XXVI,    1,   6|      igni e castris exactos. hoc ultimum, utcumque initum finitumque
30    XXVI,    5,  27|         flecti possent, ne se ad ultimum perditum irent nomenque
31    XXVI,    6,  38|          nequirent, pugnantes ad ultimum occubuerunt, nec plus quinquaginta
32    XXVI,    7,  41|          partis, Sardiniae; adde ultimum terrorem ac pavorem, castra
33  XXVIII,    5,  28|    consilii scelerati sed non ad ultimum dementis exsequi volo; mene
34  XXVIII,    8,  39|      quam quod passi sumus ut ad ultimum fidem vobis praestaremus,
35  XXVIII,    8,  39| pertinaciter geritis ut saepe ad ultimum discrimen et ipsi veneritis
36  XXVIII,    8,  43|        duces attinet invictum ad ultimum permansisse. nihil igitur
37    XXXI,    5,  38|      exhausto circa omni agro ad ultimum inopiae venturos sciret,
38 XXXVIII,    3,  24|    matronalis facinoris decus ad ultimum conservavit.~ ~25.
39 XXXVIII,    6,  59|    Antiocho ademptam, expulso in ultimum angulum orbis terrarum.
40    XLII,    3, 43a|          cum experienda omnia ad ultimum nec praetermittendam spem
41    XLIV,    1,   4|       inpigre obiret. egregie ad ultimum in audaciter commisso perseveravit
42    XLIV,    2,  16|    Philippus institutum usque ad ultimum vitae diem servarat cotidie,
43    XLIV,    2,  23|      Romanos et adesse discrimen ultimum belli animadvertit, non
44     XLV,    1,   8|         quo se regnumque suum ad ultimum discrimen adduceret? cum
45     XLV,    1,   9|        summo culmine fortunae ad ultimum finem centum quinquaginta
46     XLV,    2,  19|    corporis infirmitate, an <ad> ultimum mori iussurum? egregium
47     XLV,    2,  19|          laudaturos, si fidem ad ultimum fratri praestitisset.~ ~