Lib. Cap. Par.

 1       I,    1,   2|          Troianis studio ac fide erga regem Aeneam cessere. Fretusque
 2       I,    6,  34|      potuit, oblitaque ingenitae erga patriam caritatis dummodo
 3       I,    7,  35|         cum omnibus, benignitate erga alios cum rege ipso certasse.
 4      II,    2,  10|       posteros quam fidei. Grata erga tantam virtutem civitas
 5     III,    8,  56|       commemorabat, suum infelix erga plebem Romanam studium,
 6     III,    9,  68|         salvos esse, qualicumque erga me animo futuri estis. Natura
 7       V,    1,   7|           memorem pietatis eorum erga patriam dicerent senatum
 8     VII,    5,  30|          erit, quae nos obsequio erga vos fideque superet. Adnuite,
 9     VII,    6,  40|       vos nobilitatem beneficiis erga vos non iniuriis sensistis,
10    VIII,    1,   5|        et beneficiorum nostrorum erga vos obliti estis?'~ ~6.
11    XXII,    4,  29| appellavero, quod beneficio eius erga nos ac maiestate eius dignum
12   XXIII,    4, 30a|         regionis eius et in fide erga Romanos et potestatis suae
13   XXIII,    6,  42|      unica comitas ac benignitas erga cives nostros quos captos
14    XXIV,    1,   4|    precatus est moriens ut fidem erga populum Romanum quinquaginta
15     XXV,    6,  31|          qui Syracusas tenuerint erga populum Romanum esse; sed
16     XXV,    6,  38|          ita disseruit: 'uel mea erga imperatores nostros vivos
17    XXVI,    5,  27|     futuras, quoad eo animo esse erga populum Romanum sciret;
18    XXVI,    5,  30|     Hieronis regis fide perpetua erga populum Romanum verba fecerunt,
19    XXVI,    6,  33|         omnium Campanorum eundem erga nos animum quem Carthaginiensium
20    XXVI,    7,  41|           primum quod ea pietate erga patrem patruumque meum vivos
21    XXVI,    8,  50|       pro suo animo atque illius erga se merito esset, parentes
22   XXVII,    1,  5a|         si quorum aliorum merita erga populum Romanum erant in
23  XXVIII,    8,  39|         imperatorumque vestrorum erga nos fuerunt ut nos cladium
24    XXIX,    4,  18|         foeda quae propter fidem erga vos in civitatem nostram
25    XXXI,    1,   2|   suscepissent, pristinum animum erga populum Romanum conservaret.~
26    XXXI,    2,  11|          eius honorem pro magnis erga se regum meritis dare populum
27    XXXI,    4,  31|        volumus pro merito cuique erga nos fortunam esse. an Campanorum
28   XXXII,    5,  34|      Antigoni primum suis deinde erga gentem eam meritis, recitari
29  XXXIII,    3,  20|          egregie Rhodii pro fide erga populum Romanum proque universo
30  XXXIII,    4,  35|        questi sunt quod non idem erga suam gentem Romanorum animus
31   XXXIV,    6,  59|         Romanus, quali Antiochus erga civitates Graeciae essent,
32    XXXV,    5,  44|       venisset: id suae impensae erga eos voluntatis maximum debere
33   XXXVI,    2,   9|        dubitarunt, quin pro fide erga Romanos, quidquid fors belli
34   XXXVI,    2,  14|  populares habuerunt, clementiam erga se regis munificentiamque
35   XXXVI,    3,  20|     recentibus beneficiis animum erga Romanos. inter ipsum pugnae
36  XXXVII,    2,  11|       ageretur, incertum metu an erga suos haud sincera fide,
37  XXXVII,    3,  17|     aliam causam esse quam fidem erga Romanos; eadem vi regiorum,
38  XXXVII,    7,  53| amicitiae vestrae, benevolentiae erga vos, honoris, qui ab vobis
39  XXXVII,    7,  53|           quis hoc bello meritis erga vos mecum comparari potest?
40 XXXVIII,    2,  14|          voluntatis ullum signum erga nos tyranni habemus, et
41   XXXIX,    2,  28|         erat. pro hoc studio meo erga vos, ne dicam merito, utrum
42   XXXIX,    5,  53|     inflatior redierat, subnisus erga se iudiciis senatus, concessisque
43     XLI,    3,  24|          Macedoniae regum merita erga nos fuisse, ut Philippi
44    XLII,    1,   5|          vulgo civitates tam pio erga propinquos, tam iusto in
45    XLII,    1,   5|     iusto in civis, tam munifico erga omnes homines regi, seu
46    XLII,    2,  24|         propter constantem fidem erga populum Romanum odissent.
47    XLIV,    2,  14|      commemoratis <meritis suis> erga populum Romanum et paene