Lib. Cap. Par.

 1       I,    5,  28|          vos falsa opinio teneat, iniussu meo Albani subiere ad montes,
 2       I,    8, 41b|   praesidio firmo munitus, primus iniussu populi, voluntate patrum
 3       I,    8,  46|      iuvene Tarquinio audiebat se iniussu populi regnare, conciliata
 4       I,    9,  49|          ipse, cum quibus voluit, iniussu populi ac senatus, fecit
 5      II,    2,  12|       dein metuens ne si consulum iniussu et ignaris omnibus iret,
 6      II,    3,  32|            Sicinio quodam auctore iniussu consulum in Sacrum montem
 7      II,    5,  43|          nihil, stare instructos. Iniussu signa referunt, maestique -
 8      II,    5,  44|     imperatorem in acie relictum, iniussu in castra reditum. Profecto
 9      II,    5,  45|         abstineant pugna; si quis iniussu pugnaverit, ut in hostem
10     III,    3,  20| conventuros se iussu consulis nec iniussu abituros. Edicimus itaque,
11     III,    8,  63|          nomine decrevit. Populus iniussu et altero die frequens iit
12      IV,    4,  29|    occasione bene pugnandi captus iniussu decesserit praesidio, victorem
13      IV,    5,  32|     magistro equitum praecipit ne iniussu pugnam incipiat: se cum
14       V,    3,  19|           fiebant, edicto ne quis iniussu pugnaret, ad opus milites
15       V,    6,  46|  compererit legem latam, quod nec iniussu populi mutari finibus posset
16       V,    6, 49a|       ipse dictator creatus esset iniussu suo ab inferioris iuris
17     VII,    2,  10|   statione ad dictatorem pergit; "iniussu tuo" inquit, "imperator,
18     VII,    2,  12|          edixerat poenam, si quis iniussu in hostem pugnasset. Milites
19     VII,    2,  12|         ferociora his iactare: se iniussu imperatoris aut dimicaturos
20     VII,    2,  15|        arma poscentium, ubi minae iniussu imperatoris proelium inituros?
21    VIII,    5,  34|        aequo iniquo loco, [iussu] iniussu imperatoris pugnent, et
22      IX,    1,   5|         victor agitaret, negarunt iniussu populi foedus fieri posse
23      IX,    2,   8|      obstrinxi; qua tamen, quando iniussu populi facta est, non tenetur
24      IX,    2,   9|         fides humana colitur; sed iniussu populi nego quicquam sanciri
25      IX,    2,  10|           quandoque hisce homines iniussu populi Romani Quiritium
26      IX,    8,  46|        est ne quis templum aramve iniussu senatus aut tribunorum plebei
27       X,    1,   3|   saevitiae nunquam ut dictatoris iniussu dimicaret adduci potuisset.~ ~
28       X,    1,   4| indignatio ingens esset nec tamen iniussu movere auderent, iubet peritos
29       X,    4, 37a|          urbe exisset, alios quod iniussu senatus ex Samnio in Etruriam
30       X,    5,  38|        imperatorum edictum quique iniussu abisset caput Iovi sacraretur.
31    XXII,    2,  10| consulendum de vere sacro censet: iniussu populi voveri non posse.
32    XXII,    3,  22|      Hispaniae amicitiam. Sed cum iniussu Bostaris praefecti satis
33    XXII,    6,  38|        consulum conventuros neque iniussu abituros; et ubi ad decuriandum
34   XXIII,    1,   2|    relinquit ne quis adire curiam iniussu suo neve inde egredi possit.~ ~
35   XXIII,    3,  19|       pugnam conserere dictatoris iniussu auderet - pugnandum autem
36     XXV,    4,  21|    adventare, prope est factum ut iniussu praetoris signis convolsis
37    XXVI,    6,  33|            qui cives Romani sunt, iniussu populi non video posse,
38  XXVIII,    4,  18|       quicquam se cum hoste agere iniussu senatus posse. illud magno
39    XXIX,    4,  19|          de provincia decessisset iniussu senatus revocari, agique
40    XXIX,    5,  27|          et prope obrutis navibus iniussu imperatoris scaphis, haud
41     XXX,    4,  22|         Hannibalem vertentes: eum iniussu senatus non Alpes modo sed
42     XXX,    6,  37|         Africa neve extra Africam iniussu populi Romani gererent:
43   XXXII,    3,  23|   confirmarunt: cum Romanis, quia iniussu populi non poterat rata
44  XXXIII,    4,  30|         extra Macedoniae fines ne iniussu senatus gereret; mille talentum
45   XXXIX,    5,  55|           eos homines, qui gentis iniussu profecti occupare agrum
46     XLV,    2,  15|       Claudius suffragii lationem iniussu populi censorem cuiquam