Lib. Cap. Par.

 1      II,    1,   2|    alternis suadendoque coepit ut vinci se consensu civitatis pateretur,
 2      II,    2,   6|         laeva superata. Veientes, vinci ab Romano milite adsueti,
 3      II,    5,  44|           si instetur, suo milite vinci Romam posse. Nihil aliud
 4      II,    5,  59|           Fabianus exercitus, sed vinci voluit. Productus in aciem
 5     III,    6,  42|         prospere usquam gereretur vinci se per suum atque illorum
 6     III,    9,  70|      Aequos. In media primum acie vinci coepti, qua permissus equitatus
 7      IV,    4,  26|           tribunis quam ab senatu vinci maluerunt, proditum a patribus
 8      IV,    4, 31a|     acceptum. Maesta civitas fuit vinci insueta; odisse tribunos,
 9       V,    2,   8|        inimico videretur petisse, vinci ab hoste quam vincere per
10       V,    6,  48|       malis cum famem unam natura vinci non sineret, diem de die
11      VI,    4,  23|         unus omnibus et patere te vinci consilio ut maturius bello
12     VII,    5,  32|     necesse fuisse alteram partem vinci. Campanos quidem haud dubie
13     VII,    5,  33|       comiter facilis; vincere ac vinci voltu eodem nec quemquam
14     VII,    5,  33|       parte erat: adeo morte sola vinci destinaverant animis. Itaque
15    VIII,    1,   2| Sidicinoque hoste eripuissent; ne vinci etiam se ab ignavissimis
16      IX,    8,  39|   perrumpit ordines hostium. Tunc vinci pertinacia coepta et averti
17       X,    1,   4|          iam dolo capi quam armis vinci posse." haec ubi audita
18       X,    1,   6|         in tali genere certaminum vinci; et cernebant adversarios
19       X,    3,  28|          In id tempus igitur, quo vinci solebat hostis, quam integerrimas
20       X,    4,  31|           tamen dura illa pectora vinci, proximo anno Samnites in
21       X,    4,  31|   defensae libertatis taedebat et vinci quam non temptare victoriam
22       X,    4,  35|    Romanis, et quia insueti erant vinci et quia digredientes magis
23       X,    5,  41|  Romanorum, per aliquot iam annos vinci adsueti, ni potentior alius
24     XXI,    1,   4|        corpus fatigari aut animus vinci poterat. Caloris ac frigoris
25     XXI,    1,  12|   accepturos Saguntinos, Alorcus, vinci animos ubi alia vincantur
26    XXII,    2,  18|          ab totiens victore hoste vinci desisse ac respirasse ab
27    XXII,    5,  34|         prohibuisset Romanos quam vinci. Consules deinde Fabianis
28    XXII,    5,  36|  prioribus annis, quia spem posse vinci hostem dictator praebuerat.
29   XXIII,    1,   9|  deterreri sine potius quam illic vinci. Valeant preces apud te
30   XXIII,    2,  16|         illo bello gesta sit; non vinci enim ab Hannibale [vincentibus]
31   XXIII,    4,  29|           pars Hispani erant, qui vinci in Hispania quam victores
32   XXIII,    5,  34|            deinde, ubi celeritate vinci senserunt, tradunt se Romanis
33   XXIII,    6,  40|    ancipitem Poeni, Sardis facile vinci adsuetis, fecerunt; postremo
34    XXIV,    4,  25|      quidem atque honore potuerit vinci, cum inter liberatores patriae
35    XXVI,    1,   4|        laetum vincere quam triste vinci ulla parte erat ab obsesso
36  XXVIII,    8,  40|           vigent nunc vires etiam vinci posset.~ ~41.
37    XXIX,    4,  22|          illo duce atque exercitu vinci Carthaginiensem populum
38  XXXIII,    4,  35|          exprobraruntque non modo vinci sine Aetolis Philippum sed
39  XXXVII,    5,  35|        dubiis regionibus finiant, vinci suam temperantiam Romana
40  XXXVII,    7,  53|     habebitur, minime aequo animo vinci possum. hanc ego maximam
41  XXXVII,    7,  54|       insita velut ingenio terrae vinci posset, iam pridem efferassent
42      XL,    1,   9|  vindicavit, quam quod me ac meos vinci passus sum. ab hostili proelio,
43      XL,    1,  15|           misericordia certe reus vinci non debeo. ego enim ut me
44    XLII,    3,  41|         iusto sum persecutus, sed vinci non oportuit eum, neque
45    XLII,    4,  47|         demum animum in perpetuum vinci, cui confessio expressa