Lib. Cap. Par.

 1       I,    5,  25|   quorum casum cum conclamasset gaudio Albanus exercitus, Romanas
 2       I,    5,  25|        accipiunt, eo maiore cum gaudio, quo prope metum res fuerat.
 3       I,    5,  26|        in victoria sua tantoque gaudio publico. Stricto itaque
 4      II,    3,  24|      plebem adfecere. Exsultare gaudio plebes; ultores superbiae
 5     III,    7,  53|   praecavere iubentur. Profecti gaudio ingenti plebis in castra
 6     III,    7,  54|        Romam certant cum obviis gaudio. Armati per urbem silentio
 7     III,    9,  72|         cum dolore hos, quo cum gaudio illos? Scaptione hoc, contionali
 8      IV,    5,  40|       ac coniuges, oblitae prae gaudio decoris, obviam agmini occurrerent,
 9      IV,    5,  40|   corpore atque animo, vix prae gaudio compotes, effusae. Tribunis
10      IV,    6,  60|   acceptum unquam a plebe tanto gaudio traditur. Concursum itaque
11       V,    1,   7|        patribus plebique manare gaudio lacrimae, donec revocatis
12       V,    2,  13|   tumultuose magistratum maiore gaudio plebis quam indignatione
13       V,    7,  54|     Iuventas Terminusque maximo gaudio patrum vestrorum moveri
14      VI,    2,  6b|   universaque re publica erecti gaudio fremunt nec dictatore unquam
15     VII,    5,  36|         consulem castra ingenti gaudio concitantur; et tessera
16    VIII,    1,   7|        suos revectus cum ovante gaudio turma in castra atque inde
17      IX,    5,  24|        ac securi percussi summo gaudio plebis, cuius maxime intererat
18       X,    2,  14|       consulem, adesse legiones gaudio alacres fremunt; errorque
19     XXI,    5,  42|       alacer, inter gratulantes gaudio exsultans, cum sui moris
20     XXI,    6,  53|       quam ipsi consuli videri; gaudio efferri, qua parte copiarum
21    XXII,    2,  7b|      conspectum redeuntis filii gaudio nimio exanimatam. Senatum
22   XXIII,    2,  12|       ne quid in communi omnium gaudio minus laetum quod esset
23   XXIII,    6,  46|         Nolam reduxit cum magno gaudio et gratulatione etiam plebis
24   XXIII,    6,  47|      ignaviam hostis, cum magno gaudio et gratulatione victor in
25     XXV,    5,  24|     inlacrimasse dicitur partim gaudio tantae perpetratae rei,
26     XXV,    6,  34|        Scipionem vidit, alacres gaudio cum clamore per totam aciem
27    XXVI,    6,  37|  praesidio retenta praeter spem gaudio fuit, et terrorem subitum
28    XXVI,    8,  50|     adulescens, simul pudore et gaudio perfusus, dextram Scipionis
29    XXVI,    8,  51|     insolentem iuvenem immodico gaudio speciem magnae victoriae
30   XXVII,    4,  17|         liberique lacrimantibus gaudio redduntur, atque eo die
31   XXVII,    4,  19| Masinissam reverti. cum effusis gaudio lacrimis cupere vero diceret,
32   XXVII,    8,  50|        ut compotes mentium prae gaudio essent celebratum est. nam
33    XXIX,    6,  32|         cum favore pristino tum gaudio insperato quod quem perisse
34     XXX,    3,  16|      brevi solum sed prope vano gaudio ab satis prospera in praesens
35     XXX,    5,  28|       apud animos poterat utrum gaudio dignius esset Hannibalem
36   XXXII,    1,   5|     coniecit ingenti popularium gaudio. Bellum si quando unquam
37   XXXII,    2,  11|  credere quam auderet mixtumque gaudio et metu animum gereret,
38  XXXIII,    1,   8|   castra hostium vidit, ingenti gaudio est elatus; mox refugientibus
39  XXXIII,    4,  32|         eadem. tum ab certo iam gaudio tantus cum clamore plausus
40   XXXIV,    5,  50|        audirent, manare omnibus gaudio lacrimae, adeo ut ipsum
41   XXXIX,    2,  21|     litterae ex Hispania mixtam gaudio tristitiam adferentes recitatae
42   XXXIX,    5,  49|    sibimet ipsi prae necopinato gaudio credentes; pars nuntios
43      XL,    1,  14|        etiam - pravo forsitan - gaudio provehente, quod in iuvenali
44    XLIV,    1,  11| nuntiatum est, clamorem alacres gaudio repente tollunt, alii parte
45    XLIV,    3,  44|   victor recepisset, ne sincero gaudio frueretur, cura de minore