Lib. Cap. Par.

 1      II,    4,  37| sensimus, quippe qui non nostro merito sed vestra patientia incolumes
 2     III,    8,  63|    velle gratiamque pro privato merito in tribunum, non pro virtute
 3       V,    1,   4|      eum res publica vocet, non merito dicat: "annua aera habes,
 4       V,    1,   7|  subvehi cura, ne quid tam bene merito exercitui ad usum deesset.~ ~
 5       V,    4,  28|   conclamat universus exercitus merito se ea audire et fateri admissum
 6    VIII,    2,  12|  praemiis poenaque pro cuiusque merito persolutis T. Manlius Romam
 7    VIII,    3,  14|   consilium dicere, [si] ut pro merito cuiusque statueretur, [si]
 8    VIII,    6,  39|         suscepto, infestioribus merito deis quam hominibus nihil
 9       X,    5,  44|     Carvilius suos pro cuiusque merito laudavit donavitque et Papirius,
10    XXII,    8,  59|  Canusii constiterunt, se nobis merito praetulerint gloriatique
11    XXII,    8,  59|      velitis, quod nullo nostro merito faciatis, cui nos hosti
12    XXIV,    4,  31|        eorum atque amicos tanto merito primum, dein pignore sibi
13    XXVI,    5,  29|     imperio redisset. nullo suo merito eum ante implacabilem in
14    XXVI,    5,  31|      belli iure tum ex cuiusque merito satis scio me fecisse. ea
15    XXVI,    7,  40|    principibus cum pro cuiusque merito consul pretia poenasque
16    XXVI,    7,  41|     esset gratias agere iure ac merito potuit: me vobis priusquam
17    XXVI,    8,  50|      animo atque illius erga se merito esset, parentes inde cognatique
18   XXVII,    3,  10|        sibi videri praefati pro merito eorum sua voce conlaudari [
19   XXVII,    3,  13|       dimissa fatentium iure ac merito sese increpitos neque illo
20  XXVIII,    2,   9|    postularent decernere patres merito deorum primum, dein secundum
21  XXVIII,    2,   9|        tum magis ei qui quantum merito anteibat tantum honore collegae
22  XXVIII,    4,  19|         dubiae Hispaniae essent merito magis quam utiliter saevitum
23  XXVIII,    6,  34|  Indibilem verbis, illos quidem merito perisse ipsorum maleficio
24    XXIX,    3,  15|  liceret: nihil se quare perire merito deberent admisisse; sed
25    XXXI,    2,  11|        enixe id populum Romanum merito eius praestaturum.~ Verminae
26    XXXI,    4,  29|     libertati vestrae; qui, cum merito vestro vobis infensus esset,
27    XXXI,    4,  31|        gentes scire volumus pro merito cuique erga nos fortunam
28    XXXI,    4,  31|         quis id durius quam pro merito ipsorum statutum indignari
29   XXXII,    3,  21|         de nobis omnibus optime merito, existimemus disceptationem
30  XXXIII,    3,  22|         ne par honos in dispari merito esset. cum Q. Minucius utrique
31   XXXIV,    2,  20|   cohortes sed iuventutem etiam merito infensorum iis sociorum.
32   XXXVI,    2,  14|         pridem hosti et Romanis merito tunc propter defectionem
33   XXXVI,    5,  34|      venturum. ceterum quamquam merito iratus erat Aetolis, quod
34  XXXVII,    3,  12|    Pausistrati, quae inter suos merito maxima erat; deinde, quod
35  XXXVII,    7,  54|        atque amico regi et bene merito hoc ipso in bello, de cuius
36  XXXVII,    7,  54|     gentes, in eo honore, in ea merito dignitate audimus apud vos
37  XXXVII,    7,  59|                                 Merito ergo et diis immortalibus,
38 XXXVIII,    2,  23|       omnes sunt, donatique pro merito quisque, ante omnis Attalus
39 XXXVIII,    5,  46|        dicto audientes fuerunt. Merito ergo a vobis prospere bello
40   XXXIX,    2,  27|        Philippum quidem quo aut merito in populum Romanum aut iure
41   XXXIX,    2,  28|   studio meo erga vos, ne dicam merito, utrum adicere vos, Romani,
42   XXXIX,    5,  47|    indigneque sibi nec ullo suo merito insultatum ab omnibus esset.
43      XL,    1,  13| concursu iratum te efficere, ut merito, sicut fecisti, invitatus
44      XL,    1,  15|         aperte, nullo meo in se merito. si mihi pater suscenseret,
45    XLII,    1,   5|  infamem nec ullo commendabilem merito praeferebant vulgo civitates
46    XLII,    3,  41|      coercuerim; quia, etsi non merito eorum, iure feci meo, cum
47    XLII,    5,  62|  fortunae, prudentis hominis et merito felicis esse. mitteret ad
48   XLIII,    1,   3|  vellent imperare, praestaturum merito populi Romani est pollicitus
49    XLIV,    2,  14|       invitos, nullo eius in se merito, quoniam ita Romanis visum
50    XLIV,    2,  26|       mercede onustum et hostes merito ei Romanos posset facere;
51     XLV,    2,  23|      Rhodii, quod nolletis, quo merito offenderetur populus Romanus?"
52     XLV,    4,  42|         dignum esset, quam quid merito eius fieri posset, aestimaturum,