Lib. Cap. Par.

 1       I,    3,  11|         esset. Additur fabula, quod volgo Sabini aureas armillas magni
 2       I,    5,  31|             etiam populum impleret. Volgo iam homines eum statum rerum
 3       I,    6,  34|         dicitur Tanaquil, perita ut volgo Etrusci caelestium prodigiorum
 4       I,    8,  44|           continuarentur, quae nunc volgo etiam coniungunt, et extrinsecus
 5       I,    9,  50|            clam quidem mussitantes, volgo tamen eum appellabant. -
 6      II,    2,   7|    inexpugnabilem fieri. Haec dicta volgo creditaque cum indignitate
 7      II,    2,  12|         multa ageret eumque milites volgo adirent, timens sciscitari
 8      II,    3,  23|             aliaque militiae decora volgo miserantes eum iactabant;
 9      II,    5,  59|          oboedientium esset; negare volgo milites se ad contionem
10     III,    2,  12|           iudicio dies apparebatque volgo homines in damnatione Caesonis
11     III,    2,  15|       imperio. Dant tamen arma, non volgo, tantum ut incerto hoste
12      IV,    5,  37|       scribendo intentiores fuisse; volgo fremere aut in perpetuum
13       V,    2,   8|       militum et Volscos mercatores volgo receptando, proditis repente
14      VI,    5,  41|        omnes caerimonias polluimus. volgo ergo pontifices, augures,
15    VIII,    5,  35|             iniquo essent, creditum volgo est subveniri eis ab legato
16      IX,    1,   5|            sollemni. Itaque non, ut volgo credunt Claudiusque etiam
17      IX,    7,  36|             noverat. Habeo auctores volgo tum Romanos pueros, sicut
18      IX,    8,  45|             civitatem fore. Ob haec volgo in conciliis iactata populus
19     XXI,    4,  38|          quanam Alpes transierit et volgo credere Poenino - atque
20     XXI,    5,  42|          sed etiam inter spectantes volgo, ut non vincentium magis
21    XXII,    4,  25|           homines ad suadendum quod volgo placebat prodire, et favore
22    XXII,    4,  30|            ipsorum imperatorum quam volgo militum ex utroque exercitu
23    XXII,    5,  36|    inspicere iussi propter territos volgo homines novis prodigiis.
24     XXV,    1,   6|            redemptio negabatur, nos volgo homines laudabant quod rei
25     XXV,    3,  12|              matronae supplicavere; volgo apertis ianuis in propatulo
26     XXV,    6,  33|           videndi suos suaque grata volgo erant. itaque non ducibus
27     XXV,    6,  40|         hinc sacra profanaque omnia volgo spoliandi factum est, quae
28   XXVII,    4,  16|      nusquam inventum est; creditum volgo est in puteum apertum ex
29   XXVII,    5,  25|            receptum quod amici eius volgo in senatu iactassent; neque
30   XXVII,    5,  26|           conspicerentur. fremebant volgo in castris Romanis occupandum
31  XXVIII,    3, 17a|           gloriaque ingenti eam rem volgo ferrent, unus qui gesserat,
32  XXVIII,    3, 17a|         gravius ei sanctiusque quam volgo barbaris, quibus ex fortuna
33  XXVIII,    5,  25|             quam factum accusantes. volgo stipendium non datum ad
34    XXXI,    2,  13|      quoniam magna pars eorum agros volgo venales esse diceret et
35    XXXI,    5,  34|        viros pugnandum foret pavidi volgo cernebant. ipsum quoque
36   XXXII,    5,  35|    consumpsisse deliberando aiebat: volgo credebant de industria rem
37  XXXIII,    3,  25|             ratam esse in Macedonia volgo laetarentur, tristis ex
38  XXXIII,    5,  44| inauguratusque est.~ Mirantibus iam volgo hominibus quod Hispania
39  XXXIII,    5,  47|             dirimendas. id creditum volgo: unum Hannibalem se peti
40  XXXIII,    5,  48|             interfectum idque magis volgo fremebant, variosque voltus
41   XXXIV,    1,   4|         datum ab alio videbit. nunc volgo alienos viros rogant et,
42   XXXIV,    4,  36|             volutaverat cum amicis, volgo tamen omnes fama ferebant,
43    XLII,    2,  26|         legati ad purganda ea, quae volgo iactari de civitate sciebant;
44    XLIV,    3,  34|       praeceptis contionem dimisit, volgo etiam veteranis fatentibus