Lib. Cap. Par.

 1       I,    3,  16|                              His immortalibus editis operibus cum ad exercitum
 2       I,    5,  28|       bello fuit quod primum dis immortalibus gratias ageretis, deinde
 3      IV,    1,   6|    auspicari, tamquam invisi dis immortalibus, negarentur posse; nec ante
 4      IV,    6,  46|          doctus, precatus ab dis immortalibus ne discordia tribunorum
 5       V,    5,  30|      desertam ac relictam ab dis immortalibus incoli urbem, et in captivo
 6       V,    5,  32|  exsilium abiit, precatus ab dis immortalibus si innoxio sibi ea iniuria
 7      VI,    4,  23|          non defuturum: id a dis immortalibus precari ne qui casus suum
 8    VIII,    1,   5|         vires quoque aequari dis immortalibus placuit. consulem alterum
 9    VIII,    4,  20|         meritas poenas et ab dis immortalibus et a vobis habent, patres
10       X,    1,   7|      consulem purum piumque deis immortalibus visum aeque ac si T. Manlius
11       X,    5,  42|       discrimine quo templa deis immortalibus voveri mos erat voverat
12     XXI,    5,  43|         homines ne ab dis quidem immortalibus optare solent. Si Siciliam
13     XXI,    5,  44|          vincendum homini ab dis immortalibus acrius datum est."~ ~45.
14     XXI,    7,  63|      senatu modo sed iam cum dis immortalibus C. Flaminium bellum gerere.
15   XXIII,    2,  11| victoriis verum esse grates deis immortalibus agi haberique.~ ~12.
16   XXIII,    2,  12|      prosperis rebus grates deis immortalibus agi; audiamus Romanum senatorem
17    XXVI,    2,  13|        itaque quoniam aliter dis immortalibus est visum, cum mortem ne
18    XXVI,    3,  21| supplicatio decreta foret et dis immortalibus habitus honos ei praesenti
19    XXVI,    8,  48|     sociis convocatis primum dis immortalibus laudes gratesque egit, qui
20   XXVII,    3,  13|         ducis oratio esset. 'dis immortalibus, ut in tali re, laudes gratesque'
21   XXVII,    8,  51|     foret omni solutae metu deis immortalibus grates agerent. statum quoque
22  XXVIII,    2,   9| feliciterque administrata et dis immortalibus haberetur honos et ipsis
23  XXVIII,    8,  39|        sperare nec optare ab dis immortalibus poteramus, gratias actum
24    XXIX,    4,  17| conscripti, aut ne ab dis quidem immortalibus quod precemur quicquam superest.~ '
25     XXX,    2,  13|         Romanumque. sicut ab dis immortalibus pars utraque hostiis mactandis
26    XXXI,    4,  30|        Atheniensium ducibus diis immortalibus, deinde Romanis, qui secundum
27    XXXI,    6,  48|         laetatos sed diis quoque immortalibus per triduum supplicationes
28  XXXIII,    3,  22|         eius quam de honore diis immortalibus habendo dubitari possit:
29    XXXV,    1,   8|  perfecto non esset habitus diis immortalibus honos; postulavit deinde,
30    XXXV,    4,  31|           nihil quemquam ab diis immortalibus precari posse quod non Magnetes
31  XXXVII,    7,  59|              Merito ergo et diis immortalibus, quantus maximus poterat,
32 XXXVIII,    5, 44b|      postulasset, ut ob eas diis immortalibus honos haberetur sibique
33 XXXVIII,    5,  45|           Tu vero recte, ut diis immortalibus honos habeatur, postulas,
34 XXXVIII,    5,  48|      pariter non frustra ab diis immortalibus precatus sum, te, P. Scipio,
35 XXXVIII,    5,  48|   devicimus, postularem, ut diis immortalibus honos haberetur et ipse
36 XXXVIII,    5,  48|      negaretis hoc mihi cum diis immortalibus?~ ~49.
37   XXXIX,    1,   4|         feliciter gestam et diis immortalibus honorem haberi iuberent
38   XXXIX,    4,  38|         tam prospere gestis diis immortalibus haberetur honos et ut praetoribus
39      XL,    3,  35|         res prospere gestas diis immortalibus honos haberetur, deinde
40     XLI,    2,   6|     honores meritos <et> ut diis immortalibus haberetur honos. eodem tempore
41    XLII,    1,   9|       bello bene gestam uti diis immortalibus honos haberetur referre
42    XLII,    3,  30|     preces suas acceptas ab diis immortalibus ominati, senatui rite sacrificatum
43    XLIV,    3,  34|           cetera scire de se dis immortalibus et imperatori suo curae
44     XLV,    1,  13|  parentibus suis, plus quam diis immortalibus debere, per quos obsidione