Lib. Cap. Par.

 1      II,    3,  17|          saucios consul spe incerta vitae relatus. Interiecto deinde
 2      II,    4,  35|         iudicem quisque, se dominum vitae necisque inimici factum
 3     III,    5,  35|        civibus, nequaquam splendore vitae pares decemviros creat,
 4     III,    7,  49|          cum fractis animis Appius, vitae metuens, in domum se propinquam
 5     III,    8,  58|         ante iudicii diem finem ibi vitae fecit. Bona Claudi Oppique
 6     III,    9,  67|             honorum, satis superque vitae erat; mori consulem tertium
 7     III,    9,  71| intercepturos sperent. Sibi exiguum vitae tempus superesse; non potuisse
 8      IV,    4,  24|           per tot annos magna parte vitae obnoxios vivere. Se legem
 9      IV,    5,  41|          orans ne se, brevi reliquo vitae spatio, tam tristem nuntium
10       V,    5, 29b|      pertinebat; neque enim eos aut vitae ullo crimine alio aut gesti
11      VI,    1,   3|         fuerant, postquam data spes vitae est, iactare passim arma
12      VI,    4,  23|           consilia. sed Camillo cum vitae satis tum gloriae esse;
13      IX,    5,  26|         fecit: "et omnes ante actae vitae vos conscios habeo, Quirites,
14      IX,    5,  26|        possint temptari ne rationem vitae reddant, me obviam ire crimini
15       X,    2,  11|       tertius ab eo casu dies finis vitae consuli fuit. Quo velut
16    XXII,    8,  60|        passique, cum omnia subsidia vitae deessent adfectisque fame
17   XXIII,    1,   4|          modo Pacuvius cum obnoxium vitae beneficio senatum multo
18   XXIII,    3,  21|        saucium in discrimine ultimo vitae esse; militi ac navalibus
19    XXVI,    2,  15|             a virtute invisae huius vitae vindicta.' atque ita gladio
20   XXVII,    2,   8|     existimantibus magis sanctitate vitae quam sacerdotii iure eam
21  XXVIII,    8,  43|            non longius quam quantum vitae humanae spatium est cupiditas
22     XXX,    2,  12|            si captivae apud dominum vitae necisque suae vocem supplicem
23  XXXIII,    1,   2|          casus coegit, postquam non vitae praesens periculum vis morbi
24    XXXV,    4,  36|     spectatorum turba ex custodibus vitae mortisque ultoribus est
25  XXXVII,    7,  53|          constanti fide ad extremum vitae finem perduxit; nec animum
26  XXXVII,    7,  53|             discrimine ultimo simul vitae regnique. liberatus deinde
27  XXXVII,    7,  57|        auctoritatem perpetuo tenore vitae partam toga candida elevabat.
28 XXXVIII,    3,  24|             sanctitate et gravitate vitae huius matronalis facinoris
29 XXXVIII,    6,  53| memorabilior. <nobilior> prima pars vitae quam postrema fuit, quia
30 XXXVIII,    6,  56|           in Scipionis exitu maxime vitae dieque dicta, morte, funere,
31   XXXIX,    1,  13|            ablegarent, ubi reliquum vitae degere tuto posset. bono
32   XXXIX,    5,  51|           sunt. semper talem exitum vitae suae Hannibal prospexerat
33   XXXIX,    5,  51|     invocans, poculum exhausit. hic vitae exitus fuit Hannibalis.~ ~
34   XXXIX,    5,  52|        eorum satis dignum splendore vitae exitum habuit. iam primum
35      XL,    1,   8|             eorum, quorum perpetuam vitae concordiam mors quoque miscuit.
36      XL,    1,  11|             se res habet: periculum vitae propellere a me potes, puniendo
37      XL,    1,  12|             cum cetera insectatione vitae meae, ut et hoc, quod iam
38      XL,    1,  12|           sit scies, suspectum alio vitae nostrae tenore faceret,
39     XLI,    3,  20|             animus per omnia genera vitae errans, uti nec sibi nec
40    XLII,    4,  47|       indicatum Pyrrho regi medicum vitae eius insidiantem; eadem
41   XLIII,    2,  18|            si id minus impetrarent, vitae tantum libertatisque fidem
42    XLIV,    2,  16|         institutum usque ad ultimum vitae diem servarat cotidie, bis
43     XLV,    4,  37|       nocens reus fuit, cuius vitia vitae tot horis expromi non possent?