Lib. Cap. Par.

 1       I,    5,  27|        animi erat quam fidei. Nec manere ergo nec transire aperte
 2       I,    9,  53|      credidisse. nam ne errarent, manere iis bellum quod positum
 3      II,    3,  32|           in urbe plebem, incerti manere eam an abire mallent: quamdiu
 4      II,    5,  64|     terror subitus exciverat, cum manere in tentoriis quietum militem
 5     III,    1,   4|     caperet. Ipsum consulem Romae manere ad conscribendos omnes qui
 6       V,    7,  52|         flamini Diali noctem unam manere extra urbem nefas est. hos
 7      VI,    2,   9|         rem Antiatem diuturniorem manere dis cordi fuisse - legati
 8     VII,    2,  11|          consulari exercitu iusso manere, omnes iuniores nullo detractante
 9      IX,    3, 12b|        tergo instaret hostis, nec manere, ne Luceria interim amitteretur,
10      IX,    3,  14|          auctoritate Tarentinorum manere nec descendere in aciem
11       X,    2,  19|         vos velitis obscurum sit: manere an abire me velitis clamore
12       X,    4,  34|           spatium progressos tres manere eodem loco si tuta videantur,
13    XXII,    6,  43|          propter inopiam frumenti manere nequit, novaque consilia
14    XXII,    7,  54|      Venusiam adduci exercitum an manere iuberet Canusi. Varro ipse
15    XXII,    8,  60|        cunctamini ac manetis; cum manere [et] castra tutari armis
16   XXIII,    1,   6|         educeret eos atque eo die manere extra fines Romanos iuberet.
17   XXIII,    5,  35|       agris in urbem convehere et manere intra muros, ipse pridie
18    XXIV,    2,  10|      erant iussique in provinciis manere, Ti. Gracchus Luceriae,
19  XXVIII,    2,   9|      legiones Hannibali oppositas manere in provincia iusserunt.
20    XXIX,    3,  15|        consules obstinati legatos manere Romae iubent, magistratus
21     XXX,    4,  22|        cum C. Lutatio facta esset manere liceret. cum more tradito [
22     XXX,    5,  27|   prorogatum imperium si consulem manere ad urbem senatui placuisset.
23     XXX,    6,  32|         pacem propter metum neque manere in ea prae insita animis
24   XXXII,    1,   3|     iustam causam esse. Itaque si manere ad signa et dicto parere
25  XXXIII,    4,  31|         ceterum ipsis tutius esse manere paulisper sub tutela praesidii
26   XXXIV,    1,   4|         spero futuros, si in suis manere sedibus patiemur. patrum
27   XXXVI,    2,  14|          ex iis interrogatis, qui manere secum vellent, mille volentis
28  XXXVII,    1,   2|            Acilio traderet, si is manere ibi vellet; si Acilius redire
29 XXXVIII,    6,  57|       Scipionibus, quae fuissent, manere, nec se gratiae quaerendae
30   XXXIX,    2,  28|           nisi bellum gessissent, manere in regno suo non potuit.
31   XXXIX,    5,  48|       tolli placuit, Lacedaemonem manere in Achaico concilio scribique
32      XL,    3,  27|   legionum in praesidio castrorum manere iussi. omnes portas contionabundus
33      XL,    3,  32|        exercitum reduxit, Acilius manere in captis ab se castris
34     XLI,    3,  15|          T.> Fonteius proconsules manere cum eodem imperii iure in
35     XLI,    3,  17| exercitumque eo anno in provincia manere. comitia deinde consulis
36    XLII,    3,  30|   utriusque partis pacem ex aequo manere; ita inter utrasque optimam
37   XLIII,    1,   3|    placere; qui Carteiensium domi manere vellent, potestatem fieri,
38   XLIII,    2,  21|        Profectus inde, magis quia manere non poterat, [quam] quod
39    XLIV,    1,   4|      Romanus imperator; nam neque manere in iugo inopi neque regredi
40    XLIV,    2,  27|  cogitandum fuisset, quando neque manere amissa Thessalia, unde exercitus
41     XLV,    1,   7|        obviam regi misit, ceteros manere in praetorio frequentis
42     XLV,    2,  22|          hostium more extra urbem manere iussi, in hoc squalore venimus