Lib. Cap. Par.

 1     III,    1,   5|         frater idem consulis erat - longius extulit cursus; nec suos
 2     III,    1,   8|   circumacto agmine redirent quanto longius ab urbe hostium abscederent
 3     III,    3,  20|             enim provocationem esse longius ab urbe mille passuum, et
 4       V,    3,  15|        cumque progressi ambo a suis longius essent inermes sine ullo
 5       V,    4,  26|          eos egredi urbe. Sed timor longius progredi prohibuit; mille
 6       V,    4,  27|             sermonibusque variatis, longius solito ubi res dedit progressus,
 7     VII,    5,  32|          terreret: quidquid ab urbe longius proferrent arma, magis magisque
 8    VIII,    4,  19|          sana constare mens, nec ut longius a castris dimicaret animus
 9    VIII,    4,  20|          inde obviam Gallis iretur; longius discedi, ne alio itinere
10    VIII,    6,  38|    Samnitium equites, cum turma una longius provecta accepissent impedimenta
11      IX,    8,  38|          dulcedine, ut fit, praedae longius progressi excivere hostes.
12       X,    1,   2|              et dulcedine praedandi longius usque a navibus procedunt.
13       X,    3,  28|          Gallicum equitatum; iterum longius evectos et iam inter media
14       X,    5,  42|     victoribus faciebat. Progressus longius ab dextra capta castra videt,
15       X,    5,  43|             cladis indicio progredi longius prohibuit; eo ipso loco
16     XXI,    2,  21|          iam desiderantibus suos et longius in futurum providentibus
17     XXI,    6,  53|            segnius secuturam quanto longius ab domo traherentur. Cum
18    XXII,    1,   2|     pervenisse fama erat, cum aliud longius, ceterum commodius ostenderetur
19    XXII,    6,  41|            ut fides fieret dum ipse longius spatium fuga praeciperet
20    XXII,    6,  43|         Apuliae loca, simul ut, quo longius ab hoste recessisset, eo
21    XXII,    8,  61|          daretur; morantibus deinde longius omnium spe alios tres insuper
22     XXV,    2,  11|      cresceret audacia pluresque et longius pulsos persequerentur. tum
23     XXV,    6,  39|           non posset. ibi vero, quo longius ab hoste aberant et quia
24   XXVII,    5,  27|           pabuli aut lignorum causa longius a castris progressos possent
25  XXVIII,    2,   7|             forte pabulatum ab urbe longius progressi agmen hostium
26  XXVIII,    8,  43|        etiam sui posuit tamquam non longius quam quantum vitae humanae
27     XXX,    3,  18| centurionibus aliquot perierunt. et longius certamen fuisset ni volnere
28   XXXII,    2,   9|            timuisset ne, cum a mari longius recessisset emisso e manibus
29   XXXVI,    1,   3|   magistratus essent, ne quis eorum longius ab urbe Roma abiret, quam
30  XXXVII,    4,  21|       stationes quingentis passibus longius ab urbe posuerunt castra,
31  XXXVII,    5,  38|             incompositos; dein, cum longius certamen fieret <et> Romanorum
32  XXXVII,    7,  54|           urbes plerique; nisi quod longius a vobis absumus, nulla vincimur
33 XXXVIII,    3,  29|    incessentes exercebantur. Itaque longius certiusque et validiore
34 XXXVIII,    5,  48|                                 Quo longius Antiochus emotus esset,
35      XL,    4,  43|             quaereret de veneficiis longius ab urbe decem milibus passuum,
36    XLII,    5,  56|             iuvandas sociorum urbes longius a castris abstractos deprehendi
37    XLII,    5,  57|            inde certamine orto, cum longius a castris eos elicuissent,
38    XLII,    5,  66|       hostes intrare angustias ausi longius insecuti essent, magna clades
39   XLIII,    1,  10|             castra perfugerunt. Quo longius iter in castra erat, eo
40    XLIV,    1,   7|       castra; et quantum procederet longius a Thessalia, eo maiorem
41    XLIV,    2,  26|    accepissent, nusquam inde Gallos longius vestigium moturos.' haec
42    XLIV,    3,  42|             potius quam occiderent, longius in aquam, quidam etiam natantes,