Lib. Cap. Par.

 1      II,    3,  27|   brevique apparuit aequasse eum Appi odium. Certamen consulibus
 2      II,    3,  30|       horrida et atrox videbatur Appi sententia; rursus Vergini
 3      II,    5,  44|         conciliarent. Praeceptis Appi moniti patres et universi
 4      II,    5,  56|       rem venturam, Ap. Claudium Appi filium, iam inde a paternis
 5      II,    5,  56|      consulum, ipse incusationem Appi familiaeque superbissimae
 6      II,    5,  58|        Eadem in militia saevitia Appi quae domi esse, liberior
 7      II,    5,  59|     Quibus nihil infractus ferox Appi animus cum insuper saevire
 8     III,    2,  15| placidiorem consules C. Claudius Appi filius et P. Valerius Publicola.
 9     III,    2,  17|       rei est' inquit, 'tribuni? Appi Herdoni ductu et auspicio
10     III,    6,  40|           C. Claudi, qui patruus Appi decemviri erat, oratio fuit
11     III,    6,  41|      maius quam foris apparebat. Appi violentiam aptiorem rati
12     III,    6,  41|    collegaeque ita mutaverant ut Appi quam sui similis mallet
13     III,    6,  44|         sequerentur, ad tribunal Appi perventum est. Notam iudici
14     III,    6,  45|       hinc tibi submovendus sum, Appi' inquit, 'ut tacitum feras
15     III,    6,  45|          nostra referes. Postulo Appi, etiam atque etiam consideres
16     III,    6,  47|         manus, 'Icilio' inquit, 'Appi, non tibi filiam despondi
17     III,    6, 48a|         vidit, 'quaeso' inquit, 'Appi, primum ignosce patrio dolori,
18     III,    6, 48a|        ad tribunal 'te' inquit, 'Appi, tuumque caput sanguine
19     III,    7, 48b|         ostentant populo; scelus Appi, puellae infelicem formam,
20     III,    7,  50|         occubuisse; non esse iam Appi libidini locum in domo sua:
21     III,    8,  56|      patiar. Omnium igitur tibi, Appi Claudi, quae impie nefarieque
22     III,    8,  56|  servitutem addixisset, - ipsius Appi inter contionis murmur fidem
23      VI,    5,  42|                           Oratio Appi ad id modo valuit ut tempus
24      IX,    6,  29|     felicioris ad posteros nomen Appi, quod viam munivit et aquam
25      IX,    7,  33|   spatium, "dic agedum" inquit, "Appi Claudi, quidnam facturus
26      IX,    7,  34|        inquit, "Quirites, illius Appi progenies, qui decemvirum
27      IX,    7,  34|         libertati. Itane tandem, Appi Claudi? cum centesimus iam
28      IX,    7,  34|      obrogat nova. An hoc dicis, Appi, non teneri Aemilia lege
29      IX,    7,  34|         cupiditas fuit quam tua, Appi? nec solus nec ultra finitum
30      IX,    7,  34|        hominumque ponis. Ego te, Appi Claudi, pro istius magistratus
31       X,    1,   8|          nominentur, non ut vos, Appi, vestro loco pellant sed
32       X,    1,   8|       adiuvant. Noli erubescere, Appi, collegam in sacerdotio
33       X,    2,  18|      missas, Volumnio adfirmante Appi se litteris accitum. Iam
34       X,    2,  19|   neminem quaesiturum quae verba Appi sed quae fortuna exercitus
35       X,    3,  21|       bellum et crebrae litterae Appi monentis ne regionis eius
36       X,    3,  25|          hostes erant, ad castra Appi praetoris pergit. Paucis
37       X,    3,  26|      satis fuerit, adiecerint et Appi criminationes de Fabio absente
38    XXII,    5,  34|      sunt a patribus C. Claudius Appi filius Cento, inde P. Cornelius
39  XXXIII,    5,  44|          eosdem dies C. Claudius Appi filius Pulcher augur in
40   XXXIX,    3,  37|      etiam imperium est. sentio, Appi, et, si non oportet, non
41   XLIII,    2,  23|  prospere gesta re prope stativa Appi castra movent, ne qua vis