Lib. Cap. Par.

 1       I,    7,  36|      inaugurato Romulus fecerat, negare Attus Navius, inclitus ea
 2      II,    2,  13|      restituendis, magis quia id negare ipse nequiverat Tarquiniis
 3      II,    3,  28|     multitudo in contionis modum negare ultra decipi plebem posse;
 4      II,    5,  56|   Laetorius iubet. Consul Appius negare ius esse tribuno in quemquam
 5      II,    5,  59|     consensu oboedientium esset; negare volgo milites se ad contionem
 6     III,    3,  19|        collegam sibi subrogasset negare passurum agi de lege. Hae
 7     III,    9,  70|   tenuissent. Ibi vero Sulpicius negare cunctandi tempus esse, circumventos
 8      IV,    6,  54|       amissis honoribus fremere; negare, si ea ita sint, liberos
 9      IV,    6,  60|     concordiaeque soli expertes, negare, tam id laetum patribus
10       V,    2,   9|    intercedere senatus consulto, negare se ante idus Decembres,
11       V,    3,  17|       pro se fortunam suam illis negare. Maxima iam in parte Etruriae
12       V,    6,  46|          gesserant; et Caedicius negare se commissurum cur sibi
13      VI,    4,  23|        gesta ad eam diem essent, negare in eis neque se neque populum
14      IX,    2,  7b|          etiam milites odisse et negare urbe tectisve accipiendos.
15      IX,    5,  26| intendebatur sed universi, simul negare nobilium id crimen esse
16      IX,    7,  33|         fuerunt censor fuisses." negare Appius interrogationem tribuni
17       X,    4, 37a|    aequatae repulsae sibi quoque negare triumphum, "non ita" inquit, "
18    XXIV,    5,  37|          arbitrii esset. se vero negare illi missuros testarique,
19    XXVI,    3,  21|       habitus honos ei praesenti negare triumphum, an quem tradere
20    XXVI,    5,  27|          simultatem cum Campanis negare ullam esse: publicas inimicitias
21    XXVI,    6,  33|        neque enim meritas poenas negare poterant, nec tyranni erant
22  XXVIII,    8,  44|        et paene fracto Hannibale negare posse P. Licinium consulem,
23    XXIX,    3,  15|     magis recusare ac reclamare: negare tantum militum effici posse:
24     XXX,    7,  40|          consule gloriam petens. negare itaque prius quicquam agi
25   XXXII,    4,  30|       universi ferrent, Insubres negare se sua deserturos. Ita divisae
26   XXXII,    5,  38| coniungere velle. Tyrannus primo negare aliter urbem eam se accepturum
27  XXXIII,    2,  12|        vellet. ad haec Quinctius negare Aetolos aut moris Romanorum
28    XXXV,    1,   2|           rem gesturum. seniores negare ad rumores a privatis temere
29    XXXV,    4,  38|         arce habuissent. se vero negare Chalcidenses aut servire
30    XXXV,    5,  45|          cogi non possint. Thoas negare paci studere Phaeneam sed
31  XXXVII,    7,  54|  conscripti; inducetis in animum negare Eumenis cupiditati, quod
32   XXXIX,    3,  34|     hiscere adversus se ausurum. negare Appius rem evidentem pro
33   XXXIX,    4,  39|           pars tribunorum plebis negare rationem eius habendam esse,
34      XL,    1,   3|       suspecta habebat. postremo negare propalam coepit satis tutum
35      XL,    1,   9|         sunt: non tamen audebunt negare. si deprehensos intra limen
36      XL,    3,  26|   consules nisi confecto dilectu negare se ituros, nec suam segnitiem
37      XL,    3,  36|          habituri essent. itaque negare non posse, quin rectius
38      XL,    4,  55|          regi adductus primo ita negare inconstanter, ut parvo metu
39    XLII,    3,  41|         quae verbo obiecta verbo negare <satis> sit. quid enim,
40     XLV,    2,  19|       huic tribuere et illi vero negare. eorum hominum, ut res docuit,