Lib. Cap. Par.

 1       I,    9,  56|    inclitum in terris oraculum mittere statuit. Neque responsa
 2      VI,    3,  16|                            Cum mittere ambages dictator iuberet
 3    VIII,    5,  33| iussisti unde et privati vocem mittere possemus.' ibi primo non
 4      IX,    2,   9|        consultandum accersunt, mittere Romam legatos? cum senatu,
 5    XXIV,    2,   8|     est Quirinalis, quem neque mittere a sacris neque retinere
 6    XXIV,    5,  37|        ad consulem gravarentur mittere, sibi saltem darent populi
 7    XXVI,    1,   4| servitia ac plebs poterant aut mittere nuntios ad Hannibalem per
 8   XXVII,    2,   7| Valerium Laevinum traicere aut mittere seu L. Cincium seu M. Valerium
 9    XXIX,    1,   4|        agrisque haberi placet; mittere ad conducenda Afrorum auxilia;
10    XXIX,    1,   4|     parare; instruere naves ac mittere ad Hipponem adversus Romanam
11    XXIX,    5,  24|       tereretur: nunc Syphacem mittere legatos idem admirantem
12     XXX,    2,   9|       excipiendos parata erat, mittere iubent ad opprimendam stationem
13     XXX,    2,  12|  necisque suae vocem supplicem mittere licet, si genua, si victricem
14     XXX,    2,  12|  detractam eam <lecto> geniali mittere ad Scipionem conatus sit.
15     XXX,    3,  17|       esset. haec regi praetor mittere iussus: legatis in singulos
16    XXXI,    3,  19|  iussusque ad eam confirmandam mittere legatos Romam.~ ~20.
17   XXXII,    2,  11|        Si secum aliquos consul mittere velit, se non iniquo nec
18   XXXII,    5,  36|      petere tempus quo legatos mittere Romam ad senatum posset:
19   XXXII,    5,  36|        in duos menses et ipsos mittere singulos legatos ad senatum
20  XXXIII,    5,  43|    esset, consules scribere et mittere in Macedoniam iussi. Ap.
21    XXXV,    4,  32|     Aetolos, qui vocem liberam mittere adversus regis legatum auderent.
22    XXXV,    4,  33|       quanto esse satius Romam mittere legatos, seu disceptare
23   XXXVI,    5,  35|      tanti temporis petant, ut mittere legatos Romam possitis,
24   XXXVI,    5,  39|       populus Romanus colonias mittere posset. inde Romam ut ad
25  XXXVII,    2,   7|    mensium petendi, ut legatos mittere Romam possent: dilationem
26  XXXVII,    6,  45|     impetravitque, ut oratores mittere liceret regi. paucos post
27 XXXVIII,    6,  52|     tribunos plebis aedilemque mittere in Siciliam ausi sumus,
28 XXXVIII,    6,  52| extrahendum ad causam dicendam mittere non audeamus' --; tribuni
29   XXXIX,    3,  35|       Demetrium minorem filium mittere Romam simul ad purganda
30      XL,    1,   1|       quadringentos equites et mittere ad M. Marcellum in Galliam,
31      XL,    1,   9|        strictum cernenti vocem mittere licet, per te patriumque
32      XL,    1,  11|   principes Macedonum cum isto mittere iubet. qui hinc integri
33     XLI,    2,   9|       et ducentos quinquaginta mittere equites in Hispaniam consules
34     XLI,    2,   9|        mutandae causa manu non mittere; in quo id non iuraret,
35    XLII,    3,  29| elephantis Misagenenque filium mittere ad bellum parabat. consilia
36    XLII,    4,  46|    indutias cum Romanis factas mittere non posse; tamen ita suadere
37    XLIV,    2,  21|  obtinenti provinciam litteras mittere, ut sescentos equites conscriberet.
38    XLIV,    2,  21|  collegam primo quoque tempore mittere in Macedoniam iussus; neque
39     XLV,    1,  11|        eius non prius destitit mittere, quam pacem cum iis confirmaret.