Lib. Cap. Par.

 1    XXVI,    4,  24|      venissent; Philippum eis et Macedonas graves accolas esse, quorum
 2     XXX,    7,  42|  Carthaginiensium actum. priores Macedonas introduci placuit; quorum
 3    XXXI,    1,   7|  Philippum nec Carthaginiensibus Macedonas: Pyrrho certe aequabitis. <
 4    XXXI,    3,  23|     certamine ullo posse; nam et Macedonas, quia nullus in propinquo
 5    XXXI,    4,  29|     quaeretis. Aetolos Acarnanas Macedonas, eiusdem linguae homines,
 6    XXXI,    4,  30|                         Secundum Macedonas ipsis Romanis ita concedentibus
 7    XXXI,    5,  39|        praesidiis stationibusque Macedonas deturbant et, ut in locis
 8   XXXII,    1,   5|          Romanorum deficerent et Macedonas ipsos cupido novandi res
 9   XXXII,    1,   5|          exercuitque in armis et Macedonas et mercennarios milites
10   XXXII,    3,  23|   certamen, nec dubium erat quin Macedonas Graecosque facile loco pulsuri
11  XXXIII,    1,   3|       iam aetates continua bella Macedonas; ipso quoque regnante et
12  XXXIII,    1,  10|    repente quia erigentes hastas Macedonas conspexerat, quidnam pararent
13  XXXIII,    2,  14| obsidibus, et praeter quingentos Macedonas mixtosque ex omni genere
14  XXXIII,    2,  18|       est. Dinocrates quingentos Macedonas dextro cornu, laevo Agrianas
15    XXXV,    4,  38|         habuissent; grave fuisse Macedonas dominos, multo minus tolerabiles
16   XXXVI,    1,   7|          ante omnia Philippum et Macedonas in societatem belli quacumque
17   XXXVI,    2,   8|    factus, qui nullam gratiam ad Macedonas, odium ingens ad Philippum
18 XXXVIII,    1,   2|    Aethopiam ad Xenonem ac mille Macedonas opprimendos undique concurrerunt.
19   XXXIX,    2,  26|         modo inter eas gentes et Macedonas disceptetur, formulam iuris
20   XXXIX,    2,  28|          quia multum ad reliquos Macedonas continedos exemplum pertinebat.
21   XXXIX,    5,  53|       dignitatem ei apud ceteros Macedonas, tantam invidiam non apud
22     XLI,    3,  23|           si pax inviolata inter Macedonas Romanosque manebit, nobis
23    XLII,    2,  15|  Cretensem, ducem auxiliorum, et Macedonas tres adsuetos ministeriis
24    XLII,    4,  52|          paraverit pauper miles, Macedonas prompta ex regio apparatu,
25    XLII,    4,  52|         plena cumulataque habere Macedonas; animos habendos esse, quos
26    XLII,    5,  55|         dies, cum audiret vagari Macedonas effusos per Thessaliam vastarique
27   XLIII,    1,   3|          pro Romanis et adversus Macedonas; ubi ea parata instructaque
28   XLIII,    2,  17|  adversus amentiam eorum, qui ad Macedonas gentem trahebant; pars recusare,
29   XLIII,    2,  18|          hiemis vim diutius pati Macedonas in aperto posse, nec ab
30    XLIV,    2,  14|        adiecerunt: cum pax inter Macedonas Romanosque esset, sibi amicitiam
31    XLIV,    3,  35|   impetum> facientibus resistere Macedonas non posse, ex tot castellis
32    XLIV,    3,  37|   sapientia prope divina videri; Macedonas ut triste prodigium, occasum
33     XLV,    1,   6|       delituit. pueri regii apud Macedonas vocabantur principum liberi
34     XLV,    2,  18|     primum liberos esse placebat Macedonas atque Illyrios, ut omnibus
35     XLV,    2,  18|     nullam esse. ne ipsos quidem Macedonas id exercere posse; ubi in
36     XLV,    2,  22|         amplissumis donastis. et Macedonas Illyriosque liberos esse,
37     XLV,    3,  29|       primum liberos esse iubere Macedonas, habentis urbes easdem agrosque,
38     XLV,    4,  36|       atque inhonoratam futuram. Macedonas in meliore fortuna quam
39     XLV,    4,  38|      manibus discerpitis, quibus Macedonas vicistis? vincere vos prohibuisset,