Lib. Cap. Par.

 1      II,    2,   8|      impedire conati, postquam alia frustra temptata erant, postem iam
 2      II,    2,  14|           Romano bello Porsenna, ne frustra in ea loca exercitus adductus
 3      II,    3,  25|          concursum est ad arma; ita frustra id inceptum Volscis fuit.
 4      II,    3,  31|         ultra cives meos neque ipse frustra dictator ero. Discordiae
 5     III,    1,   5|           Ita exclusus multis saepe frustra conatibus captis ut viam
 6     III,    2,  16|         clientesque si perlata lege frustra tumultuatos esse se sentiant,
 7     III,    3, 26a|           arma cepit; reclamantibus frustra tribunis magni duo exercitus
 8      IV,    2,  7b|             illum delatura honorem, frustra certare supersedit, et principes
 9      VI,    5,  35|            fieri passi sunt. iamque frustra saepe concilio advocato,
10     VII,    3,  18|          duces eminent. Aliquotiens frustra in campum descensum cum
11     VII,    3, 22a|             obtinuere quod dictator frustra tetenderat, mitiore iam
12    VIII,    1,   6|            es, magne Iuppiter; haud frustra te patrem deum hominum hac
13    VIII,    5,  27|            ultra quam ut paeniteret frustra restabat.~ ~28.
14    VIII,    5,  33|             se duobus proeliis haud frustra advocatos. quo id animo
15      IX,    1,   4|           Et in castris Romanis cum frustra multi conatus ad erumpendum
16       X,    1,   6|            quaesitis, postquam alia frustra temptata erant, eam actionem
17       X,    2,  18|             dicere Volumnius; malle frustra operam insumptam quam quicquam
18    XXII,    3,  20|      oppugnata, ubi in spem inritam frustra teri tempus animadversum
19    XXII,    3,  22|           Abelux, vir prudens, haud frustra videbatur socios mutasse.
20    XXII,    4,  25|           Huius generis orationibus frustra habitis et consule creato
21    XXII,    6,  49|             virtute esto; sed cave, frustra miserando exiguum tempus
22   XXIII,    6,  43| impetraretur, tum denique querendum frustra opem imploratam. Exercitum
23    XXIV,    1,   2|      Crotonis, sicut ante Locrorum, frustra pugnaretur. itaque optimum
24    XXIV,    3,  20|     temptandum[que]. diebus aliquot frustra ibi absumptis Hannibal,
25    XXIV,    4,  30|           urbis potiundae. quod ubi frustra eis fuit inceptum, vi agendum
26    XXIV,    5, 35b|         Agrigento iam occupato, cum frustra eo praevenire hostem festinans
27    XXIV,    5,  36|         viribus hostem cernebat, ne frustra adsidendo spectandoque obsidionem
28     XXV,    5, 22b|       oppidum ratus. ibi quoque cum frustra tereret tempus, legati Campani
29   XXVII,    7,  39|           id mora ad Placentiam dum frustra obsidet magis quam oppugnat
30   XXVII,    7,  39|           esset sed etiam quam ipse frustra eandem illam coloniam ab
31   XXVII,    8,  48|    militibus cum in adversum collem frustra signa erigere conatus esset,
32  XXVIII,    2,   6|    circumspectis difficultatibus ne frustra tempus tereret celeriter
33  XXVIII,    6,  31|       Marcium missis nisi si terere frustra tempus sedendo ad Gades
34  XXVIII,    8,  40|           actam hodierno die agi et frustra habiturum orationem qui
35  XXVIII,    8,  42|      extremus angulus agri Bruttii, frustra iam diu poscentem ab domo
36  XXVIII,    8,  46|             cognita Sp. Lucreti, ne frustra Hasdrubale cum exercitu
37     XXX,    1,   4|        postero die respondit se uno frustra tendente nulli alii pacem
38     XXX,    3,  18|            coniecissent nullo ferme frustra emisso, omnes retro in aciem
39     XXX,    5,  28|          decessisset Q. Fabium haud frustra canere solitum graviorem
40     XXX,    5,  31|            suos cum se recepissent, frustra verba temptata renuntiant:
41    XXXV,    4,  35|          equites confodiunt; multis frustra in loricam ictibus datis
42    XXXV,    5,  46|        optimum visum est Chalcidem, frustra ab Aetolis nuper temptatam,
43   XXXVI,    5,  45|         suas commeatu onustas eludi frustra tendentis viderunt, tandem
44  XXXVII,    3,  13|             Polyxenidas quoque, cum frustra stetisset, Ephesum rediit.
45  XXXVII,    3,  17|   revertisset, turpe ratus temptata frustra Patara esse, proficisci
46 XXXVIII,    5,  48|          felicitatemque pariter non frustra ab diis immortalibus precatus
47     XLI,    1,   2|          omnes, et ipse consul, cum frustra revocare fugientes conatus
48    XLII,    2,  21|             gessisset, postulatoque frustra triumpho, in monte Albano,
49    XLII,    3,  42|             censeatis, commisi; aut frustra clementiae gravitatisque
50    XLIV,    2,  22|            ope adnisurum esse, <ne> frustra vos hanc spem de me conceperitis.
51    XLIV,    2,  27|       fremitus fuit indignantium se frustra excitos sedibus suis; Clondicus
52     XLV,    1,  11|          haec gererentur, Antiochus frustra temptatis moenibus Alexandreae