Lib. Cap. Par.

 1      II,    2,  12|     fecerat viam, cum concursu ad clamorem facto comprehensum regii
 2      II,    3,  30|           nec promovit aciem, nec clamorem reddi passus defixis pilis
 3     III,    4,  28|           et ubi signum datum sit clamorem omnes tollere iubet; clamore
 4     III,    4,  28|        facit. Romani civilem esse clamorem atque auxilium adesse inter
 5     III,    6,  44|        Pavida puella stupente, ad clamorem nutricis fidem Quiritium
 6     III,    8,  62|     decernique placet, agite dum, clamorem qualem in acie sublaturi
 7     III,    9,  68|    faciebatis, et in acie vestrum clamorem hostes, non in contione
 8     VII,    5,  36|            quoniam non fallerent, clamorem tollere iussis militibus
 9     VII,    5, 37a|         ea ingenti alacritate per clamorem militarem, indicem omnium
10    VIII,    5,  26|           milite implesset, tolli clamorem iussit; ad quem Graeci signo
11    VIII,    6,  38|        iam pridem desueto Samnite clamorem Romani exercitus pati; et
12      IX,    6,  27|     nondum conserentibus manus ad clamorem a sinistra parte prius exortum.
13       X,    1,   5|         possent. Pariter sustulit clamorem acies et emissus eques libero
14       X,    5,  40| interfuisse deos, signa canere et clamorem tolli iussit.~ ~41.
15       X,    5,  41|          nec sustinuissent primum clamorem atque impetum Romanorum,
16       X,    5,  42|      capta castra videt, ab laeva clamorem in urbe mixtum pugnantium
17     XXI,    1,   9|         vicisset pro victo esset, clamorem repente oppidani tollunt
18    XXII,    1,   6|      tumulo quodam constitissent, clamorem modo ac sonum armorum audientes,
19   XXIII,    2,  16|         hostium erupere. Addidere clamorem lixae calonesque et alia
20   XXIII,    6,  46|  adhortante sed Nolanis etiam per clamorem favoris indicem accendentibus
21     XXV,    1,   6|        terra marique geritur res; clamorem pugnantium crepitumque armorum
22     XXV,    4,  21|         instructo aderat. ergo ne clamorem quidem atque impetum primum
23     XXV,    6,  39|           totis castris ad primum clamorem et tumultum facto atrox
24    XXVI,    1,   2|      impetum modo Poenorum sed ne clamorem quidem sustinere possent.
25    XXVI,    1,   5|          nocte cieri solet edidit clamorem ut averteret etiam pugnantium
26   XXVII,    4,  18|         ad circumsonantem undique clamorem flectere cornua et obvertere
27   XXVII,    7,  42|    castris exierat cum pugnantium clamorem audivit; itaque excitus
28  XXVIII,    1,   2|     castris citato equo ad primum clamorem et tumultum advehitur. erant
29    XXXI,    4,  27|     postremos turbavit. ad quorum clamorem et trepidationem cum revectus
30   XXXII,    2,  11|        fumo dare signum nec antea clamorem tollere quam ab se signo
31   XXXIV,    2,  20|     universi in eos erumpunt. vix clamorem eorum, nedum impetum Suessetani
32   XXXVI,    4,  24|        eorum, qui rupem ceperant, clamorem, deinde impetum ab urbe
33  XXXVII,    6,  42|          prope iam ad ipsa castra clamorem paventium accepere. namque
34 XXXVIII,    3,  27|          primum quidem impetum et clamorem Romanorum tulerunt. Fuga
35      XL,    3,  31|          hostibus erat; inde, ubi clamorem audisset, decurrere ad castra
36   XLIII,    1,  10|           portis erumpitur; et ad clamorem erumpentium ingens strepitus
37    XLIV,    1,   4|         ab duodecim milibus prope clamorem et strepitum pugnantium
38    XLIV,    1,  11|          militibus nuntiatum est, clamorem alacres gaudio repente tollunt,