Lib. Cap. Par.

 1       I,    1,   3|   Etruscique aut ulli alii accolae ausi sint. Pax ita convenerat
 2       I,    4,  18|       quemquam praeferre illi viro ausi, ad unum omnes Numae Pompilio
 3      II,    5,  60|  concordiae ducis exercitusque non ausi offerre se Aequi, vagari
 4     III,    1,   8|       rapta adpropinquare urbi non ausi, cum circumacto agmine redirent
 5     III,    3,  22|            exercitus, dimicare non ausi, quemadmodum quieti vallo
 6     III,    5,  35|        obviam ire cupiditati parum ausi, obsecundando mollire impetum
 7    VIII,    4,  22|     egressi, deinde in continentem ausi sedes transferre. haec civitas
 8    VIII,    5,  27|         quod castra Romana ingredi ausi essent, a consulibus virgis
 9      IX,    3,  13|         quidem suis fugam impedire ausi Apuliam dissipati petiere;
10      IX,    4,  18|          ruinas, contionari libere ausi sunt homines, id quod ex
11      IX,    8,  43|          nihil usquam dictu dignum ausi, trinis castris intra paucos
12       X,    4,  32|            totiens victor auderet, ausi Samnites sunt - tantum desperatio
13       X,    4,  33|           insidiarum faciebat, non ausi, liberatis castris contenti
14    XXII,    8,  60|          vallo sunt; tandem ultima ausi passique, cum omnia subsidia
15   XXIII,    2,  14|    edixitque qui capitalem fraudem ausi quique pecuniae iudicati
16     XXV,    6,  38|           esse.~ Nunc, quia tantum ausi estis sponte vestra, experiri
17     XXV,    6,  40|        Muttinis quam fiducia magis ausi egredi extra muros ad Himeram
18    XXVI,    7,  40|         exsules obaerati capitalia ausi plerique cum in civitatibus
19   XXVII,    3,   9|      integra re, locuti magis quam ausi tantum nefas, cum suis consulerent.
20  XXVIII,    5,  24|      fasces securesque, attractare ausi; neque eis venit in mentem
21  XXVIII,    5,  27|           summi imperii maiestatem ausi sitis.~ 'De me ipso taceo -
22  XXVIII,    5,  27|          sanguine eorum qui tantum ausi facinus sunt expiari possit.~ ~
23  XXVIII,    7,  37|          est ut intrare portum non ausi averterent in altum naves.
24    XXIX,    4,  18| maioribusque nostris referebantur, ausi sunt nihilominus sacrilegas
25    XXIX,    7, 36b|          oppugnare tamen ea hostes ausi. ceterum silentio proximae
26   XXXII,    4,  30|       neutrum iis cornu committere ausi ne, si dolo cessissent,
27  XXXIII,    2,  16|        simul in se crudelitatemque ausi ita adfecerunt animos ut
28  XXXIII,    3,  20|            Graecorum terra marique ausi sunt, nihil magnificentius
29    XXXV,    3,  25|         vastabat. Achaei non antea ausi capessere bellum quam ab
30  XXXVII,    7,  54|            bonae artis ac virtutis ausi sumus cum parentibus quaeque
31 XXXVIII,    6,  52|     aedilemque mittere in Siciliam ausi sumus, qui prenderent eum
32      XL,    1,   9|       quidem omnia audere, qui hoc ausi sunt: non tamen audebunt
33    XLII,    5,  59|          instarent, progredi etiam ausi multos fugientium obvios
34    XLII,    5,  62|          ferocia ab re bene gesta, ausi sunt quidam amicorum consilium
35    XLII,    5,  66|           hostes intrare angustias ausi longius insecuti essent,
36    XLIV,    3,  45|            aspernabatur; et quidam ausi sunt media ex contione succlamare '
37    XLIV,    3,  45|          navibus se committere non ausi domos dilapsi et alia militaris
38     XLV,    2,  22|        quidem clade territi iterum ausi <sumus> regiae classi ex