Lib. Cap. Par.

 1       I,    3,  7b|            caedis excitus postquam facinus facinorisque causam audivit,
 2       I,    5,  26|            hostem." Atrox visum id facinus patribus plebique, sed recens
 3       I,    7,  40|         duo ferocissimi delecti ad facinus, quibus consueti erant uterque
 4       I,    7, 41a|           alienis manibus pessimum facinus fecere. Erige te deosque
 5      II,    1,   4|           fidei essent, manifestum facinus fecerunt. Nam cum pridie
 6      II,    2,  12|          si di iuvant in animo est facinus." Adprobant patres; abdito
 7      II,    2,  12|          quo temere traxit fortuna facinus, scribam pro rege obtruncat.
 8      II,    2,  13|       Coclites Muciosque dicere id facinus esse, et prae se ferre quemadmodum
 9      II,    3,  29|         repulso, tum vero indignum facinus esse clamitantes qui patrum
10      II,    5,  46|     ancipiti haud desperandum esse facinus. Res aliter longe evenit;
11     III,    7, 48b|               Clamore ad tam atrox facinus orto excitus Appius comprehendi
12     III,    9,  72|          tribus, orare ne pessimum facinus peiore exemplo admitterent
13      IV,    3,  17| interfecerunt. Levant quidam regis facinus; in tesserarum prospero
14      IV,    3,  17|           deinde in errorem versum facinus. Propius est fidem obstringi
15      IV,    6,  50|       cooperiretur. Quod tam atrox facinus postquam est Romam nuntiatum,
16      VI,    3,  14|        spes est, enimvero indignum facinus videri, cum conferendum
17      VI,    3,  16|        indicium cogeret aut fateri facinus insimulati falso crimine
18    VIII,    5,  24|         cum delectis ipse egregium facinus ausus per medios erumpit
19    VIII,    5,  35|      insultabas victoria; vive, id facinus ausus, cuius tibi ne parens
20       X,    3,  20|          Memorandum deinde edidere facinus; nam Staium Minatium ducem
21       X,    4,  35|           enimvero consul indignum facinus esse vociferari tantam contumeliam
22     XXI,    5,  43|          militare aliquod ediderim facinus, cui non idem ego virtutis
23   XXIII,    1,   2|         novandi res magnum ausuram facinus ut, si in ea loca Hannibal
24   XXIII,    1,   7|            eiceretur aut, si malum facinus quod a vetustissimis sociis
25   XXIII,    1,   8|        volui, si forte abesse, dum facinus patratur, malles."~ ~9.
26    XXIV,    4,  22|     appellans Theodotum ac Sosin, 'facinus' inquit 'memorabile fecistis;
27     XXV,    6,  33|          abducant. nec atrox visum facinus - non enim ut in Romanos
28    XXVI,    1,   2|           exercitus Romam redisse. facinus indignum esse Cannensem
29   XXVII,    1,   3|            indicium protractum est facinus. milites aedificiis emotos,
30  XXVIII,    5,  22|        armis tuendae salutis erat, facinus in se ac suos foedum ac
31  XXVIII,    5,  27|          est. non quod ego vulgari facinus per omnes velim - equidem
32  XXVIII,    5,  27|     sanguine eorum qui tantum ausi facinus sunt expiari possit.~ ~28.
33  XXVIII,    5,  28|         annos tenuit, propter quod facinus tota legio, milia hominum
34    XXIX,    4,  19|           potuere. praeter Plemini facinus Locrensiumque cladem ipsius
35     XXX,    4,  25|           sine publica fraude auso facinus, quinqueremem Romanam superantem
36    XXXI,    2,  12|     sublatam nec ad quos pertineat facinus vestigia ulla exstare. indigne
37    XXXI,    2,  17|            ignes subicerent: id se facinus perpetraturos praeeuntibus
38    XXXI,    4,  31|    possedit. comprobavimus ergo id facinus? an bello persecuti sceleratam
39  XXXIII,    3,  29|      Zeuxippum principem gentis id facinus conscisse. ad rebellandum
40  XXXVII,    5,  32|     undique est sublatus, indignum facinus esse, Phocaeensis, numquam
41 XXXVIII,    3,  24|            Ubi cum stativa essent, facinus memorabile a captiva factum
42 XXXVIII,    3,  24|          caput hominis aut quod id facinus haudquaquam muliebre esset,
43   XXXIX,    1,  13|     dedecoris sint et pigriores ad facinus, pro victimis immolari.
44   XXXIX,    1,  16|        quibus in omne flagitium et facinus coniuravit, non suum iudicet
45   XXXIX,    1,  18|         nefanda coniuratio in omne facinus ac libidinem continebatur,
46   XXXIX,    5,  43|         iussum securi percussisse. facinus, sive eo modo, quo censor
47      XL,    1,   4|        ante praecogitatum revoluta facinus, venenum diluit ferrumque
48      XL,    1,   9|          creditur nisi perpetratum facinus, et eadem petitus insidiis
49      XL,    4,  40|   Romanorum equitum tam memorabile facinus videre, et ipsi virtute
50     XLI,    2,  11|     spectaculo hostibus tam foedum facinus esset, palam in muris trucidatos
51    XLII,    2,  16|        infecta redierunt. adgressi facinus Macedones ut <non> inconsulte
52     XLV,    4,  36|     civitatis factus est, indignum facinus esse clamitantium L. Paulum