Lib. Cap. Par.

 1       I,    5,  31|   veniaque ab dis impetrata esset credebant. Ipsum regem tradunt volventem
 2      II,    4,  35|         Romano bello. Haud facile credebant plebem suam impelli posse,
 3      II,    5,  56| consulibus permissurum tribunatum credebant, post publicam causam privato
 4     III,    3,  20|          erecti patres restitutam credebant rem publicam. Consul alter,
 5     III,    3,  24|        erat, perculsos magna pars credebant tribunos; at illi - etenim
 6     III,    5,  33|      condenda nova iura usui fore credebant. Supplevere ceteri numerum.
 7     III,    8,  55|           id suis decedere opibus credebant. Omnium primum, cum velut
 8     III,    8,  60|  concessum propemodum de victoria credebant, pars in Hernicos, pars
 9      IV,    1,   1|         ad plebem summum imperium credebant. Laeti ergo audiere patres
10      IV,    2,  10|  beneficio populi Romani Ardeates credebant; senatui superesse aliquid
11     VII,    2,  15|          soliti erant, compressam credebant.~ ~16.
12    VIII,    2,  12|      foris auctum imperium patres credebant.~ ~13a.
13     XXI,    1,   5|      freti et, quod metu cessisse credebant hostem, id morari victoriam
14     XXI,    2,  17|          belli dimicaturum hostem credebant - et duae Romanae legiones
15    XXIV,    2,  10|     nuntiata sunt, quae quo magis credebant simplices ac religiosi homines,
16     XXV,    2,   8|    commeare propter metum hostium credebant. ubi iam eo consuetudinis
17     XXV,    6,  32|  finiretur; et satis ad id virium credebant accessisse viginti milia
18    XXVI,    6,  33|      securi percussis senatoribus credebant: paucos nobilium superstites
19   XXVII,    6,  31|        adversus se movisse bellum credebant. profecti ab Dymis coniuncto
20    XXIX,    5,  24|        milites illo non alio duce credebant navata rei publicae opera
21    XXIX,    7,  37|       alterum ex censoribus satis credebant populo iratum quod iniquo
22    XXIX,    7,  37|       quarum opera damnatus erat [credebant]; inde Salinatori Livio
23     XXX,    2,   9|   Carthaginem repente adgressurum credebant. itaque et muri reficiebantur
24   XXXII,    5,  35|         deliberando aiebat: volgo credebant de industria rem in serum
25  XXXIII,    2,  11|  ignorabant. donis regis imminere credebant invicti ab ea cupiditate
26    XXXV,    4,  32|            ante omnia, quo maxime credebant moveri multitudinis animos,
27    XXXV,    5,  47|          invisumque esse Quinctio credebant. Amynander uxorem Apamam,
28   XXXVI,    1,   5|     civitati suae arma illaturos <credebant>. mille iis pedites cum
29   XXXVI,    1,   5|    apparebat, ut sive, quod magis credebant, abstinuisset Epiro, integra
30  XXXVII,    3,  12|         animi erat, ducem futurum credebant. Romani et Eumenes rex in
31  XXXVII,    6,  45|   certamina aversum maxime a pace credebant esse, et placatiore eo et
32 XXXVIII,    2,  19|         asperitatem ipsam locorum credebant.~ ~20.
33   XXXIX,    5,  50|          uni custodiam eius satis credebant. admonent deinde quidam
34   XXXIX,    5,  56|          in area Concordiae satis credebant, nuntiatumque erat haud
35    XLIV,    3,  36|           dum pugnaturum consulem credebant - neque enim ne his <quidem>
36     XLV,    3,  31|           Achaeis ad non parendum credebant et forsitan etiam in periculo