Lib. Cap. Par.

 1       I,    3,  14|       Igitur illorum poenam in se vertit; nam Lavinii cum ad sollemne
 2      II,    3,  31|          ignavia hostium in bonum vertit, qui priusquam ad coniectum
 3      II,    5,  52|      multam dixerunt. Ea in caput vertit; negant tulisse ignominiam
 4      II,    5,  62|        belli ad populationem agri vertit. Alter consul Aemilius in
 5     III,    1,   7|           ad deos populum ac vota vertit. Iussi cum coniugibus ac
 6     III,    9,  64|         in haud salubrem luxuriam vertit, conspiratione inter tribunos
 7      IV,    6,  49|        hostibus in cives certamen vertit et cum inter oppugnationem
 8       V,    3,  18|          prope in cladem ingentem vertit; tantum inde terroris non
 9     VII,    2, 17a|        inridebant increpabantque, vertit animos repente pudor et
10     VII,    4,  26|     coniectum teli veniret, terga vertit. Primo per Volscos Falernumque
11     VII,    6,  38| comparatis ab Romano in Paelignum vertit bellum. Neque ita rei gestae
12    VIII,    2,  10|     superis inferisque in se unum vertit, alter ea virtute eoque
13    VIII,    5,  30|     rabiem atque iras imperatorum vertit. namque Papirius dictator
14      IX,    8,  38|         tamen rei fama in Romanos vertit ob amissos quosdam equestris
15      IX,    8,  45|    respectum suarum quemque rerum vertit, est audita, ut prima vigilia
16       X,    3,  27|           fuga" inquit "et caedes vertit, ubi sacram Dianae feram
17   XXIII,    3, 24a|    Gracchum magnam partem gloriae vertit comitiaque edixit, quibus
18   XXIII,    4,  29|           se magno impetu Romanis vertit terga. Nihilo segnius [in]
19     XXV,    6,  39|        Graeco in Latinum sermonem vertit; captos ad mille octingentos
20     XXV,    6,  40|      Marcello eximie ornatum est, vertit. visebantur enim ab externis
21    XXVI,    1,   5|          circumsedentes Capuam se vertit, praemissisque nuntiis Capuam
22    XXVI,    1,   6| ludificatio veri et ipsa in verum vertit; nam cum fame ferroque urgerentur
23    XXVI,    4,  25|       Pelagoniam eadem celeritate vertit iter; inde Dardanorum urbem
24    XXVI,    6,  37|         paucos capta in laetitiam vertit. transmarinae quoque res
25    XXVI,    7,  40|  officiebat, postremo in invidiam vertit ut ne bene gestae quidem
26   XXVII,    5,  23|   exitiabilis prodigiorum eventus vertit.~ Ludi Apollinares Q. Fulvio
27  XXVIII,    1,   3|          magni esse operis, retro vertit iter. ne tamen hostibus
28  XXVIII,    6,  33|           signa peditum in hostes vertit; quattuor cohortes in fronte
29    XXIX,    2,   8|          in militem rabie hostili vertit.~ ~9.
30   XXXII,    2,  15|          Gomphorum regionem agmen vertit. Degressusque in campos
31  XXXVII,    3,  12|        suo forent, in iram luctus vertit. decem extemplo naves, et
32  XXXVII,    6,  43|        turbam conspexit, in fugam vertit equum. ita utroque cornu