Lib. Cap. Par.

 1       I,    9,  58|     coacta in auctorem delicti: mentem peccare, non corpus, et
 2     III,    1,   7|      Aequisque praedonum potius mentem quam hostium dedit. Adeo
 3     III,    2,  17|        decuit? Romule pater, tu mentem tuam, qua quondam arcem
 4     III,    6,  47|     amentiae verius quam amoris mentem turbaverat - in tribunal
 5       V,    1,   4|      ipsi nihil quod dicerem in mentem venire posset, adversariorum
 6       V,    3,  15|         fuisse die quo sibi eam mentem obiecissent ut excidium
 7       V,    7,  52|       de sacerdotibus? Nonne in mentem venit quantum piaculi committatur?
 8       V,    7,  54|        quotienscumque patria in mentem veniret, haec omnia occurrebant,
 9      VI,    3,  12|      micent gladii et veniat in mentem unicuique deos esse qui
10      VI,    3,  18|    caelo descendent; vobis dent mentem oportet ut prohibeatis,
11      VI,    3,  20|       precatusque esse ut, quam mentem sibi Capitolinam arcem protegenti
12      VI,    5,  41|      fortunis praedandi, nec in mentem venit altera lege solitudines
13    VIII,    1,   5|      postea fecit? non venit in mentem pugna apud Regillum lacum?
14      IX,    2,   9|        et hostium imperatoribus mentem ademerunt. Nec nos in bello
15      IX,    3,  14|   consules aiunt et eam precari mentem hostibus ut ne vallum quidem
16    XXII,    4,  25|    magni fortunam momenti esse, mentem rationemque dominari, et
17   XXIII,    1,   5|    nobis suscipiatis. Veniat in mentem, ut trepidos quondam maiores
18   XXIII,    1,   7|      nihil praeter sanam civium mentem defuit, restiterat. Ut vero
19    XXVI,    2,  11| potiundae sibi urbis Romae modo mentem non dari, modo fortunam.
20  XXVIII,    5,  24|        ausi; neque eis venit in mentem suis tergis suis cervicibus
21     XXX,    5,  30|     fuerat eam patribus nostris mentem datam ab dis esse ut et
22     XXX,    5,  30|     secundis rebus bonam quoque mentem darent di, non ea solum
23     XXX,    7,  42|         bonam fortunam bonamque mentem dari; populum Romanum eo
24    XXXI,    1,   1|        conveniat, tamen, cum in mentem venit tres et sexaginta
25   XXXII,    3,  21|       se esse. Nulline venit in mentem cur qui nondum socii sunt
26  XXXVII,    3,  17|  maneant; omnium Iasensium unam mentem esse, ut servitutem regiam
27 XXXVIII,    6,  51|   egregie gerendae rei publicae mentem facultatemque dederunt.
28   XXXIX,    1,  16|            a facinoribus manus, mentem a fraudibus abstinuissent:
29      XL,    1,  13|       contaminatam omni scelere mentem expiarem? sed caecus criminandi
30     XLI,    3,  24|        obliterent. non venit in mentem,> cum classis Romana Cenchreis
31    XLII,    2,  28|     spoliatum templum alienasse mentem ferebant. suffectus in Aemili
32    XLIV,    1,   6|   evadere hostis; quod, nisi di mentem regi ademissent, <et> ipsum
Best viewed with any browser at 800x600 or 768x1024 on Tablet PC
IntraText® (VA2) - Some rights reserved by EuloTech SRL - 1996-2010. Content in this page is licensed under a Creative Commons License