Lib. Cap. Par.

 1       I,    5,  27|          rege auditum erat rati, eo acrius pugnant. Terror ad hostes
 2      II,    5,  43|            est, nec in eum consules acrius quam ipsius collegae coorti
 3     III,    2,  11|         magis quam conterruerat; eo acrius obstare legi, agitare plebem,
 4     III,    2,  15|            se magis insinuabant, eo acrius contra tribuni tendebant
 5     III,    6,  41|        cuius desiderium plebi multo acrius quam consularis imperii
 6      IV,    4,  29|       iniecisse ferunt, quo milites acrius subirent, repetendoque signo
 7      IV,    5,  33|         redintegrato clamore infert acrius signa. Cum duae acies, duo
 8       V,    1,   2|           praeterea et subigi multo acrius quam Veientes; quippe illos
 9      VI,    3,  18|           adgressuri essetis, tamen acrius crederem vos pro libertate
10     VII,    2,  15|                                     Acrius invasere Galli dextro cornu;
11       X,    1,   2| circumvadunt; fugientesque in altum acrius quam repugnantes usque ad
12     XXI,    1,   8|   munitionum nihil cessatum. Itaque acrius de integro coortum est bellum
13     XXI,    1,   8|       hostem immitteret. Itaque quo acrius et confertim magis utrimque
14     XXI,    5,  44|          homini ab dis immortalibus acrius datum est."~ ~45.
15    XXII,    6,  47|         parte certamen factum erat; acrius tamen quam diutius pugnatum
16    XXIV,    4,  22|             eundem se censere multo acrius ab Adranodoro quam ab Hieronymo
17    XXVI,    1,   4|             erat; obsidebatur tamen acrius quam oppugnabatur, nec aut
18   XXVII,    3,  14|      utrimque aliquanto quam pridie acrius est Poenis ad obtinendum
19   XXVII,    3,  14|            hostes ediderant, quanto acrius pavor consternatam agit
20   XXVII,    7,  35|             reconciliatione aiebat: acrius et intentius omnia gesturos
21   XXVII,    7,  38|          dilectum consules habebant acrius intentiusque quam prioribus
22  XXVIII,    3,  13|           ordinibus; dein, postquam acrius ultimis incidebat Romanus
23  XXVIII,    3,  15|             acies.~ Sed cum eo ipso acrius ubi inclinatam sensere rem
24    XXIX,    4,  18|          tribuni militum erant. non acrius cum Carthaginiensibus quam
25     XXX,    7,  44|       pertinet, nec in iis quicquam acrius quam pecuniae damnum stimulat.
26    XXXV,    1,   1|        praetor vovit. tandem gradum acrius intulere Romani cessitque
27   XXXIX,    3,  31|            latus invadit. sed longe acrius Calpurniani equites pugnabant,
28   XXXIX,    4,  39|          auctoritati esse. comitiis acrius etiam quam ante petebat
29     XLI,    2,  10|           et tumultuarius exercitus acrius primo impetu quam perseverantius
30    XLII,    4,  54| desperatione veniae ad tuendos sese acrius accendit. itaque per triduum
31    XLIV,    3,  35|    inritatis certamine animis etiam acrius concursum est. sed Romani
32     XLV,    1,  11|         adeo est offensus, ut multo acrius infestiusque adversus duos,