Lib. Cap. Par.

 1       I,    3,  12|        esse virgines rapere, aliud pugnare cum viris." In eum haec
 2      II,    5,  45|       conferunt, diu conloquuntur. Pugnare cupiebant, sed retro revocanda
 3      II,    5,  45|            multo, ut statuisse non pugnare consules cognitum est: quippe
 4     III,    2,  18|       militem; prius vicit quam se pugnare sine duce sentiret. Multi
 5     III,    8,  61|     liberos pro libera urbe Romana pugnare, sibimet ipsis victuros,
 6     III,    8,  62|        equitem suo alienoque Marte pugnare, peditem ne ad pedes quidem
 7      IV,    5,  37|            tegi magis Romanus quam pugnare; Volscus inferre signa,
 8      IV,    6,  46|        sentire idem, pro sententia pugnare; sua consilia velle, sua
 9      IX,    3,  13|           abiecto ex equo frumento pugnare: obsessis priusquam alter
10       X,    4,  36|            elige cum cive an hoste pugnare malis." haec dicente consule
11     XXI,    5,  41|     adversus alios hostes soletis, pugnare velim, sed cum indignatione
12    XXII,    1,   5|             adhortatur ac stare ac pugnare iubet: nec enim inde votis
13    XXII,    4,  25|       tutante. Exercitum cupientem pugnare et magistrum equitum clausos
14    XXII,    6,  44|        ferrum atque arma iratis et pugnare cupientibus adimi militibus;
15    XXII,    8,  60|         fuit. Cum in acie stare ac pugnare decuerat, [cum] In castra
16   XXIII,    4,  29|       Italia atque urbe Romana eos pugnare; itaque, velut quibus reditus
17   XXIII,    6,  45|         arma membraque sustinentes pugnare. Capuam Hannibali Cannas
18   XXIII,    6,  47|      ordinem in provocantem hostem pugnare, permissu eius arma extemplo
19     XXV,    4,  18|      ordinem in provocantem hostem pugnare, permissu eorum arma cepit
20   XXVII,    3,   9|        quotannis ferme clade magna pugnare; alios in acie occidi, alios
21  XXVIII,    8,  44|       retineat. in sua terra cogam pugnare eum, et Carthago potius
22    XXXI,    5,  34|            cum Graecis Illyriisque pugnare adsueti, postquam gladio
23 XXXVIII,    2,  20|           praerupta occurrant, non pugnare cum iniquitate locorum neque
24 XXXVIII,    2,  21|           est, etiam gloriosius se pugnare putant; iidem, cum aculeus
25   XXXIX,    3,  31|           cerneret, cuneo institit pugnare; et usque plures confertioresque
26     XLI,    3,  26|    angustias non omnes in faucibus pugnare poterant Romani; urguentes
27    XLIV,    3,  36| flagrantissimo aestu non coegisset pugnare; legati circa imperatorem
28    XLIV,    3,  37|         sine detractatione paratus pugnare eo die fuisset, contentus
29    XLIV,    3,  39|          hodiernum causae fuerunt. pugnare enim et ipsi mihi placet;
30    XLIV,    3,  40|          die aut consuli aut regi <pugnare placebat, regi,> quod nec
31     XLV,    4,  41|           hostium erant neque cogi pugnare poterat rex, inter praesidia