Lib. Cap. Par.

 1       I,    2,   5|  praedas agere. Sic Numitori ad supplicium Remus deditur. Iam inde
 2       I,    5,  28|         Primum ultimumque illud supplicium apud Romanos exempli parum
 3      II,    1,   5|   damnati proditores sumptumque supplicium, conspectius eo quod poenae
 4      II,    1,   5|   missique lictores ad sumendum supplicium. Nudatos virgis caedunt
 5      II,    5,  59|        sorte decimus quisque ad supplicium lecti.~ ~60.
 6     III,    2,  13|        debere violari. Tribunus supplicium negat sumpturum se de indemnato;
 7     III,    2,  18|       fortunae a quoque sumptum supplicium est. Tusculanis gratiae
 8     III,    5,  37|    bonorum donatio sequi domini supplicium. Hac mercede iuventus nobilis
 9      IV,    2,  15|         consilia inita de regno supplicium sumptum, in qua nuper decemviros
10      IV,    6,  51|        ac lenitate per paucorum supplicium, quos sibimet ipsos conscisse
11    VIII,    5,  31|      duce melius geri potuerit, supplicium magistro equitum tunc victori
12      IX,    2,   8|    etiam praecipuum apud hostes supplicium passurus esset ob iram diremptae
13     XXI,    5,  44|         iniuria, indignitas. Ad supplicium depoposcerunt me ducem primum,
14   XXIII,    1,   3|       cooptabitis quam de noxio supplicium sumatur." Inde consedit
15    XXIV,    1,   5|     itaque extemplo traditur ad supplicium adiectique poenae ceteri
16    XXIV,    4,  26|         quod adeo festinatum ad supplicium neque locus paenitendi aut
17    XXVI,    2,  13|           Conspectum tam triste supplicium fregit animos Campanorum.
18    XXVI,    2,  15|       qui Calibus erant sumptum supplicium. tum litterae lectae senatusque
19    XXVI,    2,  16|                 Quia et quod ad supplicium attinet Campanorum et pleraque
20  XXVIII,    4,  19|  meminerant et admonebant alios supplicium ex se non victoriam peti:
21    XXIX,    1,   3|       comprehensi et traditi ad supplicium. Hispaniae populis reddita
22    XXIX,    2,   8|        incusavit; de auctoribus supplicium sumpsit bonaque eorum alterius
23    XXIX,    4,  18|    irato Hannibali et Poenis ad supplicium dedatis. non postulamus
24   XXXII,    1,   1|     misisset Locros mitteret ad supplicium quaeque sublata ex delubro
25   XXXII,    4,  26|  hominibus qui in ea noxa erant supplicium sumpsit. In timore civitas
26  XXXIII,    3,  28|    tormentis habitae et sumptum supplicium est.~ ~29.
27   XXXIV,    2,  21|       imperavit, de praedonibus supplicium sumpsit. pacata provincia
28 XXXVIII,    3,  33|        omnes et traditi sunt ad supplicium.~ ~34.
29   XXXIX,    3, 29b| fugerunt, de multis sumptum est supplicium. consules diu retenti ad
30    XLII,    1,   5|         quaesitum a Philippo ad supplicium, exulantem accersitum post