Lib. Cap. Par.

 1      II,    2,   6|    adeste." Concitat calcaribus equum atque in ipsum infestus
 2      II,    3,  19|        et viribus erat gravior, equum infestus admisit, ictusque
 3      II,    3,  19|      contraque et ille concitat equum. Tantaque vis infestis venientium
 4      VI,    2,   7|    armatam, sustineri posse, in equum insilit et ante signa obversus
 5      VI,    4,  24| subiectus ab circumstantibus in equum et raptim subsidiis oppositis '
 6    VIII,    2,   9|       cinctu Gabino, armatus in equum insiluit ac se in medios
 7    VIII,    5,  24|        medium amnem transmittit equum; iamque in vadum egressum
 8      IX,    5,  22|    infesta cuspide ita permisit equum ut uno ictu exanimem equo
 9       X,    3,  28|        Gallorum aciem, concitat equum inferensque se ipse infestis
10     XXI,    5,  42|   vinculis levaretur armaque et equum victor acciperet, decertare
11    XXII,    1,   3|     convelli iuberet et ipse in equum insiluisset, equus repente
12    XXII,    6,  49|         consulem et ad regendum equum vires deficiebant. Tum denuntianti
13    XXII,    6,  49|     respicere debent, cape hunc equum, dum et tibi virium aliquid
14   XXIII,    2,  14|         ut solet, ad populum ut equum escendere liceret, praeter
15   XXIII,    2,  15|       Laetoque iuveni promissis equum eximium dono dat bigatosque
16   XXIII,    4,  29|        saepe pugnam in recentem equum ex fesso armatis transultare
17   XXIII,    6,  47|      manus". Dicto prope citius equum in viam Claudius egit. Taurea,
18    XXIV,    3,  18|       equi adempti qui publicum equum habebant, tribuque moti
19     XXV,    4,  18|         suos aufugit; Crispinus equum armaque capta et cruentam
20    XXIX,    7,  37|          et ambo forte censores equum publicum habebant. cum ad
21    XXIX,    7,  37|   populi iudicio esset damnatus equum vendere iussit. item M.
22    XXIX,    7,  37|    collegae ventum est, vendere equum C. Claudium iussit duarum
23    XXXI,    3,  24|       esset, concitat in hostes equum non ira tantum sed etiam
24    XXXI,    5,  37|    desiluit pavidumque regem in equum subiecit; ipse, cum pedes
25    XXXI,    5,  39|    faceret, in patentem volneri equum equitemque sagittas conicere
26    XXXV,    4,  36|         liberis tyranni. eum in equum imponunt et armis arreptis
27  XXXVII,    6,  43|      conspexit, in fugam vertit equum. ita utroque cornu victores
28   XXXIX,    1,  19| militaret neve censor ei invito equum publicum adsignaret; utique
29   XXXIX,    2,  25|        et se liberatos esse. ut equum tenacem, non parentem frenis
30     XLI,    1,   4|      convivio, raptim a suis in equum impositus, fugit. ex victoribus