Lib. Cap. Par.

 1       I,    3,  11|    accipiat: ita rem coalescere concordia posse. Facile impetratum.
 2      II,    3,  32|         Nullam profecto nisi in concordia civium spem reliquam ducere;
 3      II,    3, 33a|                   Agi deinde de concordia coeptum, concessumque in
 4     III,    1,   1|      agros ituram, civitatem in concordia fore. Haec sententia accepta
 5     III,    2,  16|        satis erat tutum; vixque concordia sisti videbatur posse. Tantum
 6     III,    5,  33|         apparebant. Et in unica concordia inter ipsos, qui consensus
 7     III,    8,  57|   Hernicis legati gratulatum de concordia patrum ac plebis Romam venerunt,
 8     III,    9,  68|         illis estis; et quia in concordia ordinum nullos se usquam
 9      IV,    1,  7a|  Cloelius, quorum in magistratu concordia domi pacem etiam foris praebuit.
10       V,    1,   3|      oportuit? Quae si perpetua concordia sit, quis non spondere ausit
11       V,    1,   7|       invictam et aeternam illa concordia dicere, laudare equites,
12       V,    2,   9|     haec tribuni plebis, cum in concordia hominum secundisque rebus
13       V,    2,  12|  orationem ipsum tempestivam de concordia ordinum patribus plebique
14     VII,    4,  27|        cum et foris pax et domi concordia ordinum otium esset, ne
15     VII,    6,  42|         rettulisse ad patres de concordia reconcilianda. Adeo nihil
16       X,    3,  22|      Deci laudibus, tum quae ex concordia consultum bona quaeque ex
17       X,    3,  24|          quae ingens erat, quam concordia inter se clari. Quae ne
18    XXII,    5,  32|      artibus cum summa inter se concordia bellum gesserunt. Frumentatum
19   XXIII,    5,  35|        observata brevique tanta concordia coaluerant omnium animi
20   XXVII,    7,  38| traducendos. ea omnia cum summa concordia consulum acta. volones in
21   XXXII,    2,   7|       Paetus. Ii magna inter se concordia et senatum sine ullius nota
22    XXXV,    4,  39|    portu et sineret Magnetas in concordia et libertate esse nec per
23      XL,    4,  40|    egregie gessisset. cum summa concordia, quos dimitterent quosque
24      XL,    4,  51|                 Censores fideli concordia senatum legerunt. princeps
25     XLI,    3,  25|        se ipsi de reconcilianda concordia agebant; quae novo facinore
26    XLII,    2,  16|    quoque celerius, quam dignum concordia fraterna erat, credidit;
27    XLIV,    1,   1|       exercitum <mansit>-<summa concordia fuit>. paucis post diebus
28     XLV,    1,  12|       Aegypto Antiochus, legati concordia etiam auctoritate sua inter
29     XLV,    2,  19| fundatum opibus, fraterna stare concordia, quod unus nomen regium
30     XLV,    2,  19|    Gallici, cui vix consensu et concordia regum resisti queat; si