Lib. Cap. Par.

 1     III,    6,  46|         die materiam, sed, ut iam sciret non id petulantiae suae
 2      IV,    2,  15|         ex qua urbe reges exactos sciret eodemque anno sororis filios
 3       X,    4, 37a|     laturum fuisse ad populum, ni sciret mancipia nobilium, tribunos
 4     XXI,    6,  47|   Placentiam pervenere quam satis sciret Hannibal ab Ticino profectos;
 5     XXI,    6,  53|       cognitum, percitum ac ferox sciret esse ferociusque factum
 6     XXI,    7,  60|        certamen visum, quippe qui sciret cum Hannone et Hasdrubale
 7    XXII,    2,  15|           relata Fabio. Cum satis sciret per easdem angustias quibus
 8    XXII,    3,  22|          Bostaris praefecti satis sciret nihil obsidum custodes facturos
 9    XXII,    4,  24|      conspectum, ut intentum [se] sciret esse ad frumentatores, si
10    XXII,    6,  38|          iam nunc togatus in urbe sciret quae sibi agenda armato
11    XXIV,    2,   9| imperatore esse opus rei publicae sciret seque eum haud dubie esse,
12     XXV,    4,  21|  institisse duci ad arma vocantes sciret, haud dubius prosperae pugnae
13    XXVI,    5,  27|         esse erga populum Romanum sciret; nullam enim in terris gentem
14   XXVII,    2,  5b|        omnia ordine perscripta ut sciret quo in statu res Africae
15  XXVIII,    7,  35|        equitatu Masinissam fuisse sciret, et ipse iuvenis specimen
16    XXIX,    5,  24|     ignavia eorum cladem acceptam sciret neque ullos aeque veteres
17    XXXI,    5,  38|          ultimum inopiae venturos sciret, et consulem, cum equitatum
18   XXXIV,    5,  49|           munus suum bene positum sciret.~ ~50.
19    XXXV,    1,   8|    expectasse sese ut consul, qui sciret ab legato suo adversus se
20    XXXV,    4,  38|          nave ut quid morae esset sciret, postquam rem omissam ab
21   XXXVI,    3,  21|        Romanus haud dubio auctore sciret, Romam misit. is a Creusa -
22   XXXVI,    4,  23|         cum fatigatos iam Aetolos sciret consul et ex spatio temporis
23 XXXVIII,    6,  52|       adsuetus, quam ut reus esse sciret et summittere se in humilitatem
24   XXXIX,    1,  13|     terrendi eius causa, non quod sciret quicquam, ea locutam esse.
25    XLII,    5,  66|     quoque temptata utcumque, cum sciret nihil roboris secum esse,
26    XLIV,    1,   2|          cum adpropinquare hostem sciret, quod iter petiturus esset,
27    XLIV,    2,  15|      extemplo ad utramque gentem [sciret indicatum] mitti; qua audita
28     XLV,    1,   6|      potestate eum esse et adduci sciret.~ ~7.
29     XLV,    3,  32|           esse, qui vincere bello sciret.~ ~33.