Lib. Cap. Par.

 1       I,    3,  14|         poterant. Igitur illorum poenam in se vertit; nam Lavinii
 2      II,    1,   5|        homines quam sceleris quo poenam meriti essent: illos eo
 3      II,    1,   5|     poenae ministerium. Secundum poenam nocentium, ut in utramque
 4      II,    3,  22|         duxere. Volscos consilii poenam non metuentes necopinata
 5     III,    8,  58|      remittente Verginio ultimam poenam dimissus Tibur exsulatum
 6      IV,    2,  14|        concitantem multitudinem, poenam meritam habere. Tum dictator "
 7      IV,    6,  50|           ipse ad interpellantes poenam vecors de tribunali decurrit.
 8       V,    2,  11|     potestatem ereptam esse, non poenam inrogatam; quippe et collegis
 9      VI,    2,  10|       tamen ipsos pravi consilii poenam habere nec quemquam ex his
10      VI,    3,  17|        cui servo unquam mendacii poenam vincula fuisse? non obversatam
11      VI,    3,  20|  servatoris nec dis cordi fuisse poenam eius oblatam prope oculis
12     VII,    2,  12|      trahebat gravemque edixerat poenam, si quis iniussu in hostem
13    VIII,    2,  11|    longinquitate adiectis. extra poenam fuere Latinorum Laurentes
14    VIII,    4,  21|          sententiae auctore quam poenam meritos Privernates censeret, '
15    VIII,    4,  21|     responsum eliceret, 'quid si poenam' inquit, 'remittimus vobis,
16    VIII,    5,  28|       qui noxam meruisset, donec poenam lueret in compedibus aut
17    VIII,    5,  32|        eius; neminem id Q. Fabio poenam deprecanti suam vitio versurum
18    VIII,    5,  35|     obtestationem versus ut sibi poenam magistri equitum dictator
19      IX,    2,   8|          exercitum populi Romani poenam ullam meritos esse, neque
20       X,    5,  40|     proelio sunt" inquit; "habet poenam noxium caput." ante consulem
21     XXI,    1,   6|          bello ad ducem ipsum in poenam foederis rupti deposcendum.~ ~
22  XXVIII,    5,  25|   provincia esset, Iliturgitanos poenam noxae meritam habere, suis
23 XXXVIII,    1,   8|          sibi, nec nunc immodice poenam iniungi debere. Ad ea consul
24      XL,    1,  10|        enim est, cuius beneficio poenam tibi senatus remisit, qui
25      XL,    1,  15|          admisi, nullam deprecor poenam: si innocens sum, ne invidia
26      XL,    4,  56| defensurus. <is> spe potiundi ad poenam corporis eius amissa, quod
27   XLIII,    1,   4|   conferentibus, qui se ultro ad poenam ipsi obtulissent, cum veniam
28     XLV,    2,  24|         meriti hoc bello, ita ne poenam quidem sumus. priorum nostrorum
29     XLV,    4,  37|       pro egregie bello gesto et poenam, si quid et vetere gloria