Lib. Cap. Par.

 1       I,    3,  7b|          spelunca boum vox Herculem convertit. Quem cum vadentem ad speluncam
 2       I,    9,  55|            ad negotia urbana animum convertit; quorum erat primum ut Iovis
 3     III,    6,  38|          senatus, mirabundam plebem convertit quidnam incidisset cur ex
 4     III,    6,  44|     crudelem superbamque vim animum convertit. M. Claudio clienti negotium
 5     III,    7,  50|            cruore tota in se castra convertit. Et togae multifariam in
 6       V,    6,  38|       darent, ad subsidiarios signa convertit, si eos loco depulissit
 7       V,    6,  46|   admiratione in se cives hostesque convertit. Sacrificium erat statum
 8       X,    2,  13|             vidit, etiam recusantem convertit: quid se iam senem ac perfunctum
 9       X,    3,  20|      Campani agri ad tuendos socios convertit. ut in Calenum [agrum] venit,
10     XXI,    1,   4|       adventu omnem exercitum in se convertit; Hamilcarem iuvenem redditum
11     XXI,    7,  61|        castra accepit, iter ad mare convertit. Haud procul Tarracone classicos
12    XXII,    7,  51|       spiritum apparebat. Praecipue convertit omnes subtractus Numida
13    XXIV,    1,   4|             in se unum omnium vires convertit.~ ~5.
14    XXIV,    2,  7b|     provinciae regnique fines omnia convertit praesidia. exitu anni eius
15    XXIV,    2,  13| promunturium Puteolos repente agmen convertit ad opprimendum praesidium
16     XXV,    5,  24|           retro in Achradinam agmen convertit, non tam vim multitudinemque
17   XXVII,    7,  34|            tanto intervallo auditus convertit ora hominum in se, causamque
18   XXVII,    7,  40|       Claudius in Sallentinos agmen convertit, Hostilius Capuam petens
19    XXIX,    6,  30|      principio rerum prospere actae convertit ad Masinissam Numidas, adfluebantque
20    XXIX,    6,  35|            Uticam omnes belli vires convertit, eam deinde si cepisset
21    XXXI,    5,  37|           primo signa suorum vidit, convertit in effusum hostem equos,
22  XXXIII,    3,  23|           sunt; ceterum magis in se convertit oculos Cremonensium Placentinorumque
23   XXXIV,    3,  28|        suorum animis signa extemplo convertit totumque in hostem agmen
24   XXXIV,    3,  34|             cuiusque domestica mala convertit, segnitiam, invidiam et
25    XXXV,    5,  50|           ad Aulidem itinere Delium convertit, ut inde in Euboeam transmissurus.~ ~
26 XXXVIII,    1,   4|        depopulandam Acarnaniam iter convertit.~ ~5.
27      XL,    4,  49|         praeda potitus ingenti est. convertit inde agmen retro, unde venerat,
28    XLII,    4,  49|         maiestate agitur; praecipue convertit oculos animosque, cum ad
29     XLV,    2,  19|        frater regis Eumenis, maxime convertit in se omnium oculos animosque.