Lib. Cap. Par.

 1      II,    5,  52|          absumptum. Alius deinde reus, Sp. Servilius, ut consulatu
 2      II,    5,  61|   Nunquam ante tam invisus plebi reus ad iudicium vocatus populi
 3     III,    2,  13|          id ad senatum reicitur: reus, dum consulerentur patres,
 4     III,    8,  58|          quin si quam suam noxam reus dicere posset, privatus
 5      IV,    5,  41|      iratae ducibus M. Postumius reus obiectus, qui tribunus militum
 6      VI,    3,  20| centuriatim populus citaretur et reus ad Capitolium manus tendens
 7    XXII,    6,  49|         patere exspirare, ne aut reus iterum e consulatu sim [
 8    XXIV,    4,  29|   ablegarentur. Epicydes, ne aut reus criminis absentis fratris
 9     XXV,    1,   4|      passi sint et comitia, quae reus vi atque armis prohibiturus
10     XXV,    6,  30|          quisque partis tutandae reus sit. omnes adsensi sunt.
11    XXVI,    1,   3|                                  Reus ab se culpam in milites
12    XXVI,    6,  38|      summoto populo accusator et reus, Blattius de proditione
13  XXXVII,    7,  58|         de petitione destitisset reus, nec populus de multa suffragium
14 XXXVIII,    6, 50b|          hominum frequentia quam reus illo die in forum est deductus.
15 XXXVIII,    6,  51|        luce consederunt; citatus reus magno agmine amicorum clientiumque
16 XXXVIII,    6,  52|       fortunae adsuetus, quam ut reus esse sciret et summittere
17 XXXVIII,    6,  55|     aequum aut iniquum praetorem reus extemplo factus L. Scipio.
18   XXXIX,    2,  25|         audienda crimina tamquam reus consedissent, pro ingenio
19   XXXIX,    5,  52|      dicta, ad quam non adfuerat reus, absens citatus, voluntarium
20      XL,    1,  15|       vincor, misericordia certe reus vinci non debeo. ego enim
21    XLII,    3,  41|         si legibus vestris hodie reus sim, aut index Brundisinus
22   XLIII,    1,   2|  ampliatus, tertio absolutus est reus. Dissensio inter duarum
23   XLIII,    2,  16|     tamen ad extremum spei venit reus, ut octo centuriae ad damnationem
24    XLIV,    1,   7|       Romanis esse; cuius culpae reus nemo iustius quam ipse fuisset.
25     XLV,    4,  37|           quis umquam tam nocens reus fuit, cuius vitia vitae
26     XLV,    4,  37|         togatam et urbanam prius reus agatur. quid apud Quirites